รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 115

อยากเห็นท่าทางเธอขอบคุณตัวเอง

มือซูการ์ชะงักลง มองเขาแวบหนึ่ง พูดเสียงเบาไปว่า:“ร้านของเราเล็กไป ไม่ถูกใจโรงแรมพาเลซ”

เขาไม่รู้ว่าเทสตี้ เบเกอรี่ถูกคุณซูการ์ ของเขาในอนาคตเตะออกแล้วงั้นหรือ?

“ไม่ถูกใจ?เป็นไปไม่ได้”

คอฟฟีเมตขมวดคิ้ว แล้วพูด

“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ?”

ซูการ์ปิดฝาหม้อ“คุณเมต คุณคือผู้มีอำนาจของจอห์นสันกรุ๊ป อยากแต่งตั้งใครก็ได้ทั้งนั้น แต่ฉันหวังว่าคุณจะตาสว่างขึ้นมาหน่อย อย่าลำเอียง”

เกรซซี่กล้าเอ่ยถึงชื่อเขาแล้วกระทำการเล็กๆ น้อยๆ ลับหลัง นั่นไม่ใช่ว่ามีเขาหนุนหลังเธอหรือไง?

เขาควรจะไตร่ตรองหน่อย

“คุณหมายความว่าไง?”

คอฟฟีเมตหรี่นัยน์ตาสีดำลง มองซูการ์ที่จู่ๆ ก็มีท่าทีห่างเหิน รู้สึกไม่เข้าใจ

“ไม่ได้หมายความว่าไงหรอกค่ะ คุณเมต ฉันยุ่งอยู่ กรุณาออกไปด้วย อย่าทำให้ฉันไม่มีสมาธิ”

ซูการ์เปิดฝาหม้อ ใส่เครื่องปรุง แล้วชิมรสชาติอีก

นัยน์ตาคอฟฟีเมตหม่นลง เงียบ แล้วหันกลับออกไปจากครัว

จากนั้นโทรหาแดนดิน

“แดนดิน ถามอีแวนสิ ขนมที่เอามาส่งให้โรงแรมพาเลซตอนนี้เป็นของเจ้าไหนส่ง?”

อีแวนไม่เข้าใจหรือว่าเกิดอะไรขึ้น?

ทำไมถึงไม่ร่วมมือกับเทสตี้ เบเกอรี่?

ไม่นานนัก แดนดินก็โทรกลับมา

“คุณเมต ผมถามแล้วครับ เมื่อวานโรงแรมพาเลซเกิดเรื่องเล็กน้อยครับ……”

แดนดินเล่าเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบให้คอฟฟีเมตฟัง

คอฟฟีเมตขมวดคิ้วเล็กน้อย มีบางอย่างแวบเข้ามาในดวงตาสีดำ

เกรซซี่ก้าวก่ายอำนาจ?

ไม่น่าล่ะเมื่อกี๊ซูการ์ถึงพูดกับตัวเองไปแบบนั้น

แต่ทำไมเกรซซี่ถึงให้อีแวนร่วมมือกับไรดอนอีกครั้ง?

“ทานข้าวได้แล้วนะคะ!”

ซูการ์เปิดประตูห้องครัวออก ถืออาหารออกมา

คอฟฟีเมตตระงับความสงสัยในใจทันที แล้วเดินมาที่ห้องทานข้าว

เห็นเพียงบนโต๊ะอาหารวางเครื่องเคียงไม่กี่อย่าง และก็……

“คุมิ รีบมาดูสิ วันนี้คุณน้าซูการ์ทำอาหารน่าสนใจอะไรให้หนูกินอีก?”

นายหญิงจูสพาทาคุมิเดินมาที่ห้องทานข้าว พูดด้วยรอยยิ้ม

ทาคุมิถูกคนใช้อุ้มไปที่โต๊ะอาหาร มองดูอาหารลวดลายการ์ตูนตรงหน้า ดวงตาก็เป็นประกาย

ครั้งที่แล้วเป็นโดราเอมอน ครั้งนี้เป็นลายหมี ซึ่งยังคงเอกลักษณ์เฉพาะตัว

คอฟฟีเมตดูแปลกใจ มองซูการ์แวบหนึ่ง“นี่คุณทำเหรอ?”

เขารู้ว่าซูการ์ทำอาหารเก่ง แต่ไม่คิดว่าความคิดเธอจะฉลาดขนาดนี้!

“เมตจ๊ะ ซูเป็นผู้หญิงที่ฉลาดที่สุดเท่าที่ย่าเคยเจอมา ผู้หญิงดีขนาดนี้ ใครก็ตามที่ปล่อยเธอไปโง่ใช่ไหม?”

นายหญิงจูสนั่งตรงกลาง พูดด้วยรอยยิ้ม

คอฟฟีเมต:“……”

คุณย่า อย่าฮาร์ดเซลเขาขนาดนี้ได้ไหม!

……

โรงแรมพาเลซ

หน้าประตูห้องดีลักซ์ห้องหนึ่ง

เกรซซี่เข็นรถอาหาร แล้วจัดเสื้อผ้าตัวเองอีกครั้ง จากนั้นยกมือขึ้นกดกริ่ง

ประตูเปิดออก เกรซซี่มองชายหนุ่มตรงหน้า แล้วยิ้มอย่างยั่วยวน“คุณผู้ชาย อาหารที่คุณสั่งมาแล้วค่ะ”

ชายคนนั้นเลิกคิ้วขึ้น ขยับไปด้านข้าง เพื่อให้เกรซซี่เข้าประตูได้

พอประตูปิด ชายหนุ่มก็กอดเกรซซี่จากด้านหลัง มือของเขากวาดไปทั่วร่างเธออย่างสะเปะสะปะ

“คุณช่างกล้าจริงนะ ถึงได้กล้ามาเจอผมแบบนี้?”

“ที่รัก ที่คุณเข้าพักตอนนี้คือห้องส่วนตัว VIP ของโรงแรมพาเลซ ในฐานะผู้จัดการแผนกแม่บ้าน ฉันควรจะมาบริการคุณเองไม่ใช่หรือ?”

เกรซซี่หันกลับ มือทั้งสองข้างโอบคอของชายหนุ่มไว้ ยิ้มอย่างมีเสน่ห์

ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้น ผลักเธอไปที่กำแพง เข้าใกล้เธอ

“คุณกำลังแก้ตัวให้ตัวเองหรือ?”

“ที่รัก คุณไม่รู้สึกว่าน่าตื่นเต้นหรือไง?”

“ปีศาจ……”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล