รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 112
ได้ยินบทสนทนาของทั้งสอง ซูการ์ก็ดูเหมือนจะเข้าใจอะไร
เกรซซี่ใช้ประโยชน์จากชื่อภรรยาคุณเมต มาช่วยไรดอนร่วมมือกับโรงแรมพาเลซใหม่？
ทำไมบังเอิญขนาดนี้？
อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเมื่อวาน สรุปว่าเป็นอุบัติเหตุจริงๆ หรือว่าคนกระทำ？
ซูการ์เม้มริมฝีปากสีแดง เห็นเกรซซี่ออกไป เธอก็ตามไปอย่างรวดเร็ว
“คุณเกรซช่างเป็นวิธีที่ดีจริงๆ นะคะ เพื่อช่วยอาเขยได้เป็นเป้าหมายของการร่วมมือแล้ว ถึงกับต้องทำลายผลประโยชน์ของโรงแรมพาเลซโดยไม่คำนึงถึงเรื่องใดๆ”
ได้ยินคำนี้ เกรซซี่ก็ตกใจ หยุดฝีเท้าลงทันที
“คุณเองหรือ？คุณพูดอะไรน่ะ？ฉันไม่เข้าใจ”
“ไม่เข้าใจจริงๆ หรือคะ？”
ซูการ์จ้องเธอ“คุณเกรซ เมื่อวานมีเด็กคนหนึ่ง เพราะว่ากินขนมที่มีส่วนผสมของมะม่วง ทำให้โรคหอบกำเริบ คุณเป็นคนให้คนเปลี่ยนฉลากหมายเหตุสินะคะ？”
ใบหน้าของเกรซซี่มีความกระวนกระวาย แต่แป๊บเดียวก็กลับคืนสู่ปกติ
“คุณซูการ์ พูดจาอะไรต้องมีหลักฐานนะคะ ฉันฟ้องว่าคุณหมิ่นประมาทได้หากไม่มีหลักฐาน”
เธอจัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยดี ไม่ได้ทิ้งหลักฐานอะไรไว้
ซูการ์อยากจะหลอกเธอ？
เป็นไปไม่ได้！
ซูการ์เม้มริมฝีปาก“คุณเกรซ คุณไม่กลัวฉันบอกคอฟฟีเมตหรอกหรือ？ยังไงเทสตี้ เบเกอรี่ของเราก็เป็นพันธมิตรที่เขาแต่งตั้งเอง คุณใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ทิ้งพวกเรา แล้วให้ไรดอนเข้ามาอีกแบบนี้ ไม่กลัวทำลายภาพลักษณ์ของคุณที่อยู่ในใจคอฟฟีเมตหรอกหรือ？”
พอได้ยิน สายตาเกรซซี่ก็เป็นประกาย“คุณซูการ์ ตอนนี้ฉันไม่ใช่แค่ผู้บริหารโรงแรมเท่านั้น แต่ยังเป็นแม่แท้ๆ ของลูก สะใภ้ตระกูลจอนห์สันในอนาคต จะให้ใครเป็นซัพพลายเออร์ เรื่องเล็กๆ แบบนี้ฉันตัดสินใจได้ ถึงแม้ว่าคุณจะบอกพี่เมต เขาก็ไม่ทำอะไรฉันหรอก？”
หญิงสาวเงยคางขึ้น ด้วยท่าทางยั่วยุ
ซูการ์หงิกนิ้วมือ ในใจรู้สึกอึดอัดแปลกๆ
ใช่สิ เกรซซี่มีสถานะที่สำคัญมากๆ เป็นเครื่องรางปกป้อง เธอที่เป็นอดีตภรรยา ในตอนที่ไม่มีหลักฐาน จะมีความสามารถไปสู้เธอได้อย่างไร？
“คุณซูการ์ยังมีอะไรอีกไหม？ถ้าไม่มี ฉันไปก่อนนะ”
เกรซซี่เห็นซูการ์ไม่พูด จึงยิ้มที่มุมปาก แล้วหันกลับออกไป
ด้วยท่าทางผู้มีชัยชนะ
ซูการ์กำหมัดแน่น ไม่พูดอะไร
ตอนนี้เอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
ซูการ์หยิบออกมาดู เห็นเป็นสายของนายหญิงจูส
“คุณย่า”
“ซูจ๊ะ วันนี้ว่างไหม？คุณย่าอายุมากแล้ว ตะกละ อยากกินอาหารที่เธอทำอีกแล้ว”
ในสายมีเสียงที่ฟังดูรักและเมตตาของนายหญิงจูสเข้ามา ใบหน้าซูการ์ก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้น
เธอมองเกรซซี่ที่เดินออกไปไกลแล้ว จากนั้นพูดเบาๆ：“ค่ะ คุณย่า เดี๋ยวฉันไป”
เกรซซี่บอกให้ตัวเองอย่าหาข้ออ้างไปคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลลู่ ถ้าเธอเป็นผู้หญิงประพฤติตนดี บางทีเธออาจจะเลี่ยง
แต่ตอนนี้……
ซูการ์วางสาย ส่งข้อความให้คณิต ให้เธอช่วยไปรับเอริน
ตอนค่ำ
ซูการ์มาถึงคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลลู่
นายหญิงจูสยิ้มอย่างเบิกบาน ทักทายเธออย่างอบอุ่น
“ซูจ๊ะ ดูสิ พอเธอมา ดอกไม้ในคฤหาสน์ก็ผลิบานสดใส ถ้าเธอมาอยู่กับย่าได้ทุกวัน คงจะดีมากเลยนะ”
ซูการ์กำลังนวดช่วงไหล่และคอให้เธอ พอได้ยินคำนี้ จึงพูดด้วยรอยยิ้ม：“คุณย่าคะ ถ้าฉันว่างก็จะมาหาคุณย่าค่ะ”
นายหญิงจูสตบมือของเธอ สื่อให้เธอนั่งลง
“ซูจ๊ะ เธอไม่เข้าใจความหมายของย่า ย่าหมายความว่า เธอยังสามารถให้โอกาสเมตในการกลับมาแต่งเข้าตระกูลจอห์นสันอีกได้ไหม？”
หญิงชรายิ้มด้วยความรักและเมตตา ในใจซูการ์ทั้งอบอุ่นและรู้สึกขอโทษ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล