รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 566

บทที่566 ฝันไปเถอะ ดอกฟ้ากับหมาวัด

หล่อนรีบเอาทิชชู่มาเช็ดแล้วพูดกับจู่ซือซืออย่างตะกุกตะกัก：“เธอ เธอให้เขามานอนด้วย？”

“เปล่า！ไม่ใช่！”จู่ซือซือตอบด้วยท่าทางโกรธๆ“ฉันกลัวความมืดเลยให้เขามาคุ้มกันตอนนอน เด็กบ้าอย่าพูดซี้ซั้ว！”

พูดไปจู่ซือซือก็หยิกหูฉางผิง

ฉางผิงเลยร้องบ่นออกอย่างน้อยใจ：“กลัวความมืดก็เปิดไฟได้นี่ อาพูดไม่เคลียร์เลย”

“หุบปากซิ！”จู่ซือซือจ้องเขาแรงๆ“ไม่งั้นจะหยิกอีกนะ！”

ฉางผิงรีบหนี

เห็นถังซินยังมองตัวเอง จู่ซือซือก็อายแล้วกระทืบเท้า“พี่มองฉันแบบนี้ทำไม？คิดว่าหนูชอบเขาเหรอ？”

ถังซินลองถาม“งั้นเธอ……”

“จะเป็นไปได้ไง！”จู่ซือซือรีบโต้ตอบและมองไปที่กวนชิงเฟิง“เขาแก่ขนาดนั้น ไม่หล่อ ก็แค่บอดี้การ์ด ไม่คู่ควรกับฉัน！”

ถังซินอยากจะแก้ต่างให้น้องชาย แต่ไม่รู้พูดไรเลยมองไปที่กวนชิงเฟิงที่น่าสงสาร

ท่าทางของกวนชิงเฟิงแบบนี้หล่อนก็ช่วยไม่ได้

กวนชิงเฟิงไม่สนที่พวกเขาคุยกัน เขาดึงเก้าอี้ออกมานั่งแล้วมองพวกเขากินข้าว

ตอนสองทุ่มกว่า กวนชิงเฟิงก็ดึงจู่ซือซือมาแล้วพูดกับถังซิน：“เดี๋ยวผมพาหล่อนกลับไปพัก ที่โรงพยาบาลมีคุณเย่นอยู่ พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม？”

“พี่？”จู่ซือซืออึ้งจนลืมว่าเขาจับตัวเองอยู่ ทั้งสองใกล้ชิดกัน“พี่ถังซินแค่ยี่สิบกว่า นายแก่แล้วยังเรียกหล่อนว่าพี่เหรอ？”

กวนชิงเฟิงถึงได้สติมาแล้วก็พูดเรียบๆว่า“ผมพูดไว คุณหูฝาดแล้ว”

“แต่ฉันได้ยินว่า……”จู่ซือซือคิดว่าตัวเองไม่ได้ฟังผิด อยากพูดอะไร

ถังซินรีบตัดบทพวกเขา：“ซือซือ ช่วงนี้เธออยู่แต่โรงพยาบาลและก็ไม่ค่อยได้พัก กลับไปนอนสักตื่นเถอะ”

“ฉันไม่อยากกลับ”จู่ซือซือเบ้ปาก“ฉันอยู่นี่เป็นเพื่อนพี่กับฉางผิงไม่ดีเหรอ？”

ถังซินโบกมือ“เชื่อฟัง พรุ่งนี้เช้าค่อยมา”

“งั้นผมพาคุณจู่กลับนะครับ”กวนชิงเฟิงรีบพาจู่ซือซือออกไปจากห้องพักผู้ป่วย

พอออกมา จู่ซือซือถึงตกใจที่เขาจับตัวเองอยู่ ฝ่ามือบางๆแนบชิดที่ข้อมือตัวเอง

ร้อนๆอย่างแปลกๆ

หล่อนเอามือออกมา“กลับ กลับก็กลับสิ อย่ามาใกล้ฉันขนาดนี้！”

จู่ซือซือบ่นแล้วก็ห่างออกจากเขา

กวนชิงเฟิง“……”

ช่วงนี้เขาก็ไม่ได้แหย่ให้ยัยนี่โกรธอะไรนี่นา ทำไมไม่อยากเจอเขาอีกล่ะ？

ปกติจู่ซือซือจะนั่งตรงข้างคนขับ ครั้งนี้กลับไปกับกวนชิงเฟิงก็ย้ายไปนั่งด้านหลัง แต่ก่อนคุยกันเยอะ อยู่ใกล้คุยกับเขาทั้งวันตอนนี้กลับไปไม่พูดอะไรเลย

กวนชิงเฟิงสังเกตถึงอาการที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของหล่อน ขับรถ เงียบไม่พูดอะไร