รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 508

บทที่ 508 เขาจะมาเป็นห่วงอะไรมากมาย

มู่เฉินหย่วนก้มหน้ามองเอกสาร เบี่ยงเบนความสนใจ ตอบกลับอย่างเย็นชาว่า ：“นายคิดเยอะไปแล้ว เธอเป็นคนบอกเลิก อาก็ตอบตกลง เธอท้องกับคนอื่น จะแต่งงานแล้ว อาควรจะอวยพรให้เธอ”

น้ำเสียงของฉางผิงเต็มไปด้วยความสงสัย “อารองครับ แต่สีหน้าของอามันไม่ได้บอกผมแบบนั้นนะ”

“......”

เห็นมู่เฉินหย่วนทำเป็นไม่สนใจตน ฉางผิงเอนตัวเข้าถาม ลองถามเขาว่า ：“อารองครับ อารู้เรื่องที่น้าโดนจับครั้งก่อนไหม？”

“เธอโดนจับ？” มู่เฉินหย่วนเงยหน้ามองเด็กน้อย “เรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่？”

“ห่ะ อารองไม่ทราบจริงๆเหรอครับ？” ฉางผิงจ้องมองตาโต ตกใจถามขึ้น ：“ตอนที่อาออกไปทำงานข้างนอก เรื่องใหญ่โตมาก ผมคิดว่าอารู้แล้วด้วยซ้ำ”

“เธอถูกจับยังไง นายเล่ามาให้อาฟังซิ”

ดังนั้นฉางผิงจึงเล่าเรื่อง บริษัทไป๋ลู่ฟ้องร้องบริษัทเหอซ่ง เรื่องขโมยผลิตภัณฑ์ของพวกเขามาใช้ และถังซินเข้าข่ายผู้ต้องสงสัยฆ่าหญิงตั้งครรภ์ ถูกบริษัทนำส่งให้ตำรวจ ขังสิบวันถึงจะปล่อยออกมา ให้มู่เฉินหย่วนฟังทั้งหมด

ฉางผิงยังเล่าต่ออีกว่า ：“หลังจากน้าเกิดเรื่อง อาสาวโทรหาอารองตลอด ใครจะไปรู้ว่าโทรศัพท์ของอารองปิดเครื่องตลอดเวลา สุดท้ายเป็นน้าเจี๋ยอวี้ไปหาฝ่ายตรงข้าม ให้พวกเขาถอนฟ้อง”

“อาทำธุระที่ต่างประเทศ ในสถานที่นั้นถือโทรศัพท์เข้าไปไม่ได้” ตอนนี้สีหน้าของมู่เฉินหย่วนบูดบึ้งจนไม่มีที่เปรียบ “คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”

ตอนแรกที่คุยกับคนที่บ้านของหลัวจื่อเว่ย เจรจาต่อรองค่าตอบแทน แสดงความรู้สึกผิด นอกจากห้าสิบล้าน เขายังส่งบ้านใจกลางเมืองหลีเจียงให้กับพวกเขาหลังหนึ่ง

เขาคิดว่าเรื่องได้จบไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะไม่รู้จักพอขนาดนี้ ยังกล้าไปหาเรื่องถังซินอีก！

“ผมกับอาสาวช่วยเหลืออะไรไม่ได้เลย ทำได้แค่มองน้าถูกขัง ดีที่มีน้าเจี๋ยอวี้ ถ้าไม่ใช่น้าเขาไปหาให้อีกฝ่ายถอนฟ้อง เมื่อถึงเวลาขึ้นศาล ทั้งงานและชื่อเสียงของน้าก็ไม่เหลือแล้ว”

มู่เฉินหย่วนถามเขา “ช่วงที่อาไม่อยู่ ข่าวฉาวมากเลยใชไหม？”

“ใช่แน่นอนครับ ยอดค้นหาในเวยป๋ออันดับต้นๆ แถมยังขึ้นหน้าหนึ่งของทุกเว็บ” ฉางผิงเล่าต่อว่า “ยังมีบางสำนักข่าวไปนั่งรอผู้บริหารหน้าประตูบริษัทเหอซ่ง อาไม่รู้ว่าเรื่องมันใหญ่ขนาดไหน”

“เรื่องใหญ่ขนาดนี้ หลังจากที่อากลับมา ร่องรอยแม้แต่นิดเดียวก็ไม่เห็น” มู่เฉินหย่วนหัวเราะอย่างเย็นชาครั้งนึง สายตาดุร้ายทิ่มแทงถึงกระดูก “ดูเหมือนว่ามีคนรู้กำหนดการเดินทางของอาดีมาก”

ตอนที่เขาไปต่างประเทศ ข่าวรายงานกันโครมคราม รู้กันทั้งประเทศ

หลังจากเขากลับมา ทุกอย่างหายไปหมดเลย

ฉางผิงก็ไม่โง่ ฟังออกว่าอาหมายความว่าอะไร ：“อารองครับ อาจจะบอกว่ามีคนถือโอกาสที่อาไม่อยู่ลงมือจัดการกับน่าใช่ไหม？”

“เรื่องพวกนี้นายไม่ต้องมายุ่ง อาจจะจัดการเอง” มู่เฉินหย่วนกล่าวขึ้นอย่างเย็นชา

เขามักจะรู้สึกว่าซุปเป็ดถ้วยนั้น มีคนจงใจใส่สมุนไพรกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดลงไป ไม่ได้สืบต่อให้ละอียด แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าจงใจแน่นอน

เขากลับอยากจับคนนั้นมา ดูว่าเป็นใครทำไมถึงเก่งขนาดนี้！

ฉางผิงยักไหล่ กระซิบเบาๆ ：“อารองจัดการตอนนี้มีประโยชน์อะไร น้ากำลังจะแต่งงานแล้ว”

มู่เฉินหย่วนมองเขาด้วยหน้าตาบูดบึ้ง “นายพูดดังๆอีกซิ？”

“ผมไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น！” ฉางผิงรีบหดตัวกลับไปทันที กระโดดลงจากเก้าอี้ “ตอนนี้ยังเช้าอยู่ ผมไปโรงพยาบาลดูว่าจะขอยาได้ไหม แล้วก็ไปบริษัทน้าแอบดูว่าที่พี่เขยในอนาคต”

“กลับมา” มู่เฉินหย่วนเรียกเขากลับมา “นายไปโรงพยาบาลเอายาอะไร？”

“ก็ยาที่น้าเคยไปรับที่โรงพยาบาลครั้งก่อน ยาบำรุงครรภ์มั้ง” ฉางผิงกล่าวขึ้น “ผมเห็นสองกล่องที่บ้านน้าทานไปหมดแล้ว น่าจะต้องทานอีก”

“เอามาให้อาดูหน่อยซิ”

ฉางผิงเปิดโทรศัพท์ให้ดูอย่างเชื่อฟัง เลือกรูปที่เคยถ่ายไว้เมื่อครั้งก่อน เอาให้มู่เฉินหย่วนดู “รูปนี้ครับ”

มู่เฉินหย่วนมอง ขมวดคิ้ว “ยาบำรุงครรภ์ไม่เยอะ ชื่อยาบนกล่องนี้ ทำไมอาไม่เคยได้ยินมาก่อน？นายแน่ใจว่ารับจากโรงพยาบาล？”

“ใช่ครับ รับจากช่องรับยา” ฉางผิงเกาหัว พูดขึ้นอย่างงงวย ：“เอ๊ะ อารองรู้ได้ยังไงว่ายาบำรุงครรภ์มีไม่กี่ประเภท อาสืบเรื่องนี้เพื่ออะไร？อารองอายัง......ใช่ไหม”

“ไม่ใช่” มู่เฉินหย่วนขัดจังหวะคำพูดของเด็กน้อย ยื่นโทรศัพท์คืนให้เขา สีหน้าบูดบึ้ง

“อารอง ผมยังไม่พูดอะไรเลยนะ！”

มู่เฉินหย่วนก้มหน้าลงทำงานต่อ “อาจจะทำงาน นายรีบออกไป”

“.......”

เห็นผู้ชายไม่สนใจตัวเองอีก ฉางผิงยักไหล่ รีบออกไปจากห้องท่านประธาน

มู่เฉินหย่วนมองเหมือนกำลังทำงาน แต่ใจกลับสงบลงไม่ได้