รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 531

บทที่531 คุณจ้าว คุณสุดยอดจริงๆ

เขารำคาญมากที่ตื่นมากลางดึกทุกคืน ความเจ็บแบบนั้นเจ็บจนหายใจไม่ออก เบื่อห้องว่างเปล่านั่น

ลู่เหวินซูหลับตาเอนตัวลง รอเครื่องบินบินขึ้นอย่างราบรื่น

ทางนั้นยังมีผู้โดยสารเข้ามาเรื่อยๆ หาที่นั่งของตัวเอง จ้าวอี้ซีนก็เดินอยู่ตรงทางเดิน

ตอนที่หล่อนหาที่นั่งก็มองเห็นลู่เหวินซูพอดี

“ประธานลู่”จ้าวอี้ซีนทักทายเขา ยิ้มเบาๆให้“คุณก็ไปทำงานที่ประเทศYเหรอ？”

ลู่เหวินซูลืมตาขึ้นมองหล่อนด้วยสายตาเย็นชา ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

แล้วเขาก็หลับตาลงอีกครั้ง ทำเป็นไม่สนใจหล่อน

“ขอโทษที่รบกวนเวลาพักของคุณค่ะ”จ้าวอี้ซีนไม่รู้สึกอายอะไรมาก ขอโทษอย่างใจกว้าง

ตำแหน่งของหล่อนอยู่แถวเดียวกับลู่เหวินซูที่ทางเดินขวา

พอจ้าวอี้ซีนเก็บกระเป๋า นั่งลงตรงที่นั่ง จึงมองไปที่ลู่เหวินซูด้วยสีหน้าที่ไม่อบอุ่นเหมือนเมื่อสักครู่ มีความสงสัยนิดหน่อย

สถานะแบบลู่เหวินซูนี้ถ้าไปทำงานต่างประเทศ ปกติก็ต้องให้ผู้ช่วยจองตั๋วเฟิร์สคลาสสิ

แต่ทำไมลู่เหวินซูมานั่งชั้นประหยัด？

อีกอย่างไปประเทศYก็นานมาก เขาไปทำงานก็คงไม่สวมสูทในตอนนี้ ชุดสูทยังมีรอยย่น น่าจะมาแบบรีบๆเปลี่ยนชุดไม่ทัน

ที่จริงแล้วจ้าวอี้ซีนเป็นคนฉลาด ดูจากสถานการณ์ของลู่เหวินซูแล้วและวิเคราะห์จุดประสงค์ที่เขาจะไป ก็รู้ว่าที่เขารีบไปประเทศYก็เพราะรู้ว่าหลี่ซูเจ๋อยู่ที่นั่น

จ้าวอี้ซีนแอบคิด：เขาจะไปหาที่ที่หลินเฉิงจี๋จัดให้หรือว่าไปที่นั่น？

พอหลี่ซูเจ๋หายไป แม้แต่หล่อนที่เป็นนักลงทุนยังค้นหาไม่เจอ นับประสาอะไรกับลู่เหวินซูที่อยู่ประเทศZไกลๆในเมืองหนานเฉิง

ดังนั้นหล่อนจึงแปลกใจว่าลู่เหวินซูหาหลี่ซูเจ๋เจอจริงๆแล้วหรือไม่

พอเครื่องบินขึ้น ไฟในเครื่องก็มืดลง แปปนึงก็เงียบ จ้าวอี้ซีนก็หลับตาลงพักผ่อน

สิบกว่าชั่วโมงถัดมาเครื่องก็ถึงประเทศY

จ้าวอี้ซีนลงจากเครื่องพร้อมกับกลุ่มคน หล่อนเห็นสองมือของลู่เหวินซูว่างเปล่า เดินไปอย่างไว พริบตาเดียวก็ไม่เห็นแล้ว ก็ยิ่งแน่ใจจุดประสงค์ที่เขามาที่นี่

หล่อนเดินไวตามไป เห็นลู่เหวินซูเดินไปเรียกรถที่ถนน แปปนึงรถก็ออกไป

จ้าวอี้ซีนจำทะเบียนรถพอเรียกรถได้ก็บอกชื่อโรงแรมกับคนขับ แล้วค่อยเปลี่ยนซิมการ์ดของที่นี่โทรออกไป

พอโทรติด จ้าวอี้ซีนก็บอกทะเบียนรถกับปลายสาย“ลู่เหวินซูนั่งแท็กซี่ไป ตามไป”

พอจ้าวอี้ซีนเข้าโรงแรมไปก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว

พอเช็คอินเสร็จ หล่อนก็เปลี่ยนเป็นซิมของในประเทศ โทรหาผู้ช่วยจาง

“ถึงประเทศYหรือยัง？”

“หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ก็ถึงแล้ว”น้ำเสียงของจ้าวอี้ซีนดูเหนื่อยล้า“แต่ว่านั่งเครื่องเหนื่อยอ่ะ ฉันก็เลยไม่ได้โทรหาคุณทันที พอถึงโรงแรมเลยโทรหา”

“ไม่เป็นไร คุณถึงปลอดภัยก็ดี”ผู้ช่วยจางได้ยินหล่อนดูเหนื่อยๆก็พูดอย่างสงสาร“คุณอาบน้ำแล้วนอนไวๆละกันพรุ่งนี้ยังต้องไปพบพาร์ทเนอร์อีก เดี๋ยวผมโทรปลุก”

“อือ”จ้าวอี้ซีนจุ๊บลงไปที่โทรศัพท์“คุณก็นอนไวๆ คิดถึงฉันด้วยล่ะ”

“จำได้อยู่แล้ว ผมคิดถึงคุณทุกวันเลย”

พอวางสายจ้าวอี้ซีนก็ได้ยินเสียงออดที่ประตู