รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 530

สรุปบท บทที่530 คุณยังมีหน้าไปหาหล่อน: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน

ตอน บทที่530 คุณยังมีหน้าไปหาหล่อน จาก รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่530 คุณยังมีหน้าไปหาหล่อน คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน ที่เขียนโดย สตาร์ไลท์ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

บทที่530 คุณยังมีหน้าไปหาหล่อน

“ไม่ได้ ฉันต้องไป!”ถังซินผลักเขา น้ำตาไหล“ประเทศYใหญ่ขนาดนั้น หล่อนไม่ได้พกอะไรไปเลย ขาดการติดต่อกับพวกคุณนานขนาดนี้ ไม่รู้จะเป็นไรมากไหม”

หล่อนนึกว่าพาไปถิ่นของหลินเฉิงจี๋ มีคนดูแล สาวสวยต้องไม่เป็นไร

คิดไม่ถึงว่าจะหายไป!

หลินเฉิงจี๋ได้แต่ดึงหล่อนเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ปลอบหล่อนด้วยเสียงทุ้ม“ยินยินคุณใจเย็นนะ หล่อนต้องไม่เป็นไร เพราะผมประมาททำให้หล่อนหายไป ผมมันแย่จริงๆ”

“ผมรู้ว่าคุณเป็นเพื่อนรักกัน คุณเป็นห่วงหล่อนแต่คุณต้องดูแลตัวเองด้วย จี้เจียจื้ออยู่ที่ประเทศ Y คุณไปที่สนามบินคนของเขาก็รู้ ติดต่อกันที่ประเทศ Y”

“แต่ฉันไม่สนสาวสวยไม่ได้”ถังซินเสียงแหบตาแดง“หล่อนหายไปนานขนาดนั้น พวกคุณก็หาไม่เจอ ฉันไม่กังวลได้ไง?”

หลินเฉิงจี๋พูดเสียงนุ่ม:“คุณวางใจเถอะ ให้จงเซิงไปค้นดูที่อเวจีหมดแล้ว แต่ไม่พบหลี่ซูเจ๋ หล่อนน่าจะอยู่เขตไหนสักแห่งในประเทศY หล่อนไม่เป็นไรแน่นอน”

ถึงเขาจะพูดแบบนี้ ถังซินก็ยังไม่สบายใจ

ประเทศYใหญ่ขนาดนั้น เมืองเล็กๆใหญ่ๆกว่าหลายสิบเมือง หลี่ซูเจ๋ไม่มีเงินจะอยู่ยังไง?

“ฉันจะไปยืมสถานะๆนึงแล้วไปอย่างเงียบๆ”ถังซินยังไม่วางใจ“ฉันอยากไปหาด้วยตัวเอง……”

ตอนนี้ ประตูห้องก็ถูกเคาะ

“ประธานหลิน ประธานถัง”ผู้ช่วยถังซินเข้ามา“ประธานถัง ประธานลู่ของบริษัทลู่ซื่ออยากพบค่ะ”

ถังซินมองหล่อน ขมวดคิ้ว“ลู่เหวินซู?”

“ค่ะ เขาอยู่ที่ห้องรับแขก”

“ครั้งที่แล้วก็บุกมาที่ห้องฉัน ทำไมครั้งนี้ทำตัวมีมารยาทล่ะ?”ถังซินได้ยินชื่อนี้ก็โกรธจนกัดฟัน“ยังมีหน้ามาหาฉันอีก!”

ผู้ช่วยถาม:“งั้นเดี๋ยวฉันบอกว่าคุณไม่ว่าง ให้เขามาวันอื่น?”

“ไม่ต้อง ให้เขาไปที่ห้องทำงานฉัน!”ถังซินกำชับด้วยหน้าหม่นๆ“ฉันอยากรู้ว่าเขาจะพูดอะไร”

หลินเฉิงจี๋ก็ได้ยินว่าครั้งที่แล้วเขาบุกเข้ามาที่ห้องของถังซินด้วยท่าทางเถื่อนๆ กลัวว่าถังซินจะถูกทำร้ายก็เลยบอกว่าจะไปกับหล่อน“ผมกลัวเขาจะทำร้ายคุณกับลูกๆ”

ถังซินปฏิเสธ“ฉันไปเองได้ คุณจัดการงานเถอะ ถ้าเขากล้าทำฉัน วันนี้ก็ออกไปจากที่นี่ไม่ได้!”

หลินเฉิงจี๋เลยได้แต่ยอมหล่อน“มีอะไรโทรภายในหาผม”

ถังซินที่เพิ่งร้องไห้ตาเลยบวมแดงหน่อยๆ

หล่อนไปแต่งหน้าที่ห้องน้ำ ตอนที่กลับไปที่ห้องตัวเองก็เห็นลู่เหวินซูนั่งอยู่ที่โซฟา ท่าทางสบายๆแบบเมื่อก่อนมีไม่มาก มีแต่ความมืดมนมากขึ้น

หัวที่ก้มลงเหมือนกำลังมองพรมและก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

ถังซินเดินเข้าไปพูดเสียงราบเรียบ:“ประธานลู่ทำไมกลายเป็นคนมีมารยาทขึ้นมาล่ะ?ฉันนึกว่าคุณจะเหมือนครั้งที่แล้วเสียอีก บุกเข้ามาแล้วมาทำร้ายฉัน!”

ลู่เหวินซูเงยหน้าขึ้น สายตาก็หม่นเช่นกันแฝงไปด้วยความว้าวุ่น

ลู่เหวินซูไม่สนคำเยาะเย้ยของถังซิน ได้แต่ถามดีๆว่า“เธอเอาไปซ่อนที่ไหน?”

“ไม่ใช่ว่าประธานลู่มีอำนาจกว้างขวางเหรอ จับได้ครั้งนึง ครั้งต่อมาก็จับไม่ได้แล้ว?”ถังซินนั่งตรงหน้าเขาแล้วยิ้มอย่างเย็นชา“ไม่หรอกมั้ง ประธานลู่ไม่ไร้ประโยชน์ขนาดนี้?”

“ถังซิน วันนี้ผมไม่ได้มาทะเลาะกับคุณนะ”ลู่เหวินซูระงับความโกรธของตัวเอง“ผมรู้ว่าคุณเอาเธอไปที่ประเทศY อยู่ที่เขตไหน?”

เขาเห็นหน้าถังซินที่เย็นชาไม่ตอบ จึงถามไปอีกว่า“คุณต้องการอะไร?”

“ฉันต้องการอะไร?”ถังซินเงยหน้ามองเขา

ท่าทางละเหี่ยของชายตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มๆมีแต่ทำให้หล่อนรู้สึกขยะแขยง ก็เหมือนคนเลวที่ตัดมือตัดเท้าคุณแล้วยังมาถามคุณว่าเจ็บไหม!

หล่อนเอากาแฟร้อนที่ผู้ช่วยเอามาให้ ยกขึ้นแล้วสาดไปที่หน้าลู่เหวินซู

ถังซินนั่งพักแปปนึง พออาการอึดอัดนั่นดีขึ้น อีกชั่วโมงต่อมาหล่อนก็โทรเบอร์ภายใน ถามว่าก่อนหน้านี้หลินเฉิงจี๋จัดที่พักให้หลี่ซูเจ๋ที่ไหนแล้วจดไว้

หล่อนฉีกแล้วส่งให้ลู่เหวินซู“คุณบอกว่าจะตามหล่อนไปใช่ไหม งั้นก็ไป!”

ถังซินไม่อยากเอาที่อยู่ไปบอกลู่เหวินซูหมด แต่ว่าหล่อนไปประเทศYไม่ได้ คนของหลินเฉิงจี๋ก็ยังหาหลี่ซูเจ๋ไม่เจอทำให้หล่อนร้อนใจมาก

แต่ลู่เหวินซูเก่งในด้านนี้มาก

ถ้าเขาไปแล้วหาหลี่ซูเจ๋ได้จริงๆ ถึงตอนนั้นค่อยหาทางแย่งมาจากเขาอีกที

ลู่เหวินซูมองที่อยู่แล้วสายตาพร้อมกับความสงสัยนั้นก็มองมาที่ถังซิน

“หล่อนอยู่นี่จริงๆเหรอ?”

ถังซินยิ้มเย็นชา“จะเชื่อไม่เชื่อก็ตามใจ!ให้โอกาสนายนายยังไม่เอา!”

ถังซินที่เพิ่งด่าแรงขนาดนั้น ตอนนี้ให้ที่อยู่เขาไปกลับไม่เชื่อ

แต่เขาไม่มีเวลาดูนานขนาดนั้น ถึงเป็นที่อยู่ปลอมเขาก็ต้องไปดู

แปปนึงลู่เหวินซูก็ออกจากบริษัทไป

ระหว่างทางที่ขับรถไปสนามบิน เขาโทรหาคนของบริษัท จัดการเรื่องงานอย่างดี

แต่ว่าสนามบินก็เกิดปัญหาเพราะว่าสภาพอากาศไม่ดี สายการบินก็น้อย เขาอยากเหมาลำ แต่ว่าฝ่ายควบคุมการบินไม่เห็นด้วย

ลู่เหวินซูไม่มีเวลาไปหาคนมาช่วย พอผู้ช่วยรู้ว่าเวลาสายการบินที่จะไปประเทศYที่ไวที่สุด ถึงแม้ไม่มีชั้นเฟิร์สคลาส เขาก็ให้ผู้ช่วยรีบจอง

ชั่วโมงครึ่งหลังจากนั้น ลู่เหวินซูก็ขึ้นเครื่องได้อย่างราบรื่น

จ้องใบที่อยู่ที่ยับยู่ยี่นั่น เขาก็ประหม่าเล็กน้อย ถ้าหาเจอเขาต้องไม่ใส่อารมณ์กับหล่อน ไม่ขึ้นเสียงใส่ ต้องคุยกับหล่อนดีๆ

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน