รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 125
คอฟฟีเมตมองทั้งสามคนอย่างเย็นชา“ซูการ์พูดถูก ถ้าพวกคุณไม่เปลี่ยนวิธีการสอน ครอบครัวสามีพวกคุณคงรวยไม่เกินสามรุ่นแน่！คิดให้ดีเถอะ！คุมิ เราไปกันเถอะ！”
ดวงตาของทาคุมิเป็นประกาย จูงมือของซูการ์ แล้วก้าวเท้าไปอย่างเย่อหยิ่ง ตามฝีเท้าของคอฟฟีเมต
คอฟฟีเมตที่เดินไปถึงหน้าประตูคิดอะไรได้ ก็หยุดฝีเท้าลงเล็กน้อย ลูบผมนุ่มๆ ของเอริน
“เอริน จำไว้นะ ครั้งหน้าใครกล้าแกล้งหนูอีก ก็โทรหาอาเลย อาจะจัดการให้หนูเอง”
“อือๆ หนูจะจำไว้ค่ะ”
เอรินยิ้มแฉ่ง ดวงตาเต็มไปด้วยประกายแวววาว
ซูการ์รู้ว่าคอฟฟีเมตกำลังขู่พวกคนที่อยู่ตรงนั้น ทันใดนั้นในใจก็รู้สึกอบอุ่นเล็กน้อย
เมื่อมองแผ่นหลังของเขา ก็ให้ความรู้สึกเหมือนพ่อของลูกสาวกำลังสนับสนุนลูกสาวอย่างอธิบายไม่ถูก
แค่ก ดูเธอสิ คิดอะไรมั่วซั่วอีกเนี่ย？
ทั้งสี่คนออกมาจากประตูโรงเรียน ซูการ์ตั้งสติ เห็นคอฟฟีเมตอุ้มอรินมาที่ข้างรถของเขา จึงรีบพูดว่า：“คุณเมต วันนี้ขอบคุณคุณนะคะ ส่งเอรินมาให้ฉันเถอะค่ะ”
พอได้ยิน เอรินกลับกอดคอของคอฟฟีเมตแน่นไม่ยอมปล่อย
คอฟฟีเมตเหลือบมองเธอ สัมผัสได้ถึงความผูกพันของเด็กสาวที่มีต่อตัวเอง
ในใจก็อ่อนระทวยลงเล็กน้อย
“เอริน ขอบคุณที่วันนี้หนูปกป้องคุมินะ บอกอาสิว่าอยากได้อะไร อาให้พรหนูหนึ่งข้อ”
ได้ยินดังนั้น เอรินก็กลอกตาโตๆ ไปมา“คุณอาสุดหล่อ คุณอาพาหนูไปเล่นที่สวนสนุกได้ไหมคะ？”
“ได้สิ”
คอฟฟีเมตเลิกคิ้วขึ้น แล้วตอบตกลง
สายตามองไปที่ร่างของทาคุมิ เขาถามว่า：“คุมิ ลูกจะไปไหม？”
แววตาของทาคุมิเป็นประกาย พยักหน้าอย่างแรง
ไปครับ！
เขาไม่เคยไปสวนสนุกเลย！
“ไปเถอะ”
คอฟฟีเมตมองซูการ์ แล้วเปิดประตูรถ วางเอรินเข้าไป
จากนั้น เขาก็อุ้มทาคุมิเข้าไป
ซูการ์ดูประหลาดใจ ตอบสนองมาก็รีบตอบไปว่า：“นี่มันไม่เหมาะสม！เอริน ลงมา พวกเราต้องกลับบ้าน”
“ซูการ์ เป็นคนต้องรู้จักตอบแทนบุญคุณ เอรินช่วยคุมิไว้ ผมขอบคุณเธอ ดังนั้นเลยไปเล่นที่สวนสนุกกับเธอ มีปัญหาหรือเปล่า？”
มือของคอฟฟีเมตวางไปตรงประตูรถ มองไปที่ซูการ์แล้วถาม
ซูการ์พูดไม่ออก ไม่อาจโต้ตอบได้
“ไม่ใช่ พวกคุณ พวกเรา……”
ไปสวนสนุกไม่มีปัญหา
ปัญหาก็คือพวกเขาสี่คนไปสวนสนุก
การรวมตัวกันนั้นแปลกมาก
“ซูการ์ ถ้าคุณไม่อยากไปกับเอรินก็เชิญกลับได้ ผมไม่ว่าอะไร”
คอฟฟีเมตทำท่าจะปิดประตูรถ
ซูการ์รีบหยุดเขา ไม่คิดอะไรอีก นั่งขึ้นนั่งบนรถ
ช่างเถอะ ไม่บ่อยนักที่เธอจะมีเวลาอยู่เล่นกับเอริน
คิดเยอะแยะทำไม
“หม่ามี๊ ฮี่ฮี่ รีบมาตรงกลางสิ”
เอรินยิ้มแล้วตบที่นั่งของตัวเอง
ซูการ์บีบแก้มน้อยๆ ของเธอ แล้วนั่งคั่นกลางระหว่างเด็กทั้งสอง
คอฟฟีเมตมองทั้งสามคนที่เข้ากันได้ดี ก็ปิดประตูรถลง มุมปากยิ้มขึ้นมา
……
โรงแรมพาเลซ
เกรซซี่ดูเวลา แล้วหยิบกระเป๋าจะไปรับทาคุมิที่โรงเรียนอนุบาล
“นี่ เมื่อกี๊พวกเธอเห็นเปล่า？คอฟฟีเมตประธานของจอห์นสันกรุ๊ป กับซูการ์อดีตภรรยาไปรับลูกเลิกเรียนด้วยกัน”
“ฉันก็เห็น！คอฟฟีเมตอุ้มเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ส่วนซูการ์จูงลูกชายเขา ทั้งสี่คนอยู่ด้วยกันให้ความรู้สึกเป็นครอบครัวเดียวกันเลย”
“พวกเธอว่า คอฟฟีเมตยังคิดถึงซูการ์อยู่หรือเปล่า？”
“ฉันว่าเป็นไปได้”
“พวกเขาจะแต่งงานใหม่หรือเปล่า？”
“……”
ข้างหูมีเสียงถกเถียงของผู้หญิงสองสามคน
สีหน้าเกรซซี่หม่นลง ขมวดคิ้วเล็กน้อย
คอฟฟีเมตมารับคุมิ？
แล้วยังมากับซูการ์ด้วย？
เขาจะทำอะไร？
เกรซซี่ระงับความหดหู่ไว้ เดินไปด้านข้างแล้วโทรหาคอฟฟีเมต
โทรศัพท์ดังขึ้นไม่กี่ครั้ง ในที่สุดก็มีคนรับ
“ฮัลโหล？”
“พี่เมต พี่มารับคุมิไปเหรอ？”
“ใช่”
“ทำไมไม่บอกฉันเลยล่ะ？”
เกรซซี่บ่นเสียงเบา
“ขอโทษนะ ผมพาคุมิไปเล่นที่สวนสนุก คุณกลับไปเถอะ”
คอฟฟีเมตพาทาคุมิไปสวนสนุก？
ดูเหมือนจะอยู่กับซูการ์ด้วย？
เกรซซี่วางสาย แววตามีความเยือกเย็น
เธอเรียกรถคันหนึ่งข้างถนน แล้วสั่งให้คนขับรถขับไปที่สวนสนุก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล