คอฟฟีเมตไม่พูด แต่สายตาดูประหลาดใจ
บางทีย่าอาจจะพูดถูก
“เอาล่ะ พวกเขากำลังยุ่งอยู่ในครัว แกจะไปร่วมสนุกหน่อยไหม?”
นายหญิงจูสพูดออกไป
คอฟฟีเมตเลิกคิ้วขึ้น“ย่า ย่าจะให้ผมเข้าครัว?”
จนโตมาขนาดนี้แล้ว ย่าไม่เคยให้เขาเข้าครัวเลย
“ทำไม ลูกชายแกยังช่วย ทำเพื่อฉัน แค่ลงมือทำจะหนักหนาอะไร?สนุกจะตาย!”
นายหญิงจูสด่าออกไป แล้วสีหน้าก็จริงจังอีกครั้ง“นี่เมต ย่าดูคนไม่ผิดหรอก ซูคุ้มค่ามากที่แกจะตามจีบอีกครั้ง”
ให้เขาจีบซูการ์ใหม่?
ดวงตาคอฟฟีเมตสั่นคลอน ก้าวเท้ายาวเข้าไปในครัว
ในห้องครัว คนใช้คนหนึ่งกำลังล้างผักอยู่ ส่วนซูการ์กำลังนั่งย่อตัวบนพื้นปอกกระเทียมกับทาคุมิ
“คุมิ หนูเก่งมากเลย แม้แต่กระเทียมยังปอกเป็น แต่เดี๋ยวมือเล็กๆ นี้จะมีกลิ่นได้นะ”
“ไม่กลัวครับ”
“ไม่กลัวจริงๆ หรือ?หนูดมสิ เหม็นไหม?”
“มือของคุณน้าหอม”
“ฮ่า!คิดไม่ถึงว่าคุมิจะปากหวานขนาดนี้นะ!”
“……”
ทั้งสองไม่มีคำพูดก็หาคำพูดมาพูดกัน คอฟฟีเมตมองใบหน้าที่ยิ้มแย้มของพวกเขา ใบหน้าก็ดูอบอุ่นขึ้นมา
ตอนนี้เอง คนใช้เห็นร่างของคอฟฟีเมต ก็รีบพูดไปว่า“คุณชายใหญ่กลับมาแล้ว”
“อือ”
คอฟฟีเมตพยักหน้า ลังเลเล็กน้อย จากนั้นเดินไปที่ด้านข้างซูการ์แล้วนั่งยองลงไป
นิ้วมือที่เรียวยาวหยิบกระเทียมไป จะแกะออก
ซูการ์เหมือนเกือบจะโดนฟ้าผ่า
เธอมองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มที่อยู่ใกล้มากด้วยความประหลาดใจ แล้วรีบจับมือเขาไว้
“คุณเมต คุณทำอะไร?”
ผู้ชายคนนี้ ไข้ขึ้นหรือเปล่าเนี่ย?
ไม่มีอะไรแล้วมาเข้าครัวทำไม?
“ไม่เห็นหรือไง ผมช่วยพวกคุณอยู่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล