รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 132

สแตนลีย์มองแชมพูที่โกรธจนแทบจะระเบิดออก ไอเบาๆ แล้วกดมุมปากที่โค้งงอ

“ได้แล้ว！ผมเห็นระดับการแต่งหน้าขั้นเทพของคุณแล้ว ไม่ต้องลองอีกแล้ว พวกคุณคิดว่าไง？แพ้อย่างเลื่อมใสไหม？”

พวกช่างแต่งหน้าไม่พูด แต่ว่ามีอะไรพลุ่งพล่านในดวงตาอย่างชัดเจน

พวกเธอเป็นคนในวงการ ทันทีที่ซูการ์เริ่มลงมือ ก็จะเห็นได้ว่าการแต่งหน้าของเธอนั้นดีแค่ไหน

“ผู้กำกับสแตนลีย์ ทักษะการแต่งหน้าของคุณซูการ์นั้นชัดเจน ฉันจะให้ความร่วมมือกับเธออย่างดี เพื่อทำภารกิจแต่งหน้าการประกวดนางแบบให้เสร็จสิ้น”

แนทตี้มองสแตนลีย์แล้วพูด

“โอเค”

สแตนลีย์พยักหน้า“คุณซูการ์ แนทตี้ก็เป็นหนึ่งในช่างแต่งหน้าหลักของการประกวดนางแบบครั้งนี้ พวกเราต้องฝากงานแต่งหน้าไปไว้ที่พวกคุณแล้ว”

ซูการ์มองไปที่แนทตี้ ยื่นมือออกไปทางเธอ“ยินดีที่ได้ทำงานร่วมกันค่ะ”

ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งที่แล้ว แนทตี้ก็ออกไปจากกองละคร

ได้ยินว่าเธอเข้าร่วมสตูดิโอแต่งหน้าขนาดใหญ่ กลายเป็นหนึ่งในหุ้นส่วน

หวังว่าการร่วมงานครั้งนี้จะไม่มีปีศาจร้ายนะ

“ยินดีที่ได้ทำงานร่วมกันค่ะ”

แนทตี้จับมือกับซูการ์ จากนั้นหันกลับเดินออกไป

“พวกเราก็ไปเถอะ”

แชมพูจ้องซูการ์อย่างโกรธแค้น เหยียบรองเท้าส้นสูงแล้วผลักประตูออกไปกับผู้ช่วย

ซูการ์จัดอุปกรณ์แต่งหน้า ยื่นสัญญาที่เซ็นแล้วให้สแตนลีย์ จากนั้นออกไปจากสถานีโทรทัศน์

เธอรับงานใหญ่ และยังจัดการแชมพูไปหนึ่งดอกด้วย

ดีใจจัง！

โทรศัพท์ในกระเป๋าดังขึ้น ซูการ์มองดูแวบหนึ่ง เป็นสายของไอแซก

เธอยิ้ม แล้วกดรับสาย

“ไอแซก”

“ซู คุณอยู่ไหน？”

ในสายมีเสียงที่อ่อนโยนของไอแซกเข้ามา

“ฉันเพิ่งออกมาจากสถานีโทรทัศน์ มาเซ็นสัญญาแต่งหน้า”

ซูการ์นั่งอยู่บนรถ แล้วตอบไป

“งั้นเหรอ？งั้นต้องฉลองหน่อยแล้ว”

ไอแซกหัวเราะ：“ผมเพิ่งกลับมาจากไปทำงานต่างสถานที่ เดี๋ยวไปรับเอริน แล้วก็ผมจองโต๊ะไว้ เรียกคณิตมาด้วยกันสิ”

ได้ยินคำนี้ ซูการ์ก็คิด แล้วพูดตกลงด้วยรอยยิ้ม

วันนี้เธอมีความสุข ต้องฉลองหน่อย

……

หน้าโรงเรียนอนุบาล

“คุณอาไอแซก”

เอรินเห็นเป็นไอแซกมารับเธอ ก็โผลเข้าหาอ้อมแขนเขาอย่างดีใจ

ไอแซกอุ้มเธอขึ้นมา แล้วลูบหัวเล็กๆ ของเธอด้วยรอยยิ้ม

“คุณอาไอแซก ทำไมวันนี้อามารับหนูล่ะ！”

เอรินกะพริบตาโตๆ แล้วถาม

“เพราะว่าหม่ามี๊ทั้งสองของหนูสั่งอาหารที่เอรินชอบกินที่ร้านแล้ว รอพวกเราไปกินข้าว”

ไอแซกตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“เย้！ไปกินข้าวแล้ว！”

เอรินยิ้มอย่างดีใจ ก้มหน้าโบกมือให้ทาคุมิ

“พี่คุมิ ฉันไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน”

ทาคุมิโบกมือให้เธอ แววตาดูผิดหวัง

คุณน้าซูการ์ไม่มา เขาคิดถึงเธอหน่อยๆ

“คุมิ”

เกรซซี่มารับทาคุมิ สายตาเหลือบมองไอแซกที่อุ้มเอรินออกไป อย่างครุ่นคิด

ทาคุมิมองเธอแวบหนึ่ง ด้วยท่าทางที่ไม่เย่อหยิ่ง

เกรซซี่ละสายตากลับ มองไปที่เท้าของคนตัวเล็ก แล้วสายตาก็เป็นประกาย

“คุมิ พวกเราไปหาพ่อที่บริษัทของพ่อเถอะ”

เธอจะทำเหมือนแม่บ้านทุกครั้งไม่ได้ ที่ส่งลูกกลับคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลลู่แล้วก็จากไป

เธอจะต้องมีตัวตนต่อหน้าคอฟฟีเมต และกระชับความสัมพันธ์กับสองพ่อลูกคู่นี้

ไม่อย่างนั้น เธอจะได้แต่งงานกับคอฟฟีเมตเมื่อไหร่？

ดวงตาทาคุมิสั่นคลอน ไม่ส่งเสียงใดๆ

เขาก็อยากไปดูสถานที่ที่พ่อเขาทำงาน！