บทที่ 588 ลูกชายฉันทำเอง กินไปแล้ว
“ไม่หิว”วี่เหวินถิงเอากล่องวางตรงทางเข้าอย่างลวกๆ
เขาเข้าไปในห้องเห็นจู่ซือซือกับฉางผิงกำลังเล่นเกมส์อยู่ที่ห้องรับแขก หัวใจที่ตายในที่สุดก็ใจเต้น
“ฉางผิง”
ฉางผิงเงยหน้าขึ้นพอเห็นวี่เหวินถิงตาก็เบิกโตเหมือนฤดูใบไม้ผลิ รีบวิ่งเข้าไป“พ่อ!”
วี่เหวินถิงอุ้มเขาขึ้นมา ในมือรู้สึกหนัก หน้านิ่งๆที่เหมือนเคยนั้นในที่สุดก็ยิ้มออกมา“หนักนะเนี่ย สูงขึ้นเยอะด้วย”
“ก็ผมออกกำลังกายทุกวัน อยากสูงเท่ากับพ่อไง!”เกือบครึ่งปีถึงได้เห็นพ่อที่ดูปลอดภัยดี ฉางผิงดีใจไม่รู้จะพูดอะไร
เขาเห็นวี่เหวินถิงมาคนเดียวก็ถาม:“แม่ล่ะ?”
สีหน้าวี่เหวินถิงนิ่งไป อุ้มเขาไปนั่งที่ห้องรับแขกแล้วพูดด้วยเสียงอ่อนโยน“แม่ยังไม่ฟื้น แต่ว่าไม่ต้องกังวลนะ อาสามเก่งเดี๋ยวแม่ก็กลับมาแล้ว”
ทันใดนั้นฉางผิงก็ผิดหวัง
“เหรอครับ อาสามบอกว่าแม่บาดเจ็บค่อนข้างหนัก ไม่ฟื้นไวขนาดนั้น”แปปนึงเด็กหนุ่มก็ไม่เศร้าขนาดนั้น“ไม่เป็นไร พ่อกลับมาแล้วผมก็รอได้!”
วี่เหวินถิงลูบหัวเขา“พ่อไม่ได้ดูแลลูกกับแม่ดีๆ”
“ไม่เลย”ฉางผิงส่ายหัว“พ่อสุดยอดมาก พ่อเป็นไอดอลผมเสมอ!ผมรู้ว่าบางเรื่องพ่อก็ควบคุมไม่ได้”
“พ่อครับ วันนี้แซนด์วิชผมทำเอง พ่อต้องชิมนะ!”ฉางผิงกระโดดลงจากโซฟาไปที่ตู้เย็นเอาแซนด์วิชออกมาให้วี่เหวินถิง
จู่ซือซือเข้ามาเตือนเบาๆ:“พี่ใหญ่ พี่อย่ากินเลยดีที่สุด”
“ไม่อร่อยมากเหรอ?”วี่เหวินถิงดูแล้วท่าทางจะอร่อย พอกัดลงไป“นี่ลูกชายฉันทำ……”
แปปนึงเขาก็สำลักไอออกมา
พอเปิดแซนด์วิชออกมาก็เห็นทั้งแผ่นขนมปังเต็มไปด้วยวาซาบิ!
จู่ซือซือโบกมือด้วยท่าทางสะใจ“ฉันเตือนแล้วไง พี่ใหญ่อยากกินเอง”
“ใส่วาซาบิเยอะขนาดนี้เชียวเหรอ?”วี่เหวินถิงตบมือเด็กหนุ่ม“พ่อเพิ่งฟื้นก็อยากให้พ่อไปโรงพยาบาลอีกหรือไง?”
ฉางผิงลูบหลังหัวแล้วหัวเราะแห้งใส่“ผมอยากใส่นิดเดียว คิดไม่ถึงว่าจะบีบออกมาซะเยอะ วาซาบิก็แพงจะฟุ่มเฟือยก็ไม่ได้ พ่อกินหมดได้ใช่ไหม?”
เห็นลูกชายมีความสุขขนาดนี้วี่เหวินถิงก็ไม่อยากทำลายความรู้สึกดีๆของเขา
แม้ว่ารสชาติจะเผ็ดขึ้นจมูก แต่ว่าแซนด์วิชไม่ได้ชิ้นใหญ่อะไรมากมายไม่กี่คำเขาก็กินหมด
“คุณวี่เป็นพ่อที่ดีจริงๆ”กวนชิงเฟิงเทน้ำให้วี่เหวินถิง“เรื่องที่คุณกลับมาประธานมู่รู้ไหม?”
วี่เหวินถิงพูด“ระหว่างทางที่มาคุยกับเขาแล้ว เดี๋ยวเขาก็จะถึงละ แต่ว่า……”
สายตาแหลมคมของเขามองไปที่กวนชิงเฟิงแล้วขมวดคิ้ว“นายเป็นใคร?บอดี้การ์ดคนใหม่ของซือซือ?”
“ไม่ใช่ เขาเป็นแฟนฉัน!”จู่ซือซือมาคล้องแขนกวนชิงเฟิง
“ล้อเล่นใช่ไหม?”วี่เหวินถิงมองกวนชิงเฟิงอีกครั้ง มุมปากยกขึ้น“เขาแก่กว่าพี่ซะอีก อีกอย่างฉันจำได้ว่าแฟนของเธอไม่ได้ชื่อว่ากวนชิงเฟิงเหรอ?”
ก่อนไปซีเรีย เขาได้ยินจู่ซือซือพูดว่ากำลังคบกับน้องชายของถังซิน
“ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนเลยเลิกกับเขาไปฝ่ายเดียว!”จู่ซือซือโบกมือบ่นอย่างไม่พอใจ“ความรักไม่เกี่ยวกับเรื่องอายุ พี่ใหญ่จำเป็นต้องไม่ชอบแฟนฉันขนาดนี้เลยเหรอ!”
ฉางผิงพูด“ลุงอาสุ่ยอายุมาก ที่จริงผมก็ติหน่อยๆนะ”
“เด็กบ้าไปไกลๆ!”จู่ซือซือค้อนเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน
สนุกมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่มีนิยายสนุกๆ ได้อ่าน...
สนุกมากๆๆๆ...