รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 121
เกรซซี่ทัดผมข้างหู“พูดถึงแล้ว พวกคุณต้องขอบคุณฉันนะคะ เป็นฉันที่เสนอกับพี่เมต ให้โรงแรมร่วมมือกับเทสตี้ เบเกอรี่อีกครั้ง เดิมทีพี่เมตบอกว่าต้องทำตามหน้าที่ แต่ฉันคิดว่าทุกคนต่างลำบาก ยิ่งไปกว่านั้น คุณยังเป็นอดีตภรรยาของพี่เมตด้วย ฉันจึงบอกว่าอยากขอบคุณความช่วยเหลือของคุณที่ทำให้สมปรารถนา เขาถึงตกลง”
หญิงสาวเชิดคางขึ้น ด้วยสภาพเหมือนทำทานให้
ซูการ์เม้มริมฝีปาก หยิบทิชชูมาเช็ดมือเสร็จ ก็ทิ้งลงถังขยะ
“งั้นเหรอ？ไม่ใช่ว่าคอฟฟีเมตรู้ว่าคุณใช้อำนาจเพื่อประโยชน์ส่วนตัว ถึงได้มาใช้ของพวกเราเทสตี้ เบเกอรี่อีกครั้งเหรอ？”
“แน่นอนว่าไม่ใช่”
เกรซซี่หัวเราะเบาๆ“ถ้าเขาโทษฉันจริง ก็คงไม่ใช้ไรดอนต่อหรอก！”
พูดจบ เธอก็เข้าไปในห้องน้ำ
ซูการ์เม้มริมฝีปากสีแดงไว้แน่น รู้สึกแค่ว่าในใจหดหู่ขึ้นมา
เธอรู้ว่าเกรซซี่ตั้งใจอวดเธอ
ทั้งที่รู้ว่าไม่จำเป็นต้องโกรธ แต่หัวใจกลับบีบแน่นอย่างหยุดไม่ได้
ตอนนี้เอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
ซูการ์ถอนหายใจยาว แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา
เป็นสายจากโรงเรียน
ซูการ์รับสาย“ครูภู่ มีอะไรไหมคะ？”
“คุณซูการ์ใช่ไหมคะ？เอรินทะเลาะกับเพื่อนที่โรงเรียนค่ะ ถ้าตอนนี้คุณว่างได้โปรดมาที่โรงเรียนหน่อยนะคะ”
อะไรนะ！
เอรินทะเลาะกับเพื่อน！
ซูการ์ไม่สนใจอะไรอีก รีบเข้าไปในห้องแต่งหน้าแล้วพูดกับจุ๋มจิ๋ม จากนั้นเรียกรถไปที่โรงเรียน
โรงเรียนอนุบาลยังไม่ถึงเวลาเลิกเรียน ซูการ์บอกจุดประสงค์ของการมา แล้วไปที่ออฟฟิศของคุณครูโดยตรง
“ครูภู่ คุณดูลูกชายฉันสิ สภาพเป็นแบบนี้เลย？วันนี้คุณต้องอธิบายให้ฉัน”
“ครูภู่ โรงเรียนอนุบาลของเราเป็นโรงเรียนชนชั้นสูงที่ดีที่สุดในเมืองคีรี ทำไมถึงรับเด็กนักเรียนที่มีปัญหาสองคนนี้มาได้ล่ะ？”
“ไม่ใช่เหรอคะ คนหนึ่งพูดไม่ได้ อีกคนไร้การอบรมสั่งสอน เด็กที่มีปัญหาแบบนี้ไม่ควรเข้าโรงเรียนชนชั้นสูงหรอกค่ะ”
“……”
ซูการ์ได้ยินอยู่ด้านนอกประตู ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
นักเรียนมีปัญหา？
พวกเขากำลังพูดถึงใคร？
ซูการ์ผลักประตูเข้าไป ก็เห็นคนจำนวนมากยืนอยู่ในออฟฟิศ
นอกจากครูแล้ว ยังมีแม่อีกสามคนกับพวกเด็กๆ อยู่
หนึ่งในนั้นคือลูกสาวตัวเอง ส่วนอีกคนคือทาคุมิ
“หม่ามี๊”
เอรินมองเห็นซูการ์ ก็วิ่งเข้ามาหาเธอด้วยใบหน้าเสียใจ
ซูการ์กอดเธอไว้ มองสำรวจเธอ พอเห็นว่าเธอสกปรกไปทั้งตัว ก็ขมวดคิ้วแน่นทันที
เธอทำจิตใจให้สงบ มองไปที่ครูประจำชั้น“ครูภู่ เกิดอะไรขึ้นคะ？”
“คุณซูการ์ คือแบบนี้ค่ะ”
ครูภู่พูดว่า：“หลังจากนอนกลางวัน เด็กๆ พวกนี้เล่นกับเอริน เอรินก็เอากล่องสีตีไปที่ตัวพวกเขา”
จริงๆ เลย！
ดวงตาของซูการ์มีประกายความประหลาดใจ
เธอมองไปที่ลูกสาว“เอริน ทำไมลูกถึงเอากล่องสีไปตีพวกเขาล่ะ？”
“เพราะพวกเขามาดึงผมหนู พี่คุมิเลยช่วยหนูไล่พวกเขาไป พวกเขาก็ด่าเขาว่าเป็นใบ้ และยังผลักเขาด้วย พวกเขาหลายคนแกล้งพี่คุมิคนเดียว หนูโกรธมาก เลยเอากล่องสีตีพวกเขาเลย”
เอรินพูดอย่างชัดเจน เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นไปรอบหนึ่ง
ซูการ์นึกขึ้นได้ทันที
เธอรู้ดี ถึงแม้ลูกสาวตัวเองจะร่าเริง แต่เป็นเด็กรู้เรื่อง จะไปทะเลาะกับคนอื่นได้ไง？
สายตาของซูการ์เหลือบมองทาคุมิที่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างเงียบๆ จึงเดินเข้าไปกอดเขาไว้ในอ้อมแขน
“คุมิ ขอบคุณที่หนูปกป้องเอรินนะ”
ทาคุมิตาเป็นประกาย ใบหน้าเล็กๆ ที่ตึงอยู่ก็อ่อนโยนลง
“คุณคือซูการ์？เด็กผู้หญิงคนนี้คือลูกสาวคุณ？”
ผู้ปกครองคนหนึ่งถามอย่างตกใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล