รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 126

สวนสนุก

ม้าหมุนค่อยๆ หมุน

คอฟฟีเมตเก็บโทรศัพท์ มองไปที่ซูการ์ที่กำลังถ่ายรูปให้เด็กทั้งสองคน

ภายใต้พระอาทิตย์ตกทางทิศตะวันตก แสงสีเหลืองอันอบอุ่นสาดไปที่ร่างเธอ เอาความอ่อนโยนอันสวยงามของเธอออกมา

สายลมอ่อนๆ พัดผมของเธอ เธอยิ้มแล้วทัดผมที่ตกลงมาไปไว้ที่หลังหู

“อิอิ คุณอาสุดหล่อ มองหนูมองหนู หนูอยู่นี่ค่ะ！”

เอรินส่ายมือเล็กๆ ไปที่คอฟฟีเมต หน้าเล็กๆ สีชมพูนุ่มๆยิ้มอย่างเบิกบานไร้เดียงสา

รอยยิ้มนั้น อยู่กลางแสงแดด ตรงกันกับรอยยิ้มบนใบหน้าของซูการ์อย่างแปลกประหลาด

สายตาคอฟฟีเมตสั่นคลอน โบกมือให้เอริน แล้วสายตาก็ค่อยๆ หยุดไปที่ซูการ์

เอรินเป็นลูกสาวของคณิตจริงเหรอ？

ทำไมถึงยิ่งรู้สึกว่าเอรินกับซูการ์ดูเหมือนกันล่ะ？

ซูการ์ที่อยู่ด้านข้างถ่ายรูปเสร็จ ก็เหลือบมองมาอย่างไม่ตั้งใจ แล้วก็พบกับสายตาที่แผดเผาของคอฟฟีเมต

ซึ่งมาพร้อมกับการสำรวจและไต่สวน ทำให้หัวใจของเธออดไม่ได้ที่จะเต้นแรง

ทำไมเขาต้องใช้สายตาแบบนี้มองตัวเองด้วย？

ซูการ์แค่รู้สึกแปลกๆ

เธอเบือนหน้าหนีเล็กน้อย เพื่อเลี่ยงสายตาของใครบางคน

คอฟฟีเมตหรี่ตาลง แล้วละสายตากลับ

คิดอะไรได้ เขาก็เดินมาตรงด้านข้างของซูการ์“ซูการ์ วันนี้เทสตี้ เบเกอรี่เริ่มส่งสินค้าให้โรงแรมพาเลซอีกครั้งแล้วใช่ไหม”

เป็นน้ำพักน้ำแรงของเขาเหมือนเดิม！

เขาต้องให้เธอรู้！

ซูการ์ได้ยินคำนี้ ก็นึกถึงความโอ้อวดที่เกรซซี่มีต่อตัวเอง ในใจก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ

“ใช่！ฉันควรขอบคุณการสนับสนุนของคุณเมตกับภรรยาในอนาคตแทนเทสตี้ เบเกอรี่ด้วยหรือเปล่า？”

นี่มันน้ำเสียงแบบไหนกัน？

ขอบคุณเขาก็ขอบคุณเขาสิ ทำไมต้องมีเกรซซี่ด้วย？

คอฟฟีเมตขมวดคิ้ว กำลังจะพูดอะไร ตอนนี้เอง เสียงเพลงม้าหมุนก็หยุดลง

ซูการ์รีบไปรับเด็กทั้งสองคน เพราะรีบร้อนจึงทำให้เธอสะดุด

“อ๊า”

ซูการ์กระโจนไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว……

มือสัมผัสถึงการสัมผัสอันอบอุ่น

ตึกตัก ตึกตัก！

มีเสียงหัวใจเต้นแรงของชายหนุ่มเข้ามาในหู

เธอไม่ได้ล้มลงที่พื้น แต่ว่า……

“ซูการ์ นี่น่ะหรือวิธีขอบคุณของคุณ？ภายใต้สาธารณชนแบบนี้ ไม่คิดว่าคุณจะแสดงความรู้สึกออกมาอย่างมหาศาล？”

มีเสียงเย้ยหยันของชายหนุ่มดังมาจากบนศีรษะ ใบหน้าของซูการ์ร้อนผ่าวทันที

เธอรีบยืนตัวตรงขึ้นมา แล้วก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว

“คุณเมต เมื่อกี๊แค่อุบัติเหตุ”

หดหู่！

เธอยอมตกลงไปหัวคะมำ ดีกว่าตกไปอยู่ในอ้อมแขนของคนบางคน

“หม่ามี๊ คุณอาสุดหล่อ”

เอรินลงจากม้าหมุนแล้ว กำลังวิ่งมาหาเธออย่างมีความสุข

ด้านหลังตามาด้วยทาคุมิที่ดวงตาเป็นประกาย

ซูการ์รีบย่อตัวลง รับเอรินไว้

“เอริน สนุกไหม？”

“อือๆ สนุกค่ะ หม่ามี๊ ทำไมหน้าของหม่ามี๊แดงขนาดนี้ล่ะ？”

เอรินกะพริบตาโต ใบหน้าดูอยากรู้อยากเห็น

ซูการ์：“……”

เธอรู้สึกว่าลูกสาวที่พูดความจริง ไม่เป็นที่น่ารักเท่ากับคุมิที่ไม่พูดเลยในเวลานี้

“แค่ก พวกหนูยังอยากเล่นอะไรอีก？”

ซูการ์จับมือเด็กน้อยทั้งสองคนละข้าง แล้วก็เปลี่ยนเรื่องไปด้วย

“อือ คีบตุ๊กตา ตกปลา แล้วก็นั่งรถ……”

เอรินชี้ไปรอบๆ อยากจะเล่นหมด

ทาคุมิที่อยู่ด้านข้างไม่พูด ใบหน้าเล็กๆ ที่สวยงามนั้นเต็มไปด้วยความคาดหวัง

“โอเค เล่นหมดเลย วันนี้จะให้พวกหนูเล่นอย่างสนุกเลย”

คอฟฟีเมตที่อยู่ด้านข้างเหยียดแขนยาวออกไป มือซ้ายจับเอริน มือขวาจับทาคุมิ จากนั้นก้าวไปข้างหน้า

ท่ามกลางพระอาทิตย์ตกดิน แผ่นหลังชายหนุ่มเหยียดตรงสูงใหญ่ ให้ความรู้สึกปลอดภัยเป็นอย่างมาก

ซูการ์ยืนขึ้นมา มองรอยยิ้มบนใบหน้าลูกสาว ริมฝีปากสีแดงเม้มลงเล็กน้อย

ดูเหมือนลูกสาวจะชอบคอฟฟีเมตมากจริงๆ