รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 133

ออฟฟิศประธานของจอห์นสันกรุ๊ป

“พี่ ฉันอยากให้พี่ไล่โอโอออกไป！”

ริตาพูดกับคอฟฟีเมตด้วยความโมโห

คอฟฟีเมตไม่แม้แต่เงยหน้าขึ้น“ทำไม？”

“เพราะว่าเขาทำเกินขอบเขต！”

ริตาพูดอย่างโมโห：“พี่ ฉันต่างหากที่เป็นผู้จัดการทั่วไปของเซ็นจูรี่ เอ็นเตอร์เทนเมนท์ ทำไมทุกข้อเสนอของฉันต้องให้เขาชี้สั่งด้วย？”

ได้ยินคำนี้ คอฟฟีเมตจึงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย“ริตา เป็นทีมผู้บริหาร เธอต้องเปิดใจ ต้องใช้ความสามารถให้เป็นประโยชน์ โอโอเป็นคนที่มีความสามารถ ข้อเสนอที่เขาแสดงออกมา จะต้องเป็นผลประโยชน์ของบริษัทแน่นอน”

ไม่ใช่แบบนี้สิ！

ที่โอโออยู่ก็เพราะคอฟฟีเมตจงใจจัดเตรียม

เขาจะล้มเธอ！

ริตาพูดอย่างโมโห：“พี่ พี่จงใจหรือเปล่า？จงใจกดขี่ข่มเหงฉัน？”

ลูกนอกสมรสที่น่ารังเกียจนี้ นับวันยิ่งทำเกินไปเรื่อยๆ！

คอฟฟีเมตเหลือบมองเธอ พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า：“ริตา นี่คือบริษัท เรียกฉันว่าคุณเมตด้วย แล้วก็ ฉันแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวชัดเจนมาก ไม่จำเป็นต้องจงใจข่มเหงเธอ อย่างมากก็รู้สึกว่าความสามารถในการงานอาชีพเธอมีจำกัด หวังว่าจะมีคนช่วยเธอได้”

แยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวชัดเจน！

เหอะ！

เขาจงใจกดขี่ข่มเหงเธอ！

เป็นแบบนี้ต่อไป เธอจะยังมีที่ยืนในบริษัทได้อย่างไร？

ริตาจ้องคอฟฟีเมตเขม็ง นิ้วมือแทบจะจิกเข้าเนื้อแล้ว

“มีเรื่องอื่นอีก？ถ้าไม่มีก็ออกไปเถอะ”

คอฟฟีเมตละสายตาลง เข้าสู่การทำงานอีกครั้ง

ริตากระทืบเท้าด้วยความโกรธ เมื่อออกไปก็ยังปิดประตูอย่างแรงด้วย

คอฟฟีเมตสมควรตาย ต้องทำอย่างไรถึงจะดึงเขาที่เป็นผู้มีอำนาจลงมาได้？

“คุณชายน้อยหล่อมากเลยนะ！คุณเกรซ ทางนี้คือห้องทำงานของคุณเมตค่ะ”

ด้านหน้ามีเสียงอันไพเราะของเลขาดังขึ้น

ริตามองไปข้างหน้า ก็เห็นเกรซซี่พาทาคุมิเข้ามาด้วย ทันใดนั้นก็หรี่ตาลง

เกรซซี่เห็นริตาเหมือนกัน

รอยยิ้มบนใบหน้าเธอชะงักไป พยักหน้าให้ริตา“คุณริตา”

ริตาเชิดคางขึ้น ใบหน้าดูเยือกเย็นและเย่อหยิ่ง

เธอมองทั้งสองคน แล้วพูดอย่างคลุมเครือว่า：“นี่ไม่ใช่สะใภ้ตระกูลจอนห์สันของเราในอนาคตหรอกเหรอ？มาหาคุณ(ประธาน)คอฟฟีเมตเหรอ？”

เกรซซี่ที่เป็นตัวปลอมนี้ ครั้งที่แล้วทำไมไม่ฟังเธอ ไปกล่าวหาคอฟฟีเมต？

เธอต้องวางแผนดีๆ จะให้เกรซซี่ทำอะไรให้เธอ

เกรซซี่ทำเป็นมองเธออย่างเขินๆ จากนั้นดึงทาคุมิไปทางออฟฟิศ

ริตาส่งเสียงฮึดฮัด ทัดผมไปข้างหู

ล้วนแต่เป็นคนที่ทำให้รำคาญ อารมณ์วันนี้ช่างแย่จริงๆ！

พอคิดอะไรได้ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกระแอมคอ จากนั้นโทรไปที่เบอร์หนึ่ง

โทรศัพท์ดังไม่นาน ในที่สุดก็มีคนรับ

“สวัสดีครับ ใครครับ？”

ที่ปลายสายมีเสียงอบอุ่นของชายหนุ่มเข้ามา

ริตาเบะปาก พูดเสียงยั่วยวนไปว่า：“ไอแซก คุณไม่บันทึกเบอร์ฉันเหรอ？”

“คุณริตา มีอะไรไหมครับ？”ไอแซกถามไปเบาๆ

“คุณกลับมาจากทำงานต่างสถานที่แล้วเหรอ？ฉันมีเรื่องอยากพบคุณน่ะ！”

“ขอโทษนะ วันนี้ไม่ค่อยสะดวก ไว้วันหลังละกัน”

ไอแซกพูดจบก็วางสาย

“เฮ้อ ไอแซก ฉันยังพูดไม่จบเลย！”

ริตาได้ยินเสียงตู๊ดตู๊ดจากโทรศัพท์ โกรธจนอยากเขวี้ยงโทรศัพท์

ไอแซกนี้ ทำไมรับมือยากจัง！

เธอลูกคุณหนูแห่งตระกูลจอห์นสันชอบเขา เขาไม่ควรมาอยู่ใต้ชายกระโปรงเธอทันทีหรอกเหรอ？

ยิ่งเขารับมือได้ยาก เธอก็ยิ่งอยากจัดการเขาให้ได้！

ริตาส่งเสียงไม่พอใจ คิดถึงเสียงในสายที่ได้ยินเมื่อกี๊

ดูเหมือนพนักงานเสิร์ฟกำลังพูดว่าบ้านจ้าว ยินดีต้อนรับ

ที่แท้เขากำลังกินข้าวอยู่ที่บ้านจ้าว！

ริตากลอกตาไปมา ในใจมีแผนการ

ออฟฟิศของประธาน

คอฟฟีเมตมองเกรซซี่กับทาคุมิที่เข้ามา แล้วขมวดคิ้ว

“พวกคุณมาได้ไง？”