รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 75

บทที่ 75 ถ้ายาช่วยไม่ได้ พี่ก็ช่วยเถอะ

“ถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะมาดูแลเอาใจใส่อีกนะ” กวนชิงเฟิงด่าด้วยความโกรธ น้ำแร่ที่ถืออยู่บนมือของเฉินคางก็ได้เทเข้าไปในปากของจู่ซือซืออย่างทันทีทันใด

เขาเทน้ำลงอย่างรวดเร็วทำให้จู่ซือซือสำลักไอออกมา น้ำจำนวนมากก็ไหลย้อยลงมาตามมุมปาก

“ฮือ! พี่ใหญ่ พี่ใจเย็นหน่อย” เฉินคางตกใจแล้วพูดอย่างตัวสั่นๆขึ้นว่า “นี่เป็นแก้วตาดวงใจของประธานมู่ ถ้าเกิดปัญหาอะไรขึ้นพวกเราจะรับผิดชอบไม่ไหว”

กวนชิงเฟินทำเสียงหัวเราะจางๆ

ถ้าเป็นแก้วตาดวงใจจริงๆ ประธานมู่จะมีผู้หญิงคนอื่นทำไม?

หลังจากที่แน่ใจแล้ววว่าจู่ซือซือได้กลืนยาลงไปแล้ว กวนชิงเฟิงก็ได้เอาตัวเธอทิ้งลงไปในอ่างอาบน้ำอีกครั้ง จู่ซือซือลื่นไถลลงไปในอ่างอาบน้ำทั้งตัว เฉินคางตกใจจึงรีบงมเธอขึ้นมาจากน้ำ

“ค่อก ค่อก ค่อกค่อก” จู่ซืซือไออยู่นาน ทั้งตัวเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ เธอลืมตาขึ้นมาครึ่งนึง ในตาไม่มีจุดรวมแสงแม้แต่นิดเดียว

เธอยังคงทำเสียงฮัมเบาๆ เห็นได้ชัดว่าเธอทุกข์ทรมานมาก

“รอดูอีกสามนาที” กวนชิงเฟิงดึงถอดหมวกสีดำไหมพรมออก ทำให้เห็นถึงผมสั้นที่ยุ่งเหยิง ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง คนที่เหนื่อยที่สุดก็คือเขา ไปที่นั่นแล้วยังต้องมาที่นี่อีก

“ฉันหวังว่าจะได้ผลนะ” ยาตัวนี้เป็นยาที่กวนชิงเฟิงนำกลับมาจากโรงเรียนเมื่อนานแล้ว แต่ยังไม่เคยได้ใช้ วันนี้นำเอามาใช้จู่ซือซือกินทั้งหมด “ถ้าหากยังช่วยไม่ได้…”

“แล้วจะทำยังไง?”

กวนชิงเฟิงชำเลืองตาของเขา ทันใดนั้นก็ยกริมฝีปากข้างหนึ่งขึ้น แล้วยิ้มอย่างชั่วร้าย “ถ้าอย่างนั้นคงจะมีเพียงนายที่ช่วยได้”

“ฉันหรอ? อะไรวะเนี่ย!” เฉินคางสั่นไปทั้งตัว รีบเอาตัวจู่ซือซือพิงไว้ที่ในอ่างอาบน้ำ หลีกเลี่ยงออกมามากกว่าปกติ “ผมยังเป็นหนุ่มบริสุทธิ์นะ ผมไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้”

“นายโกหกแล้ว!” กวนชิงเฟิงหัวเราะและพูดอย่างดูถูกขึ้นว่า “กลับมาตอนเช้า นายยังดูหนังโป๊และช่วยตัวเองอยู่อย่างนั้นหรอ? และนายดูลักษณะแบบนายนี่นะ”

กวนชิงเฟิงเพ่งเล็งไปที่กางเกงและส่วนนั้นของเฉินคาง จากนั้นเอามือตบไปที่บนไหล่ของเขา “แม้แต่เด็กก็ยังดูรู้ นายคิดว่าฉันตาบอดหรอ?”

เฉินเฟิงรีบปกปิดส่วนนั้นทันที แล้วพูดด้วยใบหน้าอันกลัดกลุ้ม “อย่ามาโทษฉันได้มั้ย แรงจูงใจของผมมีไม่มากพอ ผมยอมเป็นขอทานดีกว่า ยังไงผมก็ไม่แตะต้องตัวคุณจู่”

“เธอเป็นคนของประธานมู่นะ ถ้าแตะต้องแล้วอาจจะตายได้ พูดก็พูดเถอะนิสัยของคุณจู่พี่ยังไม่รู้อีกหรอ ถ้าหากรู้ว่าตนเองโดนทำอะไรไป คาดว่าคงจะต้องถือมีดมาฟันฉันแน่นอน”

“พี่บอกว่าประธานมู่มีผู้หญิงคนอื่น เธอหน้าตาเป็นยังไง?” เฉินถางรีบเปลี่ยนเรื่อง เขาสนใจอย่างเห็นได้ชัด “เป็นสาวสวยที่นี่หรือเป็นคุณถังคนนั้น?”

“ฉันไม่ได้เข้าไป ฉันจะไปรู้ได้ยังไง” กวนชิงเฟิงมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า

“น่าเสียดายจริงๆ” เฉินคางแสดงความผิดหวังออกมา “ฉันคิดว่าพี่จะพูดอะไรให้ฟังสักหน่อย?”

ในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยกัน ที่อ่างอาบน้ำก็ยังคงมีการเคลื่อนไหวอยู่ตลอด

จู่ซือซือที่ถูกมัดด้วยมือทั้งสองได้อยู่ในอ่างอาบน้ำตลอดเวลา ในปากบ่นเสียงอุบอิบๆมองมาที่กวนชิงเฟิงและเฉินคางอย่างน่าสงสาร

เธอมองมาที่กวนชิงเฟินแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ฮือฮือ หมาป่าฉันทรมานเหลือเกิน” เจ้าหญิงน้อยทอดถอนใจ ดวงตาแดงก่ำ เหมือนกับอยากที่จะร้องไห้ออกมาจริงๆ “นายมากอดฉันหน่อย ดีมั้ย?”

เสียงอ่อนหวานออดอ้อน ดั่งกับน้ำผึ้งบนขนม ที่ทั้งหวานและร่วน

เฉินคางทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ส่วนนั้นของเขาแข็งขึ้นอย่างน่าอับอาย เขารู้สึกเก้อเขินจนแดงไปทั้งหน้า กวนจิงเฟิงที่อยู่ข้างๆเขานั้นนิ่งสงบ ขมวดหัวคิ้วจนเป็นรอยย่น

“คุณจู่สภาพแบบนี้แต่เธอก็ยังจำพี่ได้” เฉินคางผลักที่ตัวของกวนชิงเฟิงไปมาด้วยท่าทีที่มีเลสนัย “ฉันคิดว่าคุณจู่ต้องชอบพี่แน่นอน”

“พี่ ไม่เช่นนั้น พี่อย่าทำให้คุณจู่ต้องทุกข์ทรมานแบบนี้เลย?”

กวนชิงเฟิงขานรับด้วยการแทงเข่าใส่เฉินคางอย่างแรง

“โอ๊ยโอ๊ย” เฉินคางเจ็บปวดไปทั้งสองขาจนโค้งตัวลงอย่างบิดปวด “พี่ใหญ่ พี่นี่ไร้มโนธรรม ฉันยังเป็นหนุ่มบริสุทธิ์อยู่นะ”