รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 567

สรุปบท บทที่567 นายกอดฉันแน่นๆ อย่าปล่อยมือ: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน

สรุปตอน บทที่567 นายกอดฉันแน่นๆ อย่าปล่อยมือ – จากเรื่อง รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน โดย สตาร์ไลท์

ตอน บทที่567 นายกอดฉันแน่นๆ อย่าปล่อยมือ ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน โดยนักเขียน สตาร์ไลท์ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

บทที่567 นายกอดฉันแน่นๆ อย่าปล่อยมือ

ลมหายใจอุ่นๆรดลงที่แก้มทำให้จู่ซือซือรู้สึกคัน ใจเต้นแรงขึ้น

หล่อนถอยไป ขาชนโซฟาแล้วลมลงที่โซฟา

ชายหนุ่มตามหล่อนจนแนบชิดร่างหล่อนแน่น“คุณถอยไป ถอยออก อย่าใกล้ฉันขนาดนี้……”

กวนชิงเฟิงเลื่อนนิ้วเอาผมไปทัดหูหล่อน ริมฝีปากบางเกือบจะแนบไปที่แก้มหล่อน

“คุณเอาเปรียบฉันอีกแล้ว”จู่ซือซือเอามือดันอกเขา เบ้าตาแดง“อย่ามาบังคับฉัน ฉันมีแฟนแล้ว……ฮือฮือ ฉันไม่อยากเป็นหญิงเลว……”

กวนชิงเฟิงขำออกมา“ไม่เป็นไร เขาไม่รู้คุณก็ไม่ใช่หญิงเลว ผมปิดบังให้คุณเอง”

“นายเกินไปแล้ว……”

หล่อนพูดได้เท่านั้นก็ถูกชายหนุ่มจูบลงมา

จู่ซือซือสูดลมหายใจของเขา ทั้งสองหายใจร่วมกัน

แปปนึงหล่อนก็เอาเรื่องพวกนั้นทิ้งไว้ข้างหลัง รัดเขาไว้เหมือนปลาหมึกยักษ์ ขายาวๆเกี่ยวรอบเอวเขา

กวนชิงเฟิงรู้สึกว่าโซฟาเล็กไปก็ยับยั้งตัวเองแล้วอุ้มหล่อนไปที่ห้องนอน

จู่ซือซือตาปรือมองเห็นชายหนุ่มเปิดเสื้อ กล้ามเนื้อสวยๆนั่นทำให้หล่อนละสายตาออกไปไม่ได้จนเอามือไปลูบอย่างอดไม่ไหว

สัมผัสที่ยอดเยี่ยมทำให้หล่อนร้องออกมา“คิดไม่ถึงว่าคุณถอดเสื้อออกมาหุ่นจะดีขนาดนี้!”

กวนชิงเฟิงโน้มตัวไปที่หูหล่อนแล้วพูดเบาๆ“เป็นของคุณทั้งหมด”

“……”

หน้าของหล่อนที่โดนไซ้แดงไปหมด

หล่อนเอาหัวไปแนบกับหน้าอกเขา ปรารถนาถึงความอบอุ่นจากเขา แต่หลับตาลงก็เหมือนว่าหล่อนจะได้ยินเสียงกรีดร้องที่สิ้นหวังของตัวเอง ตัวสั่น

“อย่า อย่า……”หล่อนม้วนตัว โบกมือทั้งสอง“อย่าแตะฉัน!อย่าแตะฉัน!”

หน้าของกวนชิงเฟิงถูกหล่อนข่วนจนถลอก

แต่เขาไม่สนใจ คว้ามือของจู่ซือซือไว้ ปลอบหล่อนอย่างอ่อนโยน“ซือซือลืมตา ผมเอง ไม่ต้องกลัว เด็กดี คุณมองผม”

จู่ซือซือหลับตาไปก็ร้องไห้ไป ร้องออกมาไม่หยุด“อย่าแตะฉัน……อย่าแตะต้องฉัน……”

ในใจของกวนชิงเฟิงเหมือนถูกบดขยี้ทีละนิดๆเข้าด้วยกัน ได้แค่ปลอบหญิงสาวไม่หยุด จึงจูบล็อคหล่อนไว้หวังว่าหล่อนจะคิดถึงแต่ตัวเองไม่คิดอย่างอื่น

เขาจับหน้าหล่อนแล้วจูบลงไปอย่างลึกซึ้ง

จูบจนหญิงสาวเกือบสำลักก็ละปากออก กุมมือหญิงสาวไว้แล้วค่อยๆเอนลง

จู่ซือซือขมวดคิ้วค่อยๆลืมตา

“ผมเอง ไม่ต้องกลัว”กวนชิงเฟิงจูบแก้มหล่อน พูดปลอบเบาๆ“ผมอยู่นี่เสมอ”

สายตาของจู่ซือซือค่อยๆสว่างไสว

หล่อนมองชายหนุ่ม แล้วจู่ๆก็ลุกขึ้นเอามือโอบคอเขา หดร่างอยู่ในอ้อมแขนเขา ตัวยังสั่น“นายกอดฉันแน่นๆ อย่าปล่อยมือ”

กวนชิงเฟิงกอดหล่อนไว้ มือลูบผมสีดำของหล่อน“อือ ผมจะกอดไว้แน่นๆ”

--

มู่เฉินหย่วนกลับมาจากเกียวโต

ออกมาจากโถงสนามบินรถไมบัคจอดที่ข้างถนน ป้ายทะเบียนรถที่คุ้นตาและร่างชายสูงๆเอนตัวที่รถ

เขาพิจารณาอย่างละเอียดแล้วจึงเดินก้าวเท้ายาวเข้าไป“คุณมาได้ไง?”

“ผมมาทำไร ประธานมู่ดูไม่ออกเหรอ?”ตอนพูดนั้นหลินเฉิงจี๋ก็เหยียดตัวตรง มือดันกรอบแว่นทองอย่างสง่างาม

มู่เฉินหย่วนมองท้องฟ้าสีคราม“อากาศแบบนี้ ดูไม่เหมือนฝนจะตกเลย”

ได้ยินดังนั้น หลินเฉิงจี๋ก็มองเขาอย่างประหลาดใจ“คุณชวนผมกินข้าว?”

“ไม่ได้เหรอ?”

“……”

พอรถเข้าไปในเมืองแปปนึงก็ถึงร้านอาหารเหม่ยซิน。

“ประธานมู่”พนักงานรู้จักมู่เฉินหย่วนก็ยิ้มเพื่อทักทายเขาเล็กน้อย“ประธานส้าวมาถึงครึ่งชั่วโมงแล้วรอคุณอยู่ที่ห้องวีไอพี เดี๋ยวฉันพาไปค่ะ”

“อือ”

พนักงานพาทั้งสองไปที่ห้อง เปิดประตู มู่เฉินหย่วนก็เห็นซ่าวซิวหรงโทรศัพท์

ซ่าวซิวหรงก็เห็นพวกเขา พูดเสียงทุ้มไปสองคำก็วางสายลง

ซ่าวซิวหรงลุกขึ้นเดินมาหามู่เฉินหย่วนยิ้มอย่างมีต่อว่า“ประธานมู่นี่จริงๆเลย นัดผมกินข้าวสิบเอ็ดโมง ใกล้จะเที่ยงแล้วถึงมาได้ ผมนี่รอขาแข็งทีเดียว!”

“ไฟล์ทดีเลย์ ขอโทษด้วยครับ”มู่เฉินหย่วนยิ้ม ชี้ไปที่หลินเฉิงจี๋“คุณน่าจะรู้จัก?”

ซ่าวซิวหรงมองหลินเฉิงจี๋แล้วลูบคาง:“ประธานหลินของบริษัทเหอซ่งผมรู้จักแน่นอน แต่ว่าคุณมาด้วยกันผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่น่ะสิ”

หลินเฉิงจี๋ถ่ายทอดสดงานแต่งกับถังซิน ซ่าวซิวหรงก็ได้ดูและแน่นอนว่าเห็นฉากที่มู่เฉินหย่วนเข้าโบสถ์มาแล้วแย่งเจ้าสาวไป……

เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคู่แข่งสามัคคีกัน

มู่เฉินหย่วนจับบ่าเขาออกแรงเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น“ไม่เข้าใจก็นั่งลง หือ?”

ซ่าวซิวหรงเจ็บจนขมวดคิ้ว หมดคำพูด

MD!

เด็กพวกนี้มาหาความช่วยเหลือจากตัวเองและยังไม่เกรงใจตัวเองขนาดนี้อีก!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน