รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 577

บทที่577 แค่คำเล็กๆ ฉันหลอกคุณฉันเป็นหมา

พอคิดถึงการกระทำที่คลุมเครือของชายหนุ่มเมื่อกี้ หน้าถังซินก็แดง

ไม่ได้ไอศครีมหล่อนก็เกาะแขนชายหนุ่ม พูดเสียงออดอ้อนนุ่มๆว่า“แค่คำเดียว ฉันสัญญา ชิมแค่คำเล็กๆ ฉันไม่โกหก”

“……”

“ประธานมู่ คุณมู่……นะนะ ขอร้องล่ะ”

“……”

เห็นหญิงสาวกระหายแบบนี้ จ้องไอศครีมในมือตัวเอง มู่เฉินหย่วนก็ใจอ่อนตกลงกับหล่อน“แค่คำเล็กๆคำเดียวใช่ไหม？”

ถังซินพยักหน้าแรงๆ“อือ คำเล็กๆคำเดียว ถ้าฉันโกหกฉันเป็นหมา！”

มู่เฉินหย่วนเอามือลงยื่นไอศครีมให้ที่ปากหล่อน

ถังซินออกแรงจับข้อมือเขา พออ้าปากมู่เฉินหย่วนก็บีบหลังคอเธอเบาๆ

ชายหนุ่มเตือน“คุณนายมู่ พูดอะไรจำไว้ด้วยไม่งั้นผมจะไม่เกรงใจ”

“……”

ถังซินจ้องไอศครีมตรงหน้า สุดท้ายก็อ้าปากเล็กๆกัดไปคำเล็กๆ

“เด็กดี”มู่เฉินหย่วนพอใจอย่างมาก ผู้หญิงตรงหน้าเอาไอศครีมที่เหลือกินไปหมดแล้ว

ถังซินที่ไม่พอใจก็จ้องเขาแล้วเดินออกไปอย่างไว

มู่เฉินหย่วนตามไปไวๆ เดินไปที่ด้านข้างหล่อนไม่ให้หล่อนล้ม“ช้าหน่อยสิ เดินไวจะไม่สบายตัวได้”

ใบหน้าถังซินหม่น ไม่สนเขา

น่ารำคาญจะตาย ไอศครีมก็ไม่ให้กินและยังจะกินต่อหน้าหล่อนอีก ไม่ใช่คนจริงๆ！

มู่เฉินหย่วนมองสีหน้าหญิงสาวก็รู้ว่าหล่อนไม่พอใจ พูดไปว่า“ไอศครีมมันเย็นมาก อีกอย่างตอนเช้าคุณก็ยังไม่กินอะไร ท้องว่างๆก็ยิ่งไม่ดีเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมให้กินอันนึง”

ถังซินตอบในลำคอ“ไม่ต้อง！”

“ถึงผมไม่อยู่ คุณก็ห้ามกินไอศครีมมั่วซั่ว”มู่เฉินหย่วนรู้ว่าหล่อนคิดอะไร“ผมจะให้ฉางผิงจับตาดูคุณ เขาไม่กล้าร่วมมือกับคุณหรอก”

“นาย——”ถังซินหันไปจ้องเขา กัดฟัน“นายจะเอาอย่างนี้ใช่ไหม！ฉันท้องมาจะหกเดือนแล้ว กินไอศครีมแท่งนึงก็ไม่ได้ ต้องขนาดนี้เลยเหรอ！”

มู่เฉินหย่วนอธิบายอย่างอดทน“ผมไม่ได้บอกว่าไม่ได้ แค่กลัวว่าท้องคุณจะว่างแล้วกินไปเยอะเกิน อย่าเข้าใจผมผิดสิ”

“ก็คุณไม่ให้ฉันกินไอศครีม！”

“……”

ถังซินผลักเขาไปให้เขาอยู่ห่างตัวเองหน่อย บ่นด้วยใบหน้าเย็นชา“ต่อไปฉันจะตั้งชื่อลูกสาวว่าไอศครีม จะได้เตือนฉันให้กินไอศครีมทุกวัน ดูสิคุณจะทำไง！”

“คุณแน่ใจว่าเป็นผู้หญิง？”มู่เฉินหย่วนตามเข้ามาอีกแล้ว“ถ้าเป็นผู้ชายหมดล่ะ？”

“มู่เฉินหย่วน อย่าพูดได้ไหม！”ใบหน้าถังซินรำคาญมากขึ้น ดันเขาอย่างแรง“ฉันไปตรวจแล้วมีลูกสาวสองคน จะเป็นลูกชายหมดได้ไง！”

มู่เฉินหย่วนขำเสียงทุ้ม“คุณเตือนผมซะเองนี่ อาทิตย์หน้าจะพาคุณไปตรวจ”

“ไม่ต้อง ฉันไปเองได้！”

“โอเคโอเค คุณไปเอง”มู่เฉินหย่วนไม่อยากให้หล่อนโมโหตลอดแล้วกระทบต่ออารมณ์ก็เปลี่ยนเรื่องคุย“ผมซื้อแตงโมมาด้วย อยากกินแตงโมหรือว่าน้ำแตงโม？”

ถังซินหันหัวไปไม่สนเขา

ชายหนุ่มก็ไม่กวนอีก เข้าไปโอบเอวหล่อนให้ถังซินเอน ทั้งสองเข้าไปหอพักด้วยกัน

จากไกลๆ หลินเฉิงจี๋มองพวกเขาเข้าไปด้านในอย่างเงียบๆ สีหน้าน่ากลัวอย่างเรียบๆ