รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 128

“คุณซูการ์ก็อยู่เหรอคะ？”

เกรซซี่มองไปที่ซูการ์ ทำเป็นตกใจ

ซูการ์พยักหน้าให้เธอเล็กน้อย แล้วหันหน้ามองไปที่เด็กสองคนที่อยู่ในโซนเด็กเล่น

“คุณมาได้ยังไง？”คอฟฟีเมตถามเสียงเบา

“ฉันยังไม่เคยมาสวนสนุกกับคุมิ พอคิดว่าเขาเห็นฉันกับพี่มาเล่นด้วยกับเขา เขาจะต้องมีความสุขมากแน่”

เกรซซี่ตอบกลับด้วยเสียงนุ่มนวล

คอฟฟีเมตไม่พูด เขาเหลือบมองซูการ์ แล้วมองไปยังข้างในสวนสนุก

นิ้วมือซูการ์ที่ถือขวดน้ำแร่ก็กำแน่น รู้สึกไร้สาระอย่างอธิบายไม่ถูก

พวกเขาต่างหากที่เป็นครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูก เธอแค่อดีตภรรยา พาลูกสาวเข้ามาแทรกแซงมันใช่เหรอ？

“เอริน เย็นแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ”

ซูการ์ตะโกนไปทางโซนสวนสนุก

ได้ยินเสียงเรียกของเธอ เด็กทั้งสองคนพากันเงยหน้าขึ้น แล้ววิ่งมาทางเธอ

“หม่ามี๊ เล่นอีกสักพักไม่ได้เหรอ？”

เอรินกะพริบตาโตๆ ยังไม่หายอยาก

“วันนี้ดึกแล้ว มีมี๊คณิตมารับพวกเราแล้ว”

ซูการ์อุ้มเธอออกมา แล้วสวมรองเท้าให้เธอ

“คุมิ ลูกเล่นต่อเถอะ พ่อกับหม่ามี๊รอลูกอยู่ข้างนอก”

เกรซซี่ทักทายทาคุมิได้ทันเวลา ยิ้มไปพูดไป

พ่อกับหม่ามี๊！

ซูการ์จัดเสื้อผ้าให้ลูกสาว แล้วเม้มริมฝีปาก

ทาคุมิมองเกรซซี่ แล้วก็มองซูการ์ เดินออกมาจากในสวนสนุกโดยไม่พูดอะไร

นี่ไม่เล่นแล้วเหรอ？

คำพูดของเธอไม่มีความหมายหรือไง？

รอยยิ้มบนใบหน้าเกรซซี่แข็งทื่อ แอบด่าเด็กเนรคุณนี้ในใจ

“หม่ามี๊ หนูขอคีบตุ๊กตาแล้วค่อยไปได้ไหมคะ？”

เอรินมองเห็นเครื่องคีบตุ๊กตาด้านข้าง ดวงตาก็เป็นประกายด้วยความคาดหวัง

“ได้สิ พวกเราไปคีบตุ๊กตากัน”

ซูการ์อุ้มเธอขึ้นมา เดินมาที่ด้านข้างเครื่องคีบตุ๊กตา

ทาคุมิเงยหน้ามองคอฟฟีเมต แล้วจูงมือของเขา

“ลูกก็จะเล่นเหรอ？”คอฟฟีเมตถาม

ทาคุมิพยักหน้า

คอฟฟีเมตอุ้มเขาขึ้นมา มาที่ด้านข้างของเครื่องอีกเครื่อง

เป็นความรู้สึกของพี่น้องจริงๆ

แววตาเกรซซี่เป็นประกายสลัว เดินตามไปช้าๆ

“หม่ามี๊ หนูเอาอันนี้ค่ะ”