รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 102

“พี่เมต จะไปแล้วหรือ？”

ปริ้นซ์เห็นคอฟฟีเมตลุกขึ้น ก็ถามขึ้นมา

“อือ”

คอฟฟีเมตมองเกรซซี่แวบหนึ่ง สีหน้าดูเยือกเย็นเล็กน้อย

เกรซซี่สัมผัสได้ถึงสายตาของเขา รอยยิ้มที่ใบหน้าก็ชะงักลง

“ผมส่งพี่เอง”ปริ้นซ์พูด

คอฟฟีเมตไม่พูด ตอนที่เดินผ่านแชมพูก็หยุดฝีเท้าลงเล็กน้อย

“คุณแชมพู ปากหวานน่ะดี แต่กระตือรือร้นมากไปก็จะเสียความรู้สึกดีๆ ได้ง่าย ตอนนี้ผมโสดอยู่ สะใภ้ตระกูลจอห์นสันที่ไหนกัน？”

รอยยิ้มของแชมพูนิ่งไป

พอตอบสนองคืนมา จึงเข้าใจว่าคอฟฟีเมตกำลังดุเธอว่าพูดปากอยู่ ที่เรียกเกรซซี่ว่าเป็นสะใภ้ตระกูลจอห์นสัน

ทำไมเขาต้องใส่ใจคำเรียกของตัวเองด้วย？

หรือเขาจะไม่แต่งงานกับเกรซซี่？

แชมพูมองไปยังซูการ์ที่กำลังแต่งหน้าให้จุ๋มจิ๋ม แล้วกำนิ้วมือแน่น

ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าคอฟฟีเมตยังไม่ลืมซูการ์ล่ะ！

ด้านนอก

“พี่เมต เดินทางปลอดภัยนะ หากมีเวลาก็มาเยี่ยมชมการทำงานได้”

ปริ้นซ์มองคอฟฟีเมต ดูมีความหมายบางอย่าง

ดูเขาสิ ในฐานะเพื่อนรักแล้วช่างเจ๋งเสียจริง

ใช้ชื่อของตัวเองหาโอกาสให้เขาจีบอดีตภรรยา

คอฟฟีเมตเหลือบมองเขา ตบไหล่ของเขา แล้วก้าวเท้ายาวออกไป

“พี่ปริ้นซ์ลำบากแล้ว”

เกรซซี่กับปริ้นซ์พูดกันตามมารยาท แล้วรีบตามคอฟฟีเมตไป

ปริ้นซ์หรี่ตาลง พูดในใจ เกรซซี่นี่ไม่ธรรมดาเลย

ข้างหน้า เกรซซี่ตามคอฟฟีเมตทันแล้ว มองใบหน้าด้านข้างที่เยือกเย็นของเขา ก็พูดอย่างระมัดระวังว่า：“พี่เมต พี่โกรธฉันหรือ？”

คอฟฟีเมตได้ยิน ก็เดินช้าลง เหลือบมองเธอ“เธอมาได้ไง？”

“ฉันเข้าห้องน้ำแล้วเจอคุณซูการ์ พี่หย่ากับเธอ ฉันขอโทษจริงๆ นะ ดังนั้นก็เลยเอาผลไม้มาให้เธอเพื่อแก้กระหายน้ำ คิดไม่ถึงว่าพี่จะอยู่ด้วย”

เกรซซี่รีบอธิบาย

คอฟฟีเมตไม่พูด บนใบหน้าที่หล่อเหลานั้นมองอารมณ์ใดๆ ไม่ออก

สักพัก เขาจึงพูดเบาๆ ว่า：“ไปทำงานเถอะ”