รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 53

ตอนที่ 53 ช่องโหว่ของสัญญา

ถังซินไปที่หาหัวหน้าหลิวที่ออฟฟิศ เพื่อจะถามเขาว่าเขาอยากพบเธอด้วยเรื่องอะไร แต่หัวหน้าหลิวไม่อยู่ที่นั่น

คุณมาพบหัวหน้าหลิวเหรอ? เขาเพิ่งออกไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว" เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งที่มาถึงก่อนพูดขึ้น "แต่หัวหน้าหลิวบอกกับฉันก่อนที่เขาจะออกไปว่า มีเอกสารอยู่สองสามฉบับบนโต๊ะ ถ้าคุณมาถึงแล้วให้ช่วยดูให้หน่อย"

“ขอบคุณ”

โต๊ะของหัวหน้าหลิวนั้นสะอาดมาก มีแฟ้มอยู่สองแฟ้มถัดจากคีย์บอร์ด ถังซินคิดว่าน่าจะเป็นเอกสารที่หัวหน้าหลิวสั่งเอาไว้

เธอนำเอกสารกลับมาเพื่อเรียบเรียง

มันเป็นสัญญาซื้อขายสินค้าหลายชุดที่เป็นภาษาฝรั่งเศสซึ่งจำเป็นต้องแปลเป็นภาษาอังกฤษและมีหัวข้อสำคัญๆที่ทำเครื่องหมายเอาไว้ หัวหน้าหลิวคงมีเหตุผลที่ทำให้ทำได้เพียงครึ่งหน้าอาจเป็นเพราะมีเรื่องบางอย่างต้องทำ

เดิมทีถังซินคิดว่ามันเป็นสัญญาธรรมดาเธอจึงแปลมันอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเธอกลับมาตรวจให้ดีอีกครั้ง เธอพบว่าจำนวนสินค้าและจำนวนเงินไม่เท่ากัน และในสัญญาก็มีการละเว้นข้อตกลงบางอย่างที่สำคัญ ราวกับว่ามีใครซักคนกำลังฟอกเงินด้วยสินค้านี้!

หลังจากพบปัญหา ถังซินโทรหาหัวหน้าหลิวทันที

"หัวหน้าคะ เลขาของท่านแจ้งให้ฉันแปลเอกสาร 0237 แต่เอกสารนี้มีปัญหาค่ะ" ทันทีที่หัวหน้าหลิวรับสาย ถังซินก็บอกเขาเกี่ยวกับช่องโหว่ของสัญญา

“แย่ล่ะ!” หัวหน้าหลิวสบถ "ประธานมู่เพิ่งจะมอบเอกสารนี้ให้ผมเมื่อวานนี้ เขาบอกว่าจะมีการเซ็นสัญญากันสัปดาห์หน้า ผมคิดว่าจะให้คุณจัดการก่อนที่จะส่งให้ผู้ช่วยจาง แต่ว่าคู่สัญญาอีกฝ่ายมาถึงหนานเฉิงเร็วไปหนึ่งสัปดาห์ ดังนั้นพวกเขาจึงจะเซ็นสัญญากันในวันนี้ แผนกเลขานุการจึงต้องเร่งจัดเตรียมเอกสาร ผมคิดว่าน่าจะเอามาให้เมื่อเช้านี้เอง"

"ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะเป็นไปได้" ถังซินอธิบาย"แน่นอนว่าจะต้องมีคนในแผนกเลขานุการพบช่องโหว่ในระหว่างที่แปล จึงได้แก้ไขสาระสำคัญในสัญญาที่ผู้ช่วยจางเอามาให้"

หัวหน้าหลิวกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งลึกว่า "ถังซิน คุณต้องแก้ไขสัญญาและพิมพ์ออกมาเดี๋ยวนี้ แล้วรีบนำไปให้ประธานมู่ที่โรงแรมกว่างเหม่ย พวกเขาจะเซ็นสัญญากันตอนสิบโมง"

ถังซินอดไม่ได้ที่จะถาม "ท่านคะ ท่านคิดว่าแผนกเลขานุการมีส่วนเกี่ยวข้องกับช่องโหว่ของสัญญาฉบับนี้ไหม?"

"อย่าเพิ่งถาม คุณต้องรีบแล้ว"

“ค่ะ!”

หลังจากวางสาย ถังซินก็วุ่นวายทันที

ตอนที่เธอพิมพ์สัญญา เธอเห็นว่าเป็นเวลาเก้าโมงยี่สิบนาทีแล้ว เธอเกรงว่าไม่ทัน จึงส่งข้อความถึงมู่เฉินหย่วนทันทีเพื่อบอกเขาว่าสัญญาของผู้ช่วยจางมีปัญหา

ทันทีที่พิมพ์สัญญาเสร็จ ถังซินก็รีบคว้าเอกสารและกระเป๋าก่อนจะขึ้นลิฟท์แล้วออกจากบริษัทมู่ซื่อได้ในที่สุด แต่ไม่มีแท็กซี่อยู่ข้างถนนเลย

เธอมองที่โทรศัพท์ของเธออีกครั้ง แล้วกัดฟันวิ่งหารถแท็กซี่

วันนี้แท็กซี่หายากไปไหม?

ถังซินรีบวิ่งเกินไป แขนของเธอจึงข่วนเข้ากับเสาโทรศัพท์ แล้วผิวของเธอก็กลายเป็นสีแดงทันที เธอรู้สึกเจ็บ แต่เมื่อเห็นรถแท็กซี่ขับมาเธอก็รีบโบกรถด้วยมืออีกข้างหนึ่งทันที

แต่รถแท็กซี่คันนั้นก็ถูกบีบแตรไล่จึงขับผ่านเธอไป

“......”

หลังจากเสียงแตรเงียบไปก็มีรถสีดำตามหลังมา รถสีดำคันนั้นจอดเทียบอย่างรวดเร็วก่อนที่กระจกหน้าต่างด้านหลังจะถูกลดลง เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยงามและอ่อนเยาว์ของคนผู้หนึ่ง

“ไหนดูสิว่าใคร ช่างน่าสมเพชจริงๆ”คนผู้นี้ก็คือจู่ซือซือ เมื่อมองไปที่ถังซินเห็นว่าที่แขนของเธอดูเหมือนจะมีรอยขีดข่วน และดูท่าทางเหมือนกำลังตกที่นั่งลำบาก ทันใดนั้นก็รู้สึกสะใจ

“ให้แท็กซี่จอดหน่อยไม่ได้รึไง?”

ถังซินมุมปากกระตุก

ทำไมเธอถึงต้องพบกับจู่ซือซือในทุกที่ที่เธอไป?

"คุณหนูจื่อ ตอนนี้ฉันกำลังรีบ คุณช่วยไปส่งฉันหน่อยได้ไหมคะ?"มู่เฉินหย่วนไม่ตอบวีแชทกลับมาหาเธอตอนนี้เกือบสิบโมงแล้ว ถังซินกลัวว่ามู่เฉินหย่วนจะเซ็นสัญญากับอีกฝ่ายด้วยสัญญาที่ไม่ถูกต้อง

"เฮอะ ทำไมฉันจะต้องไปส่งเธอด้วย!" จู่ซือซือจ้องมองถังซินอย่างเอาเรื่อง

เพราะผู้หญิงคนนี้ทำให้เธอต้องร้องไห้และต้องคัดหนังสือสำนึกผิดร้อยจบ!