รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 559

บทที่ 559 นายจะต้องหาหล่อนให้เจอ

ถังซินพูดอย่างเยือกเย็น：“ฉันจะไปกับเธอแล้วแต่เธอเลย แต่เธออย่าทำร้ายคนที่ไม่เกี่ยว ……”

“ฉันถามเธอ เขาใช่ลูกชายของวี่เหวินถิงไหม！”หวีซือฉูนกรีดร้อง น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่“ฉันเคยเห็นรูปของวี่เหวินถิงตอนเด็กๆ เด็กคนนี้หน้าเหมือนเขาอย่างกับคนเดียวกัน！”

หล่อนจับหัวร้องไห้หนักจนเกือบจะเสียการควบคุม：“ฉันชอบเขามาหลายปีขนาดนั้น ในที่สุดจะได้อยู่กับเขาแล้ว มีลูกของเรา แต่ลูกไม่มีแล้ว……แล้วเขาก็มีลูกชาย……”

“คุณพูดมั่วซั่ว！”ฉางผิงที่ถูกตบปากเลือดไหลพยายามออกแรงด่าว่าหล่อน“พ่อผมไม่มีทางชอบผู้หญิงแบบคุณ เขารักแค่แม่ผม！”

หวีซือฉูนจ้องฉางผิงแรงๆแล้วก็ขำขึ้นมา“แม่แกใช่ส้งจิ้งเหอไหม？ฮ่าฮ่า หล่อนถูกรถชนตายนานแล้ว พักอยู่ที่โรงพยาบาลไม่ตื่นมาตลอดไป！”

“คุณพูดมั่วซั่ว！แม่ผมไม่มีทางตาย！”ฉางผิงตอบโต้หล่อน

เขาออกแรงเตะสองขาอยากขัดขืนจากเงื้อมมือชายหนุ่มแต่กลับถูกชายคนนั้นจับที่ด้านหลังคอ ขัดขืนยังไงก็ไม่มีประโยชน์

“หล่อนตายแล้ว แกไม่มีแม่แล้ว！”หวีซือฉูนหยิกหน้าฉางผิงอย่างแรงด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย“ใครให้หล่อนมาแย่งผู้ชายกับฉันเองล่ะ สมควร！”

ฉางผิงพยายามถ่มน้ำลายใส่หน้าหล่อน โกรธจนตาแดง

“อ๊า แกถุยน้ำลายใส่ฉันเหรอ！”หวีซือฉูนลูบหน้า กัดฟันจ้องฉางผิง“ลูกที่ผู้หญิงเลวนั่นคลอดไร้การสั่งสอนจริงๆ กะหรี่！”

หล่อนแย่งปืนมาจากผู้ชายข้างๆ เหนี่ยวไกไปที่ฉางผิง

“หวีซือฉูน！”หัวใจถังซินตกไปที่ตาตุ่ม

ไม่รู้ความกล้าหาญมาจากไหน ยกเก้าอี้เขวี้ยงใส่ชายอีกคนที่ขวางหล่อนแล้วเข้าไปทางหวีซือฉูน

หวีซือฉูนถูกโยนไปที่พื้นปืนยิงขึ้น‘ปั้งปั้งปั้ง’ไปสามทีทะลุเพดาน

ชายหนุ่มที่ตั้งสติกลับมาได้ก็จับถังซิน

ชายหนุ่มตบหน้าถังซินแรงๆไปสองทีแล้วชี้ปืนไปที่หล่อน“กล้าตีคุณหนูของฉัน หาเรื่องอยากตาย！”

ตอนนี้เอง ด้านนอกก็มีเสียงไซเรนเข้ามา

หวีซือฉูนก็ได้ยินเลยทิ้งเรื่องที่จะฆ่าฉางผิง“ไปก่อน ตำรวจมาจะยุ่งยากอีก”

ถ้าเรื่องใหญ่โตหล่อนกลับไปจะโดนว่าได้

หนึ่งในนั้นพูดขึ้น“คุณหนูออกไปประตูหลัง รถผมจอดตรงนั้น”

ชายทั้งสองคนหนึ่งจับฉางผิง อีกคนจับถังซินและหวีซือฉูนที่จับแขนที่เจ็บออกไปจากด้านหลังร้านแล้วขึ้นรถBentleyสีดำข้างๆ

รถBentleyสีดำออกไปจากซอยเล็กๆ ตอนที่ถึงถนนสายหลักก็ห่างจากพวกเขาประมาณร้อยเมตรได้ รถตำรวจสองคันจอดที่หน้าร้านอาหารพอดี

ในรถ ชายคนหนึ่งขับรถ ชายอีกคนหยิบเทปกาวและเชือกมัดฉางผิงกับถังซินไว้

ชายที่ขับรถถาม：“คุณหนู สองคนนี้ไปไหนครับ？”

“ชานเมือง”หวีซือฉูนพูดไปสายตาก็มองไปที่ท้องถังซินที่ป่อง ยิ่งมองยิ่งเกลียด“โทรหาหมอให้ไปรอที่นั่น ฉันต้องการให้พวกเขาช่วย！”

ชายคนนั้นตอบรับเอาโทรศัพท์ออกมาโทร

ที่ที่คนมองไม่ค่อยเห็น ถังซินค่อยๆดึงแขนฉางผิงเพื่อปลอบเขา

ดูนิ่งลงแต่คำพูดที่หวีซือฉูนพูดกับชายหนุ่ม ใจหล่อนก็ค่อยๆหม่นลง

หล่อนท้องอยู่ทำอะไรก็ไม่สะดวก ถึงฉางผิงไหวพริบดีแต่สู้คนเดียวก็เหนื่อยแย่ ยิ่งเป็นบอดี้การ์ดสองคนแล้วพวกเขาไม่มีทางเอาชนะได้

ถังซินคลำแหวนที่นิ้ว ตอนนี้เองในใจก็อ้อนวอนให้มู่เฉินหย่วนจำตัวเองได้

ในเวลานี้เอง บริษัทมู่ซื่อ——

พอมู่เฉินหย่วนประชุมฉุกเฉินเสร็จแล้วกลับไปที่ห้องก็หยิบโทรศัพท์มาถึงเห็นว่ามีการแจ้งเตือนตำแหน่งจีพีเอส