รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 101

ซูการ์ช่วยเขาทำความสะอาดใบหน้า ในหัวก็มีฉากนั้นที่ตัวเองเคยช่วยเขาตกแต่งหน้าตาที่คฤหาสน์แวบเข้ามา

คืนนั้น ทั้งสองคนอยู่ใกล้ชิดกันมาก เขาโอบเธอไว้ในอ้อมแขน……

ทันใดนั้นหัวใจก็เต้นอย่างผิดปกติ ใบหูร้อนผ่าวแปลกๆ

ซูการ์กลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว การเคลื่อนไหวที่มือก็เร็วขึ้น

คอฟฟีเมตมองไปตรงหน้า มองเห็นหน้าอกที่กระเพื่อมของเธออย่างชัดเจน

และไม่สงบด้วย

เขาเงยหน้ามา ก็เห็นหน้าของเธอแดงเล็กน้อย

ทันใดนั้น คิ้วทรงดาบก็เลิกขึ้นเล็กน้อย

“คุณร้อนหรือ？”

จู่ๆ ชายหนุ่มก็พูดขึ้นมา ทำให้ซูการ์ที่ตึงเครียดอยู่แล้วก็ตกใจ

เธอกำลังช่วยเขากันคิ้วอยู่ แรงที่มือก็ออกหนักขึ้น จนหนีบเปลือกตาเขาอย่างไม่ทันระวัง

คิ้วของคอฟฟีเมตขมวดเข้าหากันทันที จ้องเธอด้วยสายตาที่เป็นประกาย

ซูการ์แอบด่าในใจ แล้วรีบขอโทษ“ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

คอฟฟีเมตจ้องเธอ“ซูการ์ คุณกำลังคิดอะไรอยู่ หน้าถึงได้แดงขนาดนี้？หรือว่าคิดเรื่องอะไรที่เด็กๆ รู้ไม่ได้อยู่？”

ซูการ์：“……”

ผู้ชายคนนี้ ต้องถามตรงขนาดนี้เลยหรือ！

หน้าของซูการ์แดงยิ่งขึ้น

เธอระงับความปั่นป่วนในใจไว้ ทำเป็นนิ่งสงบ“คุณ(ประธาน)คอฟฟีเมตเมื่อกี๊ฉันดื่มน้ำอุ่นก็เลยร้อนเล็กน้อย รบกวนคุณนั่งดีๆ หน่อยค่ะ อย่าคิดเพ้อเจ้อ และก็อย่าพูดอีก ฉันจะได้ไม่ฟุ้งซ่านจนทำคุณเจ็บ”

“ทำไมผมพูดแล้วคุณถึงฟุ้งซ่านล่ะ？เพราะว่าผมต่างกับคนอื่นหรือ？”

แววตาคอฟฟีเมตเป็นประกาย ราวกับจะสื่อถึงอะไรบางอย่าง

การเคลื่อนไหวบนมือซูการ์ชะงักลง จากนั้นหัวเราะพูดว่า：“ค่ะ คุณคอฟฟีเมตช่างสูงส่ง แน่นอนว่าแตกต่างกับลูกค้าทั่วๆ ไป”

แค่แบบนี้？

คอฟฟีเมตไม่พูด แต่นัยน์ตาสีดำขลับคู่นั้นมองซูการ์นิ่งๆ ราวกับอ่านใจเธอออก

ซูการ์กลั้นหายใจ บังคับตัวเองให้เมินเฉยต่อสายตาของชายหนุ่ม และเริ่มจดจ่อกับการตกแต่งใบหน้าให้เขา

ปริ้นซ์ที่อยู่ด้านข้างฟังทั้งสองพูดคุยกันอย่างสนใจ เลิกคิ้วขึ้นมา

จากท่าทางของซูการ์แล้ว ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกอะไรกับคอฟฟีเมตเลย

“โหย เป็นฉันเองที่ตาต่ำ จำคุณซูการ์ไม่ได้ สะใภ้ตระกูลจอห์นสันไม่เพียงแต่ใสบริสุทธิ์หน้าตาสวยงาม แต่ยังเข้าถึงได้ง่ายด้วย！”

แชมพูดึงมือของเกรซซี่ ชมเธอเสียงหวาน

แต่หางตากลับมองไปยังซูการ์อย่างคลุมเครือ เต็มไปด้วยความเสียดสี

ซูการ์ไม่สนใจคำพูดของเธอ มองไปที่คอฟฟีเมต พูดอย่างจริงจังว่า：“คุณคอฟฟีเมตอย่าลืมชำระเงินล่ะ”

สีหน้าคอฟฟีเมตเยือกเย็นเล็กน้อย เขาเหลือบมองแชมพูแวบหนึ่ง จากนั้นละสายตากลับ หยิบโทรศัพท์มาโอนเงินให้

โทรศัพท์ส่งเสียงเตือนขึ้นมา ซูการ์ดูยอดเงิน จากนั้นยิ้มที่มุมปาก“ขอบคุณค่ะคุณคอฟฟีเมต”

คอฟฟีเมตไม่พูด แต่มองซูการ์ แล้วลุกขึ้นเตรียมจะออกไป

“คุณซูการ์ ขอบคุณที่คุณแต่งหน้าให้พี่เมต ลำบากแล้ว”

เกรซซี่เดินไปตรงหน้าซูการ์ แล้วขอบคุณด้วยรอยยิ้ม

ซูการ์มองเธอ สัมผัสได้ถึงสายตาที่มีรอยยิ้มนั้นแล้ว ก็รู้สึกอึดอัดที่หน้าอกแปลกๆ

“ไม่ลำบากหรอกค่ะ เป็นหน้าที่ฉัน”

เกรซซี่ไม่ต้องรีบแสดงอานุภาพต่อเธอหรอก

เธอไม่ได้ตั้งใจจะมีอะไรกับคอฟฟีเมต！