รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 104

“เอริน รีบลงมาเร็ว เรียกคนอื่นมั่วๆ ไม่ได้นะ”

คณิตกับซูการ์รีบวิ่งเข้าไป คณิตยื่นมือไปอุ้มเอรินออกมาจากมือของคอฟฟีเมต

ทั้งสองคนคิดไม่ถึงว่าจะเจอพวกคอฟฟีเมตทั้งสามคน และเด็กคนนี้จะยังเรียกเขาว่าป่าปี๊อีก

เอรินแลบลิ้นเล็กๆ แล้วยิ้มอย่างประจบไปที่คณิตกับซูการ์ บิดตัวเล็กๆ จะลงมา

คณิตจ้องเธอ แล้ววางเธอลง

เธอกวาดตามองไปที่พวกคอฟฟีเมตสามคน พูดด้วยรอยยิ้มว่า：“คุณคอฟฟีเมตคุณเกรซ บังเอิญจังเลยนะคะ”

คอฟฟีเมตพยักหน้าเล็กน้อย สายตามองไปยังซูการ์ที่กำลังทักทายทาคุมิ

“คุมิ อรุณสวัสดิ์จ้ะ น้ายังไม่ได้ขอบคุณหนูเลย ครั้งที่แล้วที่ช่วยเอรินที่ห้าง”

ทาคุมิมองเธอ แล้วก็มองเอริน“คุณน้าครับ ไม่ต้องขอบคุณหรอก น้องคนนี้น่ารักมาก”

ซูการ์ที่ยิ้มมุมปาก ยื่นมือไปลูบหัวเล็กๆ ของเขา

“พี่คนหล่อ ที่แท้พี่ก็เป็นลูกชายของคุณอาสุดหล่อเองหรือ？”

เอรินจับมือของทาคุมิ ทันใดนั้นดวงตาคู่นั้นก็เป็นประกาย

ทาคุมิมองคอฟฟีเมต แล้วพยักหน้า

ตอนนี้คอฟฟีเมตกำลังจ้องซูการ์ด้วยสายตาที่เป็นประกาย

ในสายตาก็เกิดอารมณ์ที่คนอื่นไม่สามารถเข้าใจได้

เขาฟังคุณย่าบอกว่า ลูกชายจะพูดก็ต่อเมื่ออยู่ต่อหน้าซูการ์

เมื่อกี๊เขาได้ยินกับหู！

เกรซซี่ที่อยู่ด้านข้างก็มองทาคุมิอย่างตกใจ

ที่ต่างประเทศ เพราะความไม่ใส่ใจของตัวเอง ทาคุมิจากตอนแรกที่มีชีวิตชีวาก็ค่อยๆ เงียบขรึม จนกระทั่งพูดไม่ได้

เธอคิดว่าเด็กคนนี้ต้องไปพบจิตแพทย์ถึงจะกลับมาเป็นปกติ

ยังไงก็คิดไม่ถึงว่าตอนที่เขาเผชิญหน้ากับซูการ์จะพูดออกมาได้

ซูการ์ นี่คืออันตรายที่แฝงอยู่ ……

“คุมิ ลูกช่วยเอรินไว้หรือ？”

คอฟฟีเมตก้มลงเล็กน้อย พูดเสียงนุ่ม