รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 523

บทที่ 523 คุณมันน่ารำคาญ

ถังซินจ้องเขา“ดึกแล้วอย่าให้ป้าต้องตี กินเสร็จก็ไปนอน！”

“ป้าจะเร่งผมทำไม อยากอยู่กับลุงหลินสองต่อสอง？”ฉางผิงหันมาถาม“พอลุงสองแย่งป้ามา พูดอะไรกับป้าก็ยังไม่คืนดีกันอีกเหรอ？”

ตอนที่ทั้งสองพูดกันอยู่นั้น ประตูห้องครัวก็ถูกเปิดออก

“ผมเห็นว่าเครื่องปรุงในครัวหมดอายุหมดแล้ว”มู่เฉินหย่วนพูดก็หันไปเห็นฉางผิงที่อยู่ข้างๆถังซิน“เด็กน้อย ดึกขนาดนี้ยังไม่นอน？”

ฉางผิงตกใจ“ลุงสองนี่เอง ผมนึกว่าลุงหลินคนนั้น？”

ทันใดนั้นรอยยิ้มของมู่เฉินหย่วนก็หม่นลง มองเขาอย่างเยือกเย็น“ทำไม หวังว่าเป็นเขา？”

“ไม่ไม่ ลุงสองดีที่สุด！”ฉางผิงพูดอย่างเอาใจ“ลุงสอง ที่เขตเล็กนี่มีร้านสะดวกซื้อเปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง ลุงจะเอาอะไรเดี๋ยวผมไปซื้อให้！”

มู่เฉินหย่วนควบคุมอารมณ์ไว้ เอาของที่ต้องซื้อส่งให้เขา

พอฟังจบ ฉางผิงก็เปลี่ยนรองเท้าออกไป

ถังซินมองไปที่ครัวเห็นว่าถูกเขาปัดกวาดอย่างสะอาดก็พูดอย่างไม่พอใจว่า：“ดึกขนาดนี้มาบ้านฉันแล้วยังมายุ่งที่ครัวฉัน แล้วยังดุใส่เด็กอีก หน้าไม่อายจริงๆ！”

“คุณไม่อยู่กี่สัปดาห์ครัวเลยสกปรก”มู่เฉินหย่วนพูด ก้มลงมองท้องหล่อน“วันนี้คุณอ้วกไปสองรอบ ไม่กินอะไรไม่หิวเหรอ？”

“ไม่หิว！”ถังซินเปิดตู้เย็น หยิบองุ่นมาพวง

มู่เฉินหย่วนเข้าไปปิดตู้เย็น ห้ามไม่ให้หล่อนหยิบของในตู้เย็นอีก“เก็บไว้ในช่องเย็น กินเย็นไปไม่ดีต่อกระเพราะ”

“อากาศร้อน ไม่ได้เปิดแอร์ เย็นอะไรล่ะ！”ถังซินบ่น“เอาองุ่นคืนมา！”

“ไม่ได้”มู่เฉินหย่วนชูองุ่นขึ้นสูง

เขาสูงมาก ถังซินเลยเอื้อมไม่ถึง

“ในท้องคุณยังมีลูกอีกสามชีวิตนะ เชื่อฟังหน่อย ไปนั่งที่ห้องรับแขก เดี๋ยวเอาน้ำร้อนลวกให้”

คำว่า‘เชื่อฟังหน่อย’ทำให้ถังซินหน้าแดง พูดปากแข็งไปว่า“ลวกก็ไม่อร่อย！”

“หือ？”เขาก้มลงมอง สายตาดูน่ากลัว

“……”

ถังซินกัดฟัน โกรธจนเตะเขาด้วยรองเท้าแตะไปทีนึง แล้วไปที่ห้องรับแขกอย่างไม่พอใจ

มู่เฉินหย่วนเทน้ำ แล้วเอาองุ่นลงลวกสองสามนาที

เขาปอกเปลือกให้ ไม่เย็นแล้วเลยเอาไปให้ถังซินกิน

เห็นฉางผิงยังไม่กลับมา ก็ปอกเปลือกองุ่นให้ถังซินแล้วพูดว่า：“จิ่งเหนียนหาเพื่อนที่เป็นหมอเก่งๆสองสามคนไปช่วยที่ซีเรียแล้ว”

ได้ยินดังนั้น ถังซินก็ไม่โกรธอีกต่อไป ถามไปว่า：“เป็นยังไงบ้าง？”

มู่เฉินหย่วนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง：“จิ่งเหนียนบอกว่าจะให้พี่ใหญ่ลองเทคโนโลยีการแพทย์อันใหม่ โอกาสฟื้นสูงมาก สมองของส้งจิ้งเหอได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง แพทย์ที่เก่งๆต่างหมดหนทาง”

องุ่นที่หล่อนกินเข้าไปไม่ได้รสหวาน เหมือนว่าจะขมหมด“ฉันรู้ว่าคุณนายวี่โหดมาก แต่นึกไม่ถึงว่าหล่อนจะทำแบบนี้กับลูกชายแท้ๆของตัวเองและยังวางยาใส่จิ้งเหอ”

“เรื่องนี้คุณไม่จำเป็นต้องโทษตัวเอง ไม่เกี่ยวกับคุณ”มู่เฉินหย่วนทำให้หล่อนสบายใจ สายตาหม่นลง“คุณนายวี่ไม่มีทางเอาความเกลียดต่อส้งจิ้งเหอไปทำร้ายชีวิตลูกชายหรอก”