รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 94

บทที่ 94 ถึงรู้ว่าเป็นถ้ำเสือแต่ก็ต้องเข้า

หนึ่งในตำรวจสองนายก็ยังไม่ไม่มีทีท่าว่าจะยอม กำลังที่จะพูดก็โดนกาวเหม่ยซีชิงพูดดักไว้ก่อน: “ถ้าพวกคุณจะพาตัวคุณถังไปสอบสวนก็ได้นะคะ แต่ว่าพวกคุณก็ต้องอธิบายให้ทางบริษัทและพวกเราเข้าใจอย่างละเอียดด้วยค่ะ”

“ถ้าคุณถังถูกนำไป หุ้นของบริษัทก็จะเกิดการผันผวน แล้วถ้าคุณถังถูกปล่อยตัวออกมาเนื่องจากไม่มีความผิดด้วยล่ะก็ พวกคุณก็จะเสียชื่อเสียงต่อทุกคนและสื่อต่างๆ”

ตำรวจสองนายเงียบกริบ จิตใจเริ่มสับสน

พวกเขาโชคไม่ดีที่ได้รับมอบหมายให้มาทำงานงานนี้ บริษัทมู่ซื่อแห่งนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะมารุกรานได้ง่ายๆ ถ้าจะมาเอาตัวคนไปสอบสวนที่โรงพักจริงๆ คนที่จะโดนด่ากราดกลับไปก็คือพวกเขาเองนี่แหละ

ตำรวจสองนายมองหน้ากันไปมา สื่อสารกันทางสายตา

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที หนึ่งในพวกเขาก็พูดขึ้น: “ถ้าท่านประธานมู่รับประกันว่าคุณถังไม่ได้ลงมือทำจริง งั้นทางเราก็เชื่อว่าคุณถังบริสุทธิ์” มู่เฉินหย่วนพยักหน้าตอบรับ

ยังไม่ทันถึงสิบนาทีตำรวจทั้งสองนายพูดจบก็กลับไป เหลือแต่พวกพนักงานที่ยังยืนมุงดูอยู่ และถังซินที่ยืนอยู่อย่างเบลอๆงงๆ คิดไม่ถึงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเปลี่ยนแปลงไปย่างรวดเร็วขนาดนี้

“คุณถัง”

ถังซินได้ยินเสียงเรียกชื่อทำให้ดึงสติกลับมา

หล่อนหันไปมองมู่เฉินหย่วน แล้วรีบก้มหัวคำนับพร้อมพูดด้วยความสงบนิ่ง: “มีอะไรเหรอคะ ท่านประธานมู่?”

มู่เฉินหย่วนตอบ: “การตายของหัวหน้าหลิวไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ เธอไม่ต้องไปใส่ใจ ถ้าเกิดยังมีตำรวจมาหาเธออีกล่ะก็ ไม่ต้องไปกับพวกเขา แค่อ้างชื่อของฉันก็พอ เข้าใจไหม?”

ทรวงอกของหล่อนร้อนผ่าว พยักหน้า: “เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณท่านประธานมู่มากค่ะ”

“ไม่ต้องเกรงใจ”

มู่เฉินหย่วนกับเลขากาวก็เดินจากไปทันที

ฝ่ายการแปลนิ่งเงียบกันเกือบหนึ่งนาที

พวกคนที่มุงดูอยู่ก็พากันมาถามถังซินด้วยท่าทางซุบซิบนินทา

“ถังซินเธอสุดยอดมาก จู่ๆประธานมู่ก็มาช่วยพูดแทนเธอ”

“เธอก็หย่ากับมู่หยางซิวแล้ว ประธานมู่ยังดูแลเธอดีขนาดนี้อีก ดีจริงๆเลยนะเธอเนี่ย”

“ถังซินเธอไปศึกษาดูงานกับประธานมู่ตั้งครึ่งเดือน ตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายต้องเป็นของเธอแล้วล่ะ?”

“…..”

ต่างคนต่างเข้ามารุมแซวถังซิน คำพูดไม่น่าฟังเลยสักนิด

ถังซินเคยชินกับสถาณการณ์แบบนี้แล้ว ก็ไม่ได้โกรธอะไร กลับยิ้มๆพร้อมตอบกลับ: “งั้นรอประธานมู่มีเวลาว่าง ฉันจะนัดเขามากินข้าวและพูดคุยกันกับพวกเธอละกันนะ”

พวกพนักงานก็สีหน้าก็เริ่มเปลี่ยน พากันหัวเราะแล้วก็พูดแต่ประโยคพวก “ก็แค่ล้อเล่นเองนี่นาต้องขนาดนั้นเลยหรอ” หรือไม่ก็ “แต่ไหนแต่ไรประธานมู่ก็คอยดูแลเธออยู่แล้วนี่”

ถังซินได้แต่พูดด้วยความแดกดันอยู่ในใจ

คนพวกนี้พอกับเจียงจิ้งล่ะไม่กล้าพูดสักคำ แต่พอกับหล่อนล่ะพูดออกมาแต่ละคำสกปรกเลอะเทอะสุดๆ

เห้อ หล่อนนี่มันน่ากลั่นแกล้งมากเลยหรอ?

ไม่นานกวนชิงเฟิงก็รีบเอาข้อมูลที่สืบมาได้ส่งให้ถังซิน ไม่เพียงแต่ที่ถังซินต้องการเท่านั้น แต่ยังสืบไปถึงเงินที่เจียงจิ้งได้รับมาและก็การที่หล่อนชอบไปปั่นความสัมพันธ์ระหว่างพวกพนักงานฝ่ายต่างๆด้วย

ถังซินเซฟสองวิดีโอที่ดูจะร้ายแรงที่สุด ข้อมูลที่เหลือก็ส่งไปที่เมลของกาวเหม่ยซีแบบไม่ระบุผู้ส่ง

ข้อมูลพวกนี้สามารถโค่นหล่อนลงจากตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายได้เลย

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อเจียงจิ้งมาถึงบริษัท ก็ยังคงวางท่าทางหยิ่งทะนง แต่พอหลังจากที่ไปประชุมเสร็จแล้วกลับมา สีหน้าเริ่มซีด อย่างกับลูกหมาตกน้ำ

ถังซินหยิบเอกสารเดินเข้าไปในห้องทำงานของหัวหน้าฝ่าย

“คุณเจียงคะ เอกสารที่คุณต้องการฉันจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ” หล่อนทำเสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เพียงแค่ยังไม่ได้ส่ง ไม่อย่างนั้นวันนี้ก็ไม่เห็นสีหน้าที่ทำให้หล่อนเห็นแล้วดีใจแบบนี้น่ะสิ

“ถังซิน ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเธอมีความอดทนสูงเหมือนกันนะ” เจียงจิ้งจ้องไปที่ถังซินด้วยแววตาโกรธแค้น

ตอนที่เพิ่งจะเริ่มประชุม หล่อนเสนอเรื่องที่ฝ่ายการแปลต้องการหัวหน้าฝ่ายหนึ่งคน คนตำแหน่งสูงกลับปัดทิ้งไม่สนใจหลังจากประชุมเสร็จ ก็ได้ยินคนพูดว่า เมื่อวานตอนที่หล่อนไม่อยู่บริษัท ตำรวจได้มาที่บริษัทเพื่อที่จะพาตัวถังซิน แต่ประธานมู่ดันมาช่วยถังซินซะก่อน