รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 592

บทที่ 592 ผมสงสารยินยินของผม

ในความมืด ถังซินได้ยินเสียงอ่อนโยนของหลินเฉิงจี๋“ซานตาคลอสจะต้องเอาของขวัญให้คุณแน่”

ถังซินรู้ว่าเขาเอาใจตัวเอง หลับตาลงหลับไป

ในช่วงสะลืมสะลือนั้นถังซินก็เหงื่อออกตื่นเพราะความร้อน ส่วนล่างปวดอย่างมาก ชื้นหน่อยๆ

หล่อนพยายามยื่นมือไปคลำหว่างขาคลำได้เป็นของเหลวร้อนๆก็เรียกหลินเฉิงจี๋“เฉิงจี๋ เหมือนน้ำคร่ำฉันจะแตก……คุณเรียกหมอ……”

หลินเฉิงจี๋ตื่นทันที รีบไปเรียกหมอที่ข้างห้อง

สองสามวันนี้มีหมอทำงานตลอด พอรู้เรื่องก็รีบไปเปลี่ยนเป็นชุดผ่าตัดที่ห้างปลอดเชื้อ พาถังซินย้ายมาจากห้องนอนไปที่ห้องผ่าตัดแล้วให้หลินเฉิงจี๋อยู่ด้านนอก

หมอห้าคนอยู่ข้างๆถังซิน คอยจับตาดูหล่อนตลอดไม่กล้าประมาท

“เตรียมผ่าตัด！”

หลินเฉิงจี๋เดินไปเดินมาอย่างร้อนรน

พอคิดถึงหน้าซีดๆเจ็บปวดของถังซินเมื่อกี้ ใจของเขาก็เหมือนถูกจับไว้แรงๆ กรีดร้องออกมาไม่ได้

เขาไม่เชื่อพระพุทธเจ้า ไม่นับถือศาสนา แต่ครั้งนี้กลับรีบเอาบทสวดมนตร์คำอธิษฐานทางศาสนาต่างๆมาท่องในใจเงียบๆอ้อนวอนให้ถังซินปลอดภัยไม่มีอะไร

หัวหน้าแม่บ้านพูดเสียงทุ้ม“คุณใจเย็นนะคะ หมอห้าคนอยู่กับคุณนายแล้ว คุณนายต้องไม่เป็นไร อีกอย่างคุณนายคลอดเสร็จก็ต้องให้คุณอยู่เป็นเพื่อน คุณจะตื่นตระหนกไม่ได้”

หลินเฉิงจี๋สูดหายใจลึกๆพยายามให้ตัวเองใจเย็นลง“ผมไม่ตระหนก แค่กลัว ผู้หญิงคลอดลูกไม่ง่ายเลย ผมสงสารยินยินของผม”

เขาถามต่อ“หมอห้าคนพอไหม ต้องให้มาเพิ่มอีกไหมครับ？”

“พอแล้วค่ะ”หัวหน้าพูด“เอามาเยอะก็ไม่มีประโยชน์ คุณดื่มน้ำให้ใจเย็นลงก่อนนะคะ”

หลินเฉิงจี๋รับแก้วน้ำมาจากในมือของหัวหน้าแม่บ้าน ดื่มไปแก้วนึงแต่ยังเดินไปเดินมาที่หน้าห้องผ่าตัด คอยเอาหูแนบฟังกับหน้าห้อง กังวล ไม่สงบเลย

เขายืนหน้าห้องคลอดอยู่ชั่วโมงนึงไม่ไปไหน

หลังจากรออยู่นาน ในที่สุดห้องคลอดก็ถูกเปิดออก พยาบาลเข็นรถเล็กออกมา

หลินเฉิงจี๋รีบเข้าไป มองเห็นเด็กสามคนถูกห่อด้วยผ้า แต่ละคนยังไม่ลืมตา ตัวเล็กๆ

“คุณคะ ลูกสามคนปลอดภัยดี ชายหนึ่ง หญิงสอง”

หลินเฉิงจี๋มองเด็กๆไปแปปนึงก็ละสายตาออกมองไปที่ห้องคลอด แต่มองไม่เห็นอะไร

“ภรรยาผมล่ะครับ？”

พยาบาลยิ้ม“หมอกำลังเย็บแผลปิดให้คุณนายค่ะ ไม่ต้องกังวล”

พอรู้ว่าถังซินไม่เป็นอะไรในที่สุดหลินเฉิงจี๋ก็สบายใจและยิ้มออกมา

เขาอยากให้พยาบาลพาเด็กๆไปที่ห้องทารก จู่ๆก็มีเสียงปืนดังมาจากห้องรับแขก

เขายังไม่ทันตั้งตัวได้ ข้างหูก็มีเสียงปืนดังชัดเจน หัวหน้าแม่บ้านที่อยู่ข้างๆเขาก็ล้มลงไป

หลินเฉิงจี๋หันไปก็เห็นชายหนุ่มในความมืดเดินขึ้นมา

ในมือถือปืนที่พร้อมฆ่า

เขารีบดันพยาบาลกับรถเข็นเข้าไปในห้องคลอด เขากลิ้งไปที่พื้น ส่วนกระสุนก็กระทบไปที่พื้นตรงที่ที่เขายืนอยู่ตะกี้

หลินเฉิงจี๋รีบเอาปืนยิงยาสลบออกมาจากกระเป๋าแล้วเล็งไปที่หัวของชายหนุ่มคนนั้น

ชายหนุ่มเพิ่งเหนี่ยวไก ปืนยิงยาสลบไม่เข้าไปที่หัว เกือบจะหล่นไปที่พื้น

กระสุนนั้นผ่านไปที่กำแพง

ดีที่หลินเฉิงจี๋หลบไวไม่งั้นตาก็แตก

พอหลินเฉิงจี๋หายใจเข้าก็ใช้โอกาสไม่กี่วินี้ลุกขึ้นออกไปอย่างไวและให้แพทย์ในห้องคลอดย้ายของขวางประตูไว้พร้อมกับคว้าปืนของชายหนุ่มไว้ เห็นว่ามีกระสุนลูกเดียว

เขาทิ้งปืนลงแล้วป้องกันไม่ให้ชายหนุ่มเก็บขึ้นมา พอเข้าไปในห้องก็รีบไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบลังออกมาจากด้านล่างสุด เปิดออกมาแล้วหยิบกระบอกปืนออกมาพร้อมกับประกอบ

เพราะว่ามือกำลังสั่นเลยทำให้ประกอบปืนช้า

ตอนที่พาถังซินเปลี่ยนสถานที่ หลินเฉิงจี๋ไม่ได้บอกใคร แอบเปลี่ยนสถานที่เอาและยังเป็นเวลาเที่ยงคืน คิดไม่ถึงว่าที่ๆซ่อนเร้นขนาดนี้ จี้เจียจื้อจะหาเขาเจอ