รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 105

“พี่เมต ตอนเย็นฉันมารับคุมินะ”

เกรซซี่คล้องแขนของคอฟฟีเมต เหลือบมองผู้ปกครองสองคนเมื่อกี๊ อยากจะดึงลิ้นของทั้งสองออกมา

คอฟฟีเมตขมวดคิ้วเล็กน้อย เหลือบมองแขนที่เธอคล้องมาอย่างเย็นชา

รอยยิ้มของเกรซซี่นิ่งไป ปล่อยมือของเขาอย่างเขินอาย

“พี่เมต ขอโทษค่ะ หลายๆ คนมองอยู่ ฉันแค่ทำไปงั้นๆ”

กำลังเตือนเขาว่า ทั้งสองคนเพิ่งเป็นข่าว ยังต้องสร้างภาพความรักอันลึกซึ้งต่อกัน

คอฟฟีเมตไม่พูด แต่มองเธออย่างลึกซึ้ง เดินก้าวยาวเข้าไป

เกรซซี่บีบนิ้วมือแน่น รีบตามไปอย่างรวดเร็ว

ข้างในรถ ซูการ์มองคอฟฟีเมตกับเกรซซี่ที่ขึ้นรถตามกันไป จากนั้นรถก็ขับออกไป เธอรู้สึกว่าบรรยากาศนั้นอึมครึม

เธอเปิดหน้าต่างรถ สูดอากาศบริสุทธิ์ด้านนอก

“ซูลูกชายของคอฟฟีเมตเป็นออทิสซึมหรือเปล่า？”

คณิตสตาร์ทรถ แล้วพูด

ซูการ์ปิดหน้าต่างลง แล้วตอบอือ“ใช่”

คณิตตกใจ“เธอไม่เห็นหรือ？เมื่อกี๊ตอนที่เผชิญหน้ากับเธอ เขาพูดออกมา！”

ซูการ์คิด ก็เป็นแบบนี้จริงๆ

เมื่อก่อนตอนอยู่คฤหาสน์หลังเก่า เขาก็พูดตอนที่เจอตัวเองเท่านั้น

ในใจรู้สึกสงสารและอ่อนโยนอีกครั้งโดยไม่มีเหตุผล

“ซูทำไมฉันรู้สึกว่าเด็กคนนี้สนิทกับเธอมากกว่าล่ะ！”คณิตพูดอีกครั้ง

ซูการ์ยิ้มแล้วพูดว่า：“น่าจะเพราะว่าฉันคลอดเอริน มีกลิ่นนมอยู่”

“เหอะ！อธิบายแบบนี้ได้ด้วย？”

“ไม่อย่างนั้นล่ะ？”

……

ครัวหลังบ้านโรงแรมพาเลซ