รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 128
“คุณซูการ์ก็อยู่เหรอคะ？”
เกรซซี่มองไปที่ซูการ์ ทำเป็นตกใจ
ซูการ์พยักหน้าให้เธอเล็กน้อย แล้วหันหน้ามองไปที่เด็กสองคนที่อยู่ในโซนเด็กเล่น
“คุณมาได้ยังไง？”คอฟฟีเมตถามเสียงเบา
“ฉันยังไม่เคยมาสวนสนุกกับคุมิ พอคิดว่าเขาเห็นฉันกับพี่มาเล่นด้วยกับเขา เขาจะต้องมีความสุขมากแน่”
เกรซซี่ตอบกลับด้วยเสียงนุ่มนวล
คอฟฟีเมตไม่พูด เขาเหลือบมองซูการ์ แล้วมองไปยังข้างในสวนสนุก
นิ้วมือซูการ์ที่ถือขวดน้ำแร่ก็กำแน่น รู้สึกไร้สาระอย่างอธิบายไม่ถูก
พวกเขาต่างหากที่เป็นครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูก เธอแค่อดีตภรรยา พาลูกสาวเข้ามาแทรกแซงมันใช่เหรอ？
“เอริน เย็นแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ”
ซูการ์ตะโกนไปทางโซนสวนสนุก
ได้ยินเสียงเรียกของเธอ เด็กทั้งสองคนพากันเงยหน้าขึ้น แล้ววิ่งมาทางเธอ
“หม่ามี๊ เล่นอีกสักพักไม่ได้เหรอ？”
เอรินกะพริบตาโตๆ ยังไม่หายอยาก
“วันนี้ดึกแล้ว มีมี๊คณิตมารับพวกเราแล้ว”
ซูการ์อุ้มเธอออกมา แล้วสวมรองเท้าให้เธอ
“คุมิ ลูกเล่นต่อเถอะ พ่อกับหม่ามี๊รอลูกอยู่ข้างนอก”
เกรซซี่ทักทายทาคุมิได้ทันเวลา ยิ้มไปพูดไป
พ่อกับหม่ามี๊！
ซูการ์จัดเสื้อผ้าให้ลูกสาว แล้วเม้มริมฝีปาก
ทาคุมิมองเกรซซี่ แล้วก็มองซูการ์ เดินออกมาจากในสวนสนุกโดยไม่พูดอะไร
นี่ไม่เล่นแล้วเหรอ？
คำพูดของเธอไม่มีความหมายหรือไง？
รอยยิ้มบนใบหน้าเกรซซี่แข็งทื่อ แอบด่าเด็กเนรคุณนี้ในใจ
“หม่ามี๊ หนูขอคีบตุ๊กตาแล้วค่อยไปได้ไหมคะ？”
เอรินมองเห็นเครื่องคีบตุ๊กตาด้านข้าง ดวงตาก็เป็นประกายด้วยความคาดหวัง
“ได้สิ พวกเราไปคีบตุ๊กตากัน”
ซูการ์อุ้มเธอขึ้นมา เดินมาที่ด้านข้างเครื่องคีบตุ๊กตา
ทาคุมิเงยหน้ามองคอฟฟีเมต แล้วจูงมือของเขา
“ลูกก็จะเล่นเหรอ？”คอฟฟีเมตถาม
ทาคุมิพยักหน้า
คอฟฟีเมตอุ้มเขาขึ้นมา มาที่ด้านข้างของเครื่องอีกเครื่อง
เป็นความรู้สึกของพี่น้องจริงๆ
แววตาเกรซซี่เป็นประกายสลัว เดินตามไปช้าๆ
“หม่ามี๊ หนูเอาอันนี้ค่ะ”
เอรินชี้ไปที่แกะน้อยตัวหนึ่ง ด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้น
“โอเค พวกเรามาลองดูกัน”
ซูการ์กุมมือเล็กๆ ของเอริน ดันที่จับ แล้วเล็งไปที่เป้าหมาย
“อ่า เกือบแล้ว！”
เอรินทำหน้าเศร้า
“อีกรอบนะ”
ซูการ์แลบลิ้น แล้วทำต่อ
“อื้อ เกือบอีกแล้ว”
“ลองอีกครั้ง”
“……”
ลองติดต่อกันหลายครั้งแล้ว ก็ยังเกือบจะได้เหมือนเดิม
หน้าเล็กๆ ของเอรินแทบจะงอลงแล้ว
ทาคุมิที่อยู่ด้านข้างมองตุ๊กตาในมือที่คีบได้ตั้งนานแล้ว จากนั้นดึงมือของคอฟฟีเมต แล้วชี้ไปที่เอริน
นี่จะให้เขาไปช่วยเอริน？
สายตาคอฟฟีเมตสั่นคลอน เดินไปที่ซูการ์
“ผมเอง”
หน้าผากของซูการ์มีเหงื่อไหลแล้ว
รีบร้อน！
พอได้ยินเสียงทุ้มของคอฟฟีเมต ก็โล่งใจแปลกๆ
เธอเขยิบทางให้ มองคอฟฟีเมตกุมมือเล็กๆ ของเอริน แล้วเลื่อนไปมา
“ว้าว จับได้แล้ว！คุณอาสุดหล่อเก่งมาก！”
ในที่สุดก็คีบตุ๊กตามาได้ตัวหนึ่ง เอรินตบมือ แล้วจุ๊บไปที่แก้มด้านขวาของคอฟฟีเมต
ในใจของคอฟฟีเมตเต็มไปด้วยความสำเร็จที่ต้องการ
“เอาอีกไหม？”
“เอาค่ะๆ！”
“โอเค”
ทั้งสองคีบตุ๊กตากันต่อ ซูการ์ยิ้มที่มุมปาก แล้วสายตาก็เหลือบมองไปอย่างไม่ตั้งใจ เห็นเกรซซี่กำลังจ้องเธออยู่
สายตาไม่เป็นมิตรสุดๆ
ซูการ์เก็บรอยยิ้ม จากนั้นละสายตาออก
พอคอฟฟีเมตช่วยเด็กสาวคีบตุ๊กตาได้อีกสองตัว ซูการ์ก็พูด
“เอาล่ะเอริน พวกเราควรไปได้แล้ว มีมี๊คณิตน่าจะใกล้ถึงแล้ว”
ถ้ายังไม่ไปอีก เธอกลัวว่าตัวเองจะถูกเธอใช้สายตาฆ่าได้
“ค่ะ”
เอรินกอดตุ๊กตาในอ้อมแขนแน่น สายตามีประกายแวววาว
“คุณซูการ์ ช่วยฉันกับพี่เมตแล้วก็คุมิถ่ายรูปหน่อยได้ไหมคะ？ในที่สุดเราสามคนพ่อแม่ลูกก็ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว แต่ยังไม่มีภาพถ่ายด้วยกันเลย”
เกรซซี่จับทาคุมิ แล้วก็ยื่นมือไปคล้องแขนของคอฟฟีเมต มองซูการ์ด้วยรอยยิ้ม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล