รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 114
คอฟฟีเมตไม่พูด แต่สายตาดูประหลาดใจ
บางทีย่าอาจจะพูดถูก
“เอาล่ะ พวกเขากำลังยุ่งอยู่ในครัว แกจะไปร่วมสนุกหน่อยไหม？”
นายหญิงจูสพูดออกไป
คอฟฟีเมตเลิกคิ้วขึ้น“ย่า ย่าจะให้ผมเข้าครัว？”
จนโตมาขนาดนี้แล้ว ย่าไม่เคยให้เขาเข้าครัวเลย
“ทำไม ลูกชายแกยังช่วย ทำเพื่อฉัน แค่ลงมือทำจะหนักหนาอะไร？สนุกจะตาย！”
นายหญิงจูสด่าออกไป แล้วสีหน้าก็จริงจังอีกครั้ง“นี่เมต ย่าดูคนไม่ผิดหรอก ซูคุ้มค่ามากที่แกจะตามจีบอีกครั้ง”
ให้เขาจีบซูการ์ใหม่？
ดวงตาคอฟฟีเมตสั่นคลอน ก้าวเท้ายาวเข้าไปในครัว
ในห้องครัว คนใช้คนหนึ่งกำลังล้างผักอยู่ ส่วนซูการ์กำลังนั่งย่อตัวบนพื้นปอกกระเทียมกับทาคุมิ
“คุมิ หนูเก่งมากเลย แม้แต่กระเทียมยังปอกเป็น แต่เดี๋ยวมือเล็กๆ นี้จะมีกลิ่นได้นะ”
“ไม่กลัวครับ”
“ไม่กลัวจริงๆ หรือ？หนูดมสิ เหม็นไหม？”
“มือของคุณน้าหอม”
“ฮ่า！คิดไม่ถึงว่าคุมิจะปากหวานขนาดนี้นะ！”
“……”
ทั้งสองไม่มีคำพูดก็หาคำพูดมาพูดกัน คอฟฟีเมตมองใบหน้าที่ยิ้มแย้มของพวกเขา ใบหน้าก็ดูอบอุ่นขึ้นมา
ตอนนี้เอง คนใช้เห็นร่างของคอฟฟีเมต ก็รีบพูดไปว่า“คุณชายใหญ่กลับมาแล้ว”
“อือ”
คอฟฟีเมตพยักหน้า ลังเลเล็กน้อย จากนั้นเดินไปที่ด้านข้างซูการ์แล้วนั่งยองลงไป
นิ้วมือที่เรียวยาวหยิบกระเทียมไป จะแกะออก
ซูการ์เหมือนเกือบจะโดนฟ้าผ่า
เธอมองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มที่อยู่ใกล้มากด้วยความประหลาดใจ แล้วรีบจับมือเขาไว้
“คุณเมต คุณทำอะไร？”
ผู้ชายคนนี้ ไข้ขึ้นหรือเปล่าเนี่ย？
ไม่มีอะไรแล้วมาเข้าครัวทำไม？
“ไม่เห็นหรือไง ผมช่วยพวกคุณอยู่”
คิ้วทรงดาบของคอฟฟีเมตเลิกขึ้น จ้องนิ่งๆ ไปที่ซูการ์
ทั้งสองใกล้กันมาก ดวงตาทั้งสองคู่สบตากัน ในดวงตาของทั้งคู่สะท้อนตัวเองเล็กๆ อยู่ในนั้น
หัวใจของซูการ์เต้นไม่เป็นจังหวะ เธอคว้ากระเทียมไป รีบยืนขึ้น
“ไม่ต้องแล้ว พอแล้ว”
คอฟฟีเมตยืนขึ้นมาช้าๆ สายตากวาดไปที่หูที่แดงเล็กน้อยของเธอ แล้วยกมุมปากขึ้น
เธอแทบจะหน้าแดงอยู่แล้ว
เพราะการเข้าใกล้ของเขาหรือ？
“คุมิ ได้แล้ว น้าอุ้มหนูไปล้างมือนะ”
ซูการ์วางกระเทียมในมือทาคุมิ แล้วเตรียมจะอุ้มเขาไปล้างมือ
“ผมเอง”
คอฟฟีเมตพูด แล้วอุ้มทาคุมิขึ้น
ซูการ์ก็ไม่บังคับ“คุณล้างมือให้คุมิเสร็จแล้วพาเขาออกไปเถอะ ฉันจะทำอาหารแล้ว กลิ่นน้ำมันและควันในครัวแรง เดี๋ยวจะติดเขาได้”
คอฟฟีเมตมองเธอ รู้สึกเหมือนถูกภรรยาตัวเองใช้แปลกๆ
เขายกมุมปากขึ้น ช่วยทาคุมิล้างมือแล้ว ก็อุ้มเขาออกไปจากครัว
ซูการ์ตั้งกระทะแล้วใส่น้ำมัน พอเห็นว่าด้านหลังเงียบลง ก็ถอนหายใจยาวๆ
เมื่อเธอทำอาหารอย่างหนึ่งเสร็จ กำลังจะอยากได้จาน ก็มีคนยื่นจานให้เธอ
“ขอบ……”
ซูการ์คิดว่าเป็นคนใช้ แต่ไม่คิดว่าเป็นคอฟฟีเมต
ทันใดนั้นคำว่าคุณก็ติดอยู่ในลำคอทันที
“คุณเมต ทำไมคุณถึงยังอยู่？”
วันนี้เขาว่างมากงั้นหรือ？
ถึงได้ว่างมาดูทำอาหารในครัวได้
“คุณย่าให้ผมมาช่วยคุณ”
คอฟฟีเมตอ้างถึงนายหญิงใหญ่
ซูการ์พูดไม่ออก
เขาที่เป็นท่านประธานจะช่วยอะไรเธอได้？
คอฟฟีเมตก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงได้วิ่งเข้ามาอย่างเหนือความคาดหมายอีกครั้ง
มองหญิงสาวที่ทำอาหารอย่างช่ำชอง ก็คิดอะไรได้ เขาจึงถามว่า：“เซ็นสัญญาของเทสตี้ เบเกอรี่กับโรงแรมพาเลซแล้วใช่ไหม？”
นั่นเป็นสัญญาที่เขาให้เธอเพราะเห็นแก่หน้าเธอ เขาต้องให้เธอนึกถึงเขาหน่อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล