รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 126

สวนสนุก

ม้าหมุนค่อยๆ หมุน

คอฟฟีเมตเก็บโทรศัพท์ มองไปที่ซูการ์ที่กำลังถ่ายรูปให้เด็กทั้งสองคน

ภายใต้พระอาทิตย์ตกทางทิศตะวันตก แสงสีเหลืองอันอบอุ่นสาดไปที่ร่างเธอ เอาความอ่อนโยนอันสวยงามของเธอออกมา

สายลมอ่อนๆ พัดผมของเธอ เธอยิ้มแล้วทัดผมที่ตกลงมาไปไว้ที่หลังหู

“อิอิ คุณอาสุดหล่อ มองหนูมองหนู หนูอยู่นี่ค่ะ！”

เอรินส่ายมือเล็กๆ ไปที่คอฟฟีเมต หน้าเล็กๆ สีชมพูนุ่มๆยิ้มอย่างเบิกบานไร้เดียงสา

รอยยิ้มนั้น อยู่กลางแสงแดด ตรงกันกับรอยยิ้มบนใบหน้าของซูการ์อย่างแปลกประหลาด

สายตาคอฟฟีเมตสั่นคลอน โบกมือให้เอริน แล้วสายตาก็ค่อยๆ หยุดไปที่ซูการ์

เอรินเป็นลูกสาวของคณิตจริงเหรอ？

ทำไมถึงยิ่งรู้สึกว่าเอรินกับซูการ์ดูเหมือนกันล่ะ？

ซูการ์ที่อยู่ด้านข้างถ่ายรูปเสร็จ ก็เหลือบมองมาอย่างไม่ตั้งใจ แล้วก็พบกับสายตาที่แผดเผาของคอฟฟีเมต

ซึ่งมาพร้อมกับการสำรวจและไต่สวน ทำให้หัวใจของเธออดไม่ได้ที่จะเต้นแรง

ทำไมเขาต้องใช้สายตาแบบนี้มองตัวเองด้วย？

ซูการ์แค่รู้สึกแปลกๆ

เธอเบือนหน้าหนีเล็กน้อย เพื่อเลี่ยงสายตาของใครบางคน

คอฟฟีเมตหรี่ตาลง แล้วละสายตากลับ

คิดอะไรได้ เขาก็เดินมาตรงด้านข้างของซูการ์“ซูการ์ วันนี้เทสตี้ เบเกอรี่เริ่มส่งสินค้าให้โรงแรมพาเลซอีกครั้งแล้วใช่ไหม”

เป็นน้ำพักน้ำแรงของเขาเหมือนเดิม！

เขาต้องให้เธอรู้！

ซูการ์ได้ยินคำนี้ ก็นึกถึงความโอ้อวดที่เกรซซี่มีต่อตัวเอง ในใจก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ

“ใช่！ฉันควรขอบคุณการสนับสนุนของคุณเมตกับภรรยาในอนาคตแทนเทสตี้ เบเกอรี่ด้วยหรือเปล่า？”

นี่มันน้ำเสียงแบบไหนกัน？

ขอบคุณเขาก็ขอบคุณเขาสิ ทำไมต้องมีเกรซซี่ด้วย？

คอฟฟีเมตขมวดคิ้ว กำลังจะพูดอะไร ตอนนี้เอง เสียงเพลงม้าหมุนก็หยุดลง

ซูการ์รีบไปรับเด็กทั้งสองคน เพราะรีบร้อนจึงทำให้เธอสะดุด

“อ๊า”

ซูการ์กระโจนไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว……