ซูการ์มองไปที่ทุกคน“ถ้าวันนี้คุมิพูด พวกคุณสามคนต้องคุกเข่าเอาหัวโขกพื้นแล้วยอมรับผิด!”
ประโยคเดียว ทำให้ผู้ปกครองทั้งสามคนมองหน้ากัน ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
ซูการ์หัวเราะ“ไม่กล้าเหรอ?เมื่อกี้ยังด่าแรงอยู่ไม่ใช่เหรอ?พวกคุณนี่ขี้ขลาดจริงๆ”
พอโดนเธอกระตุ้น หนึ่งในนั้นพูดทันทีว่า:“ซูการ์ เดิมพันก็เดิมพัน!งั้นถ้าเธอแพ้ล่ะเอาไง?”
“ถ้าฉันแพ้ แล้วแต่พวกคุณจะจัดการเลย”
ซูการ์พูดตอบ จากนั้นคุกเข่าลงแล้วจับไหล่ของทาคุมิ
“คุมิ บอกทุกคนสิ หนูพูดได้ไหม?”
ทาคุมิจ้องไปที่เธอ ยังไม่พูดอะไรออกมา
ในห้องเงียบมาก ทุกคนต่างมองฉากนี้
“หึ ซูการ์ เธอแพ้แล้ว!เขาเป็นเด็กออทิซึม”
“ซูการ์ เธอคิดว่าเธอเป็นใคร?เด็กที่เป็นออทิซึม ไม่ใช่เด็กที่เธอบอกให้เขาพูด เขาก็จะพูดได้นะ”
“ซูการ์ รีบพาลูกสาวบุญธรรมเธอออกไปจากโรงเรียนซะ!”
“……”
ผู้ปกครองทั้งสามคนพากันข่มเพื่อแสดงว่าตนเหนือกว่า
ตอนนี้เอง ทาคุมิมองไปที่เขา แล้วริมฝีปากสีแดงเล็กๆ นั้นก็ขยับ
“ผมไม่ได้เป็นออทิซึม!พวกคุณไร้เดียงสาไป ไม่คู่ควรที่จะคุยกับผม!”
เด็กหนุ่มมีใบหน้าหล่อเหลาที่ดูเท่ ท่าทางเย็นชาและเย่อหยิ่งเหมือนกับคอฟฟีเมต
ผู้ปกครองทั้งสามยังอ้าปากค้างอยู่ คำพูดที่อยู่ในปากติดแน่นอยู่ในลำคอ
เขาพูดออกมาแล้ว!
และยังเย่อหยิ่งสุดๆ!
ซูการ์ยิ้ม
เธอลูบหัวของทาคุมิ ยกนิ้วโป้งให้เขา
ร่างเล็กของทาคุมิเหยียดตรง มีความอายในดวงตาของเขา
คอฟฟีเมตที่อยู่ด้านข้างเห็นปฏิสัมพันธ์ของทั้งสอง มุมปากก็ยกขึ้นเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล