รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 72

บทที่ 72 ลุง ให้ฉันคลำดูหน่อย

หลังจากที่คุยโทรศัพท์เสร็จ มู่เฉินหย่วนไม่ได้หันกลับไปมองเพราะยังไงถังซินก็เป็นผู้หญิงคนนึง เขาจึงคิดว่าเรียกพนักงานหญิงขึ้นมาช่วยเธอน่าจะเป็นการดีกว่า

แต่แค่เพียงเขาก้าวเดินไปไม่ถึงสองก้าว ชายเสื้อของเสื้อเชิ้ตก็ถูกดึงไว้อย่างแรง

“ลุง” ถังซินไม่รู้ว่าตนเองปีนขึ้นมาจากข้างในอ่างอาบน้ำได้อย่างไร น้ำที่หยดลงมาจากผมทำให้ทั้งตัวของเธอเปียกจนเห็นทะลุเห็นเสื้อผ้าข้างใน เส้นผมที่ยาวก็แนบติดอยู่บนแก้มที่แดงและมึนเมา

เมื่อได้ยินเสียงอ่อนหวานของเธอ มู่เฉินหย่วนก็ชะงักลง คล้ายกลับคิดไม่ถึงว่าเส้นเสียงของเธอจะดีขนาดนี้

แขนที่ดึงชายเสื้อของเขาไว้นั้นเล็กบาง เมื่ออยู่ใต้แสงไฟก็ยิ่งขาวนวล เขาพยายามเอาแขนของเธอออกและพูดด้วยเสียงที่ออกมาจากลำคอขึ้นว่า “ผมจะออกไปเรียกคนมาช่วยคุณ”

ถังซินยิ่งดึงชายเสื้อของเขาไว้อีก เป็นเพราะว่าฤทธิ์ของยาทำให้ประสาทการได้กลิ่นของจมูกนั้นฉับไว เธอคิดแต่เพียงว่าบนตัวของลุงมีกลิ่นบางอย่างที่น่าสูดดม

“ลุง…คุณเข้ามานี่สิ” เธอลองพยายามลุกขึ้นมาแต่ก็ขึ้นไม่ได้เพราะอ่างอาบน้ำนั้นลื่นมาก แต่ทว่ามู่เฉิงหย่วนได้ควบคุมอารมณ์และความรู้สึกไว้โดยการอยู่ห่างจากเธอ เพียงแค่ถูกเธอจับที่ชายเสื้อไว้เท่านั้น

ถังซินเงยหน้ามองไปที่ผู้ชายคนนั้น และเลียริมฝีปากที่แห้งฝืด “แค่ลูบคลำนิดเดียว…ดีมั้ย?”

เสียงของเธอนั้นอ่อนหวาน ฟังดูแล้วผิดปกติเป็นอย่างมาก มู่เฉินหย่วนจับไปที่ข้อมือของเธอ แล้ววัดชีพจรอยู่ครู่หนึ่ง อุณหภูมิในร่างกายสูง หัวใจเต้นแรงมาก ทำให้เข้ารู้ว่าได้เกิดเรื่องขึ้นแล้วจริงๆ

หลังจากนั้นสีหน้าของมู่เฉินหย่วนก็โกรธอย่างดุร้าย

ในครั้งนี้ เขาโกรธมากจนแทบอยากจะเอาตัวของจู่ซือซือไปทิ้งไว้ที่เกาะร้างซักครึ่งปี เมื่อตอนที่อุ้มถังซินกลับมา เธอดูผิดปกติมาก ที่แท้แล้วก็โดนยา

มู่เฉินหย่วนต่อสายโทรศัพท์หาผู้ช่วยจางอีกครั้ง “เปลี่ยนเป็นเอาหมอผู้หญิงมา”

“ประธานมู่ ผมกับหมอได้ถึงหน้าประตูแล้ว”

“ไปเปลี่ยนหมอมาใหม่” มู่เฉินหย่วนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา หลังจากที่วางโทรศัพท์ก็รู้สึกได้ว่าบริเวณเอวนั้นถูกรัดไว้แน่น ถังซินได้ปีนออกมาจากอ่างอาบน้ำแล้ว ตอนนี้เธอเกาะติดอยู่ที่ตัวของเขา

“ลุง คุณดูดีมากเลยจริงๆ” ถังซินเอามือลูบคลำไปที่หน้าของเขา แล้วพูดด้วยเสียงเบาๆว่า “และยังหอมอีกด้วยนะ เหมือนกับ…ที่ได้กลิ่นครั้งที่แล้ว”

หญิงสาวแนบชิดไปกับตัวของเขาอย่างอ่อนนุ่ม

“ลุง ลุง” ให้ฉันลูบคลำเถอะ

“ลูบคลำแค่นิดเดียว”

หญิงสาวที่ริมฝีปากแดงอวบอิ่มได้บ่นพึมพำอย่างไม่พอใจ และมือก็ยื่นสอดเข้าไปที่บริเวณชายเสื้อ การสัมผัสที่อบอุ่นทำให้มู่เฉินหย่วนเกร็งหน้าท้อง และเขาก็กลับมาตั้งสติได้ ดึงเนกไทด์ลงมามัดสองมือของเธอไว้

จากนั้นเอาผ้าเช็ดตัวคลุมตัวเธอไว้แล้วโอบตัวเธอไปวางไว้ที่บนเตียง เขาไม่หันไปมองแม้แต่นิดเดียวและเดินออกไปที่ห้องรับแขก

มู่เฉินหย่วนไม่สนใจที่จะเล่นสนุกกับเธอ ร่างกายที่อ่อนช้อยสวยงามของเธอตอนนี้เขายังจำทั้งหมดได้ดี แต่เขาไม่มีความสนใจหญิงสาวที่กำลังโดนยา ซึ่งมันจะทำให้เขาดูเหมือนเป็นคนข่มขืนเธอ

โดนนิ้วมือของถังซินลูบคลำไปที่บริเวณหน้าท้องมันเหมือนกับกำลังโดนไฟเผา ร้อนจนยากที่จะรับไหว เมื่อเห็นบนโต๊ะน้ำชามีกล่องบุหรี่วางอยู่ เขาจึงหยิบขึ้นมาจุดสูบสองสามทีซึ่งทำให้เขารู้สึกดีขึ้นมาก

หลังจากนั้นไม่นาน ผู้ช่วยจางก็ได้พาคุณหมอผู้หญิงมา

คุณหมอผู้หญิงได้เข้าไปตรวจร่างกายของถังซิน ส่วนผู้ช่วยจางก็เดินไปตรงหน้าของมู่เฉินหย่วนแล้วพูดขึ้นว่า “ประธานมู่ คนที่ลักพาตัวคุณถังคือคุณซือซือ เมื่อเธอเข้าร่วมงานพิธีหนึ่งเสร็จแล้วจึงแอบกลับมาจากยุโรป”

หลังจากที่หมาป่าไปถึงตรงนั้น เขาบอกว่าคุณหนูซือซือได้ถูกลักพาตัวไป แต่คุณไม่ต้องเป็นห่วง นิ้วมือของคุณซือซือได้สวมแหวนที่ทำมาพิเศษของเขาไว้ ตอนนี้เขาได้ไล่ตามจับแล้ว

“เธอถูกลักพาตัวได้ยังไง?” มู่เฉินหย่วนพูดด้วยความเย็นชา ปลายนิ้วจับบุหรี่เขี่ยไปที่ที่เขี่ยบุหรี่ “เธอไม่ได้มาคุกคามอะไรคนในตระกูลมู่”

ผู้ช่วยจางจึงพูดขึ้นว่า “ตอนนี้ยังไม่แน่ชัดครับ ต้องรอให้หมาป่ากลับมา แต่ว่าหมาป่านั้นเก่งมาก คิดไม่ถึงว่าจะมีพรสวรรค์ทางฟิสิกส์สามารถทำเครื่องติดตามตัวออกมาได้ คนที่สำนักวิจัยก็ยังไม่สามารถทำได้เลย”