รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 560

บทที่ 560 เธอตาย เขาก็ไม่กล้าทำอะไรฉัน

ถังซิน เธอห่วงตัวเองดีกว่านะ！”หวีซือฉูนเอามือชี้ไปที่ท้องหล่อน“ท้องใหญ่ขนาดนี้ ท้องนานแล้วใช่ไหมล่ะ？เดี๋ยวก็จะได้เจอลูกเธอแล้ว ดีใจไหม？”

ถังซินจ้องหล่อนกัดฟันพูดออกมา“เธอมันบ้า！”

“ใช่ฉันบ้า！ก็เธอบังคับให้ฉันบ้า！”จู่ๆหวีซือฉูนก็ชักสีหน้าใส่ เอามือกดทับไปที่ท้องถังซินแรงๆ“เธอทำร้ายลูกฉัน！”

จู่ๆท้องก็ถูกกดทับหนักๆ ความรู้สึกที่โดนกดขี่แรงๆแบบนั้นทำให้ถังซินแทบหายใจไม่ออก

หล่อนรู้สึกได้ถึงความทรมานของลูกๆ

ความเจ็บปวดบนใบหน้าถังซินทำให้หวีซือฉูนหัวเราะออกมาอย่างสะใจ มือหล่อนกดไปตลอด จงใจทรมานถังซิน

ตอนนี้เอง ผู้ชายที่ยืนอยู่อีกฝั่งก็เข้ามา“คุณหนู สายของผู้หมวดหนานครับ”

หวีซือฉูนเลยปล่อยการทรมานถังซิน ลุกขึ้นรับสายแล้วเปลี่ยนเป็นเสียงอ่อนโยน“ฮัลโหล พ่อ”

“……”

“เพิ่งกินข้าวที่ร้านอาหารฮ่องกง มีคนรังแกหนู หนูกลัวก็เลยยิงไปนัดนึง”

“……”

“อือหนูไม่เป็นไร เดี๋ยวกลับไปกินข้าวเย็นกับพ่อกับแม่”

“……”

คุยเสร็จ หวีซือฉูนก็หมุนตัวเขย่าโทรศัพท์ให้ถังซินแล้วก็ยิ้มร้ายๆออกมา“ได้ยินไหม？ฉันจะพาเธอมาตาย เหมือนฆ่ามดหนึ่งตัวง่ายๆ”

“มู่เฉินหย่วนก็แค่นักธุรกิจ ทำอะไรในเมืองหนานเฉิงก็ปิดไม่ได้”หล่อนเตะท้องถังซินแล้วยิ้มอย่างเยือกเย็น“เธอตาย เขาก็ไม่กล้าทำอะไรฉัน！”

นักธุรกิจคนนึง เครือข่ายทางธุรกิจกว้างขวาง แต่ไม่มีอำนาจทางการเมือง เขาก็แค่เครื่องจักรทำเงินที่สูงกว่าคนทั่วไปชั้นเดียวเท่านั้น คุกเข่าได้ก็ควรทำ

หวีซือฉูนมองสูงลงมาที่หญิงสาวตรงพื้น“เธอแค่คนธรรมดา เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับฉัน！”

ท้องของถังซินทรมานมาก พยายามหายใจตลอดพูดออกมาไม่ได้

หล่อนไม่รู้ว่ามู่เฉินหย่วนจะเห็นจีพีเอสที่หล่อนส่งไปไหม จะมาที่นี่ได้ไหม แต่ว่าหวีซือฉูนสติแตกไปแล้ว

ตอนนี้หล่อนกับฉางผิงอันตรายมาก ต้องหาทางช่วยชีวิตตัวเอง

รอสักพักนึง หวีซือฉูนก็ถามชายหนุ่มอย่างหงุดหงิด“หมอยังไม่มาเหรอ？ทำไมช้าขนาดนี้！”

ชายหนุ่มรีบโทรไปเร่ง

พอถังซินรู้สึกว่าร่างกายดีขึ้นก็ถือโอกาสตอนที่หวีซือฉูนกับชายหนุ่มสองคนไม่ทันสังเกตไปหาฉางผิงที่ถูกมัด แล้วค่อยๆแก้มัดให้

ถังซินเอาแหวนยัดใส่มือเขา“กดถุงข้างบนแหวน ด้านในจะมีเข็มยาชาหนึ่งอันแล้วจะทำให้ฝ่ายตรงข้ามหมดสติได้ทันที”

ฉางผิงเข้าใจจึงพยักหน้า

ชายคนนึงเห็นถังซินกับฉางผิงอยู่ใกล้กันมากก็รีบเอาปืนจ่อไปที่ฉางผิง“อยู่ไกลๆกันหน่อย”

“ฉันไม่ค่อยสบาย”หน้าถังซินซีดขาวอยู่แล้วเลยไม่ต้องแสร้งอะไร“อยากไปเข้าห้องน้ำ”

ชายหนุ่มไปถามหวีซือฉูน“คุณหนู ยัยผู้หญิงคนนั้นอยากเข้าห้องน้ำ”

“เข้าห้องน้ำอะไร เรื่องมากจริงๆ！”หวีซือฉูนพูดอย่างทนไม่ไหว“ให้หล่อนอั้นไว้！”

ถังซินพูดอย่างอ่อนแรง“คุณหวี ตัวฉันไม่สบายจริงๆ ถ้าทำที่นี่สกปรก……”

ที่นี่คือบ้านพักคนชราที่ทิ้งร้างไว้ ที่จริงรอบๆก็สกปรกอยู่แล้วทำให้หวีซือฉูนรับไม่ได้

พอคิดว่าถังซินจะทำที่นี่สกปรกมากขึ้น หล่อนก็ขยะแขยงสุดๆ เข้าไปดึงหล่อนขึ้นมา

หวีซือฉูนจับถังซินขึ้นมาอย่างรุนแรง พอหาห้องน้ำเจอก็ใช้เท้าถีบดึงหล่อนเข้าไป

ห้องน้ำเรียบง่ายมาก เพราะว่าชื้นตลอดปีทำให้มีมอสไปทั่ว

ถังซินเดินไปอย่างระวัง กลัวล้ม

หล่อนมองไปรอบๆแล้วก็เห็นแทงค์น้ำที่มุม

ด้านในเต็มไปด้วยน้ำที่สกปรก ท่อน้ำที่แตกแขวนติดกับผนัง มีน้ำหยดลงที่แทงค์น้ำเรื่อยๆ

ถังซินลองดูระยะห่างระหว่างหล่อนกับแทงค์น้ำ ในใจมีความคิดที่ค่อยๆเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา