รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 514

บทที่ 514 ถ้ามันแน่จริง มาแย่งคนไปนานแล้ว！

“พี่รอง พี่รู้ยานี้มาจากไหน？” เย่นจิ่งเหนียนพูดแทรกเขาขึ้นมา น้ำเสียงจริงจัง “ใครกำลังทานอยู่？”

มู่เฉินหย่วนนึกออกว่าครั้งก่อนเคยส่งชื่อยาเหล่านี้ให้กับเย่นจิ่งเหนียน แต่เขายังไม่ตอบอะไรเขากลับมาสักที ตอนนี้ได้ยินน้ำเสียงเขาผิดปกติ ถามขึ้นเสียงทุ้ม ：“ยามีปัญหาอะไรหรือเปล่า？

“พี่บอกผมมาก่อน ยานี้มีคนทานอยู่ใช่ไหม ใช่ถังซินใช่ไหม？”

“อืม”

“ส่งข้อความไปบอกเธอ ให้เธอเอาเหล้านี้ทิ้งให้ทั้งหมด” เย่นจิ่งเหนียนพูดขึ้น “ยาเหล่านี้เมื่อห้าปีก่อนเคยตรวจพบว่า มีส่วนผสมที่เป็นอันตรายต่อแม่และเด็กในครรภ์ ถูกสั่งห้ามจากองค์การยาระหว่างประเทศมานานแล้ว ผมไม่รู้ว่าเธอซื้อมาจากไหน แต่ว่าทานยานี้เป็นเวลานาน เด็กจะท้องตายในท้องแม่แน่นอน”

“นายแน่ใจว่าเป็นยาต้องห้าม？” มู่เฉินหย่วนสีหน้าบูดบึ้งไร้ที่เปรียบ “ยาเหล่านี้เธอรับจากโรงพยาบาล ถ้าหากยามีปัญหา โรงพยาบาลไม่น่าจะให้หญิงมีครรภ์ทาน”

เย่นจิ่งเหนียนพยายามเตือนเป็นนัย ：“พี่รอง โรงพยาบาลคนดีคนไม่ดีปะปนกันเต็มไปหมด คนประเภทไหนก็มี พี่ก็ไม่ได้ทำงานที่นั่น จะรู้ได้ยังไงว่ายาเหล่านี้ หญิงมีครรภ์ทุกคนต่างทาน？”

มู่เฉินหย่วนเข้าใจทันที

เขาหน้าบูดบึ้งเดินออกมาจากห้องวีไอพี เบื้องลึกก็หัวใจรู้สึกกระวนกระวาย

อีกฝั่งหนึ่ง ถังซินเพิ่งเปลี่ยนชุดแต่งงานเสร็จ มีจู่ซือซือกับกวนหลิงเอ๋อพาเธอขึ้นรถ เดินทางไปยังโบสถ์

กวนหลิงเอ๋อกับจู่ซือซือต่างลังเล แต่อะไรก็ไม่กล้าพูดออกมา

รถแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว สามสิบนาทีผ่านไปก็ถึงโบสถ์เซนต์ปีเตอร์

สื่อต่างๆที่ถูกเชิญมาต่างยืนกันเป็นระเบียบ ตรงพรมแดงทั้งสองข้าง มือที่ถือกล้องอยู่เล็งไปที่จุดที่ถังซินจะลงมาจากรถ พยายามถ่ายอย่างเต็มที่ เพื่อให้ได้ข่าวมาสร้างเป็นกระแส

คุณแม่ถังมารออยู่ข้างนานๆแล้ว เมื่อเห็นถังซินลงมาจากรถ รีบเข้ามารับ

“ยินยิน” มองเห็นลูกสาวสวมชุดแต่งงาน คุณแม่ถังถึงรู้ว่าลูกโตแล้ว ควรแต่งงานแล้ว “แม่ดูแลลูกไม่ดี ทำให้ลูกลำบากแล้ว”

“แม่ค่ะ” ถังซินมองแม่ของเธออย่างจนใจ “วันนี้หนูแต่งงาน แม่อย่าพูดเรื่องพวกนี้ได้ไหมคะ？”

คุณแม่ถังพยักหน้า “จ๊ะ จ๊ะ แม่ไม่พูด”

ถังซินคล้องมือคุณแม่ถัง เดินผ่านพรมแดง ก้าวไปยังโบสถ์

ยิ่งใกล้โบสถ์ขึ้น ใจที่นิ่งสงบของเธอกลับรู้สึกตึงเครียดขึ้นมา รู้สึกไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี

วันนี้ เธอจะแต่งงานแล้ว

ไม่ใช่เหมือนเมื่อก่อนเพื่อหลบหนี แต่งงานกระทันหัน แต่ทว่าแต่งกับคนที่รักเธอ ผู้ชายที่ทนุถนอมเธอ

แต่ทำไมใจของเธอยังรู้สึกว่างเปล่าอยู่？

ถังซินเงยหน้าขึ้น พบว่าเดินเข้าไปในโบสถ์แล้ว เก้าอี้ทั้งสองฝั่งเต็มไปด้วยแขกที่พวกเธอเชิญมา มีแขกจากหุ้นส่วนธุรกิจ แม้แต่โมมอยอี้กับท่านมู่ก็มา

สบตากับสายตาของถังซิน ท่านมู่ยิ้มอ่อนๆ รอยยิ้มเป็นมิตร แฝงไปด้วยความเสียดาย

เด็กคนนี้ไม่สามารถเป็นหลานสะใภ้ของเขาได้ เขาก็จนปัญญา

เมื่อพบว่าไม่มีวี่แววของผู้ชายคนนั้น ถังซินถึงจะรู้สึกโล่งใจไปนิดนึง เธอก็ยิ้มอ่อนๆให้ท่านมู่ คล้องแขนคุณแม่ถังเดินไปจนใกล้ถึงหน้าบาทหลวง

หลินเฉิงจี๋สวมชุดแต่งงานสีขาว แสดงให้เห็นความสง่างาม อ่อนโยน อบอุ่น

ในแววตาอันอ่อนโยนคู่นั้นมีเพียงเธอคนเดียว

คุณแม่ถังจับมือถังซิน วางลงมือของหลินเฉิงจี๋อย่างระมัดระวัง “แม่กับพ่อของเธอเลิกกันไปนานแล้ว ตอนนี้เธอแต่งงาน มีเพียงแค่แม่ส่งเธอแต่งงาน แม่มอบเธอให้กับลูก หวังว่าลูกจะดูแลเธอดีๆ”

“ผมจะดูแลเธอดีๆแน่นอนครับ” หลินเฉิงจี๋มองถังซิน เต็มไปด้วยความรัก “สิ่งที่ผมอยากได้มาตลอด มีเพียงเธอ”

และตอนนี้ ในที่สุดพวกเราจะแต่งงานกันแล้ว

ส่งลูกสาวให้กับผู้ชายอีกคนหนึ่งด้วยตัวเอง คุณแม่ถังกลั้นร้องไห้ไม่ไหว ค่อยๆถอยออกมา

หลินเฉิงจี๋จับมือถังซินไว้แน่น “ยินยิน คุณสวยมาก”

“ฉันสวยฉันรู้” ถังซินเม้มปากยิ้ม พูดเตือนเขาเบาๆ “แขกกำลังรออยู่ อย่ามัวล้อเล่น”

“ครับ”

ทั้งสองจับมือของกันและกัน ยืนเคียงข้างกัน

บาทหลวงยืนตรงหน้าพวกเขาอย่างเคร่งขรึม กำลังมองคัมภีร์คู่ชีวิต อ่านขั้นตอนการกล่าวคำสัญญาตามคำสอนจากพระคัมภีร์