“พี่เมต ฉันอยากอยู่เป็นเพื่อนคุมิกับพี่ให้นานหน่อย พี่โกรธเหรอ?”
เกรซซี่มองไปที่คอฟฟีเมต ถามอย่างระมัดระวัง
คอฟฟีเมตมองทาคุมิแวบหนึ่ง แล้วใบหน้าก็ดูอบอุ่นขึ้นมา
“เปล่า”
การเติบโตของลูกชายควรมีแม่อยู่เคียงข้างไปด้วยจริงๆ
ตอนนี้ทาคุมิกำลังมองซ้ายมองขวา ตาโตๆ เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
คอฟฟีเมตลุกขึ้น แล้วอุ้มเขาขึ้นมา
“คุมิ นี่เป็นที่ทำงานของพ่อ เดี๋ยวพาลูกไปดูเอาไหม?”
ทาคุมิกะพริบตา แล้วพยักหน้า
เกรซซี่ยกมุมปากขึ้น ครุ่นคิด จากนั้นพูดหยั่งเชิงไปว่า:“พี่เมต เดี๋ยวคุมิน่าจะหิวแล้ว งั้นเดี๋ยวพวกเราไปซื้อของมาทำกันดีไหม?หรือว่ากลับไปกินที่คฤหาสน์หลังเก่าดี?”
ได้ยินคำนี้ คอฟฟีเมตก็นึกถึงอาหารค่ำเมื่อวาน จากนั้นก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว
“ไม่ต้องหรอก ผมจะพาคุมิออกไปกินเอง ผมให้แดนดินจองโต๊ะแล้ว”
ออกไปกิน!
ไม่ยอมพาเธอกลับไปที่คฤหาสน์หลังเก่าเลย!
เกรซซี่มองคอมบนโต๊ะทำงาน สายตามีประกายหม่นลง
……
บ้านจ้าว
พวกซูการ์นั่งอยู่ในห้องส่วนตัว กำลังกินไปคุยไป
“พัฟ!ซู เธอสุดยอดมาก ถึงได้กล้าว่าเสียดสีแชมพูว่าเป็นกิ๊กในห้องถ่ายทอดสด!นับถือเลย!”
คณิตได้ยินวีรกรรมของซูการ์ในสถานีโทรทัศน์แล้ว ก็มีความสุขสุดๆ
“ใครสั่งให้เธอร้าย จะพูดว่าฉันใช้เส้นสายอย่างเดียวล่ะ”
ซูการ์ดื่มน้ำ แล้วพูด
“แต่พูดก็พูดเถอะ ถ้าไม่ใช่คอฟฟีเมต เธออยากรับงานใหญ่อย่างประกวดนางแบบ เกรงว่าคงจะยากนะ”
คณิตป้อนข้าวให้เอริน แล้วกะพริบตาให้ซูการ์
ซูการ์ไม่พูด เธอคีบผักให้ในจานของเอริน
“ซูมีความสามารถ ถึงเธอไม่รับงานแบบนี้ ก็ต้องมีงานอื่นรอให้เธอไปรับอยู่แล้ว”
ไอแซกนั่งอยู่ด้านข้างซูการ์ แล้วพูดเสียงเบา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล