รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 141

ซูการ์หัวเราะแห้ง ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ สองคนนี้ก็ทะเลาะกัน

“เอ่อ ฉันได้ทั้งนั้น อาหารจะเย็นหมดแล้ว พวกคุณก็รีบกินเถอะ”

ไอแซกมองปริ้นซ์แวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรอีก แล้วสวมถุงมือใช้แล้วทิ้ง หยิบปู แล้วเริ่มเก็บเนื้อปู

ปริ้นซ์มองมือสะอาดเรียวยาวของตัวเอง แล้วกินอาหารอย่างเงียบๆ

ไอแซกนี่ไม่ใช่ผู้ชายอบอุ่นธรรมดาเลย

พี่เมตนะพี่เมต เขาช่วยไม่ได้แล้ว ขอให้มีความสุขด้วยตัวเองละกัน！

“ซู อ่ะ”

ไอแซกเอามันปูและเนื้อปูใส่ไปในจาน ยื่นไปตรงหน้าซูการ์ จากนั้นก็แกะอีกตัวต่อ

“ไอแซก พอแล้ว คุณกินเองเถอะ”

ซูการ์พูดด้วยใบหน้าที่รู้สึกอึดอัด

“ไม่เป็นไร คุณชอบกิน รีบกินเถอะ”

ไอแซกยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วสนใจงานในมือต่อ

ปริ้นซ์มองท่าทางที่คุ้นเคยของเขา ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเขามักจะทำงานแบบนี้

ปฏิบัติต่อซูการ์ด้วยความจริงใจจริงๆ

ปริ้นซ์แอบถ่ายรูป ส่งไปให้คอฟฟีเมต

“ดูฝีมือเขาสิ！สู้เขาไม่ได้เลย”

บนทางด่วน คอฟฟีเมตที่กำลังหลับตาพักผ่อนหยิบโทรศัพท์มาดู ริมฝีปากเรียวบางเม้มแน่น

ในใจรู้สึกกระวนกระวายอีกครั้ง เขาดึงเนคไท หลับตาลงอีกครั้ง

ในล็อบบี้โรงแรม ทั้งสามคนกินอิ่มแล้ว ผู้จัดการของปริ้นซ์ก็มาหาเขา เขาจึงออกไปก่อน

ซูการ์กับไอแซกเดินเล่นสักพัก แล้วก็วิดีโอคอลกับคณิตกับลูกสาว จากนั้นเตรียมจะกลับห้อง

“ไอแซก ฉันจะกลับห้องแล้วนะ คุณล่ะ？กลับไปไหม？”

“ไม่ล่ะ พรุ่งนี้ผมยังต้องติดต่อกับลูกค้าที่นี่ ก็เลยจองห้องพักที่นี่ไว้แล้ว”

ไอแซกยิ้มไปพูดไป

“งั้นคุณก็รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ”

“โอเค ฝันดี พรุ่งนี้สู้ๆ นะ”

ไอแซกทำท่าสู้ๆ ไปให้

ซูการ์ยิ้มอย่างสดใส โบกมือให้เขา แล้วกลับห้องของตัวเอง

ในห้องดีลักซ์แห่งหนึ่ง ปริ้นซ์นั่งขี้เกียจอยู่บนโซฟา มองไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ริมหน้าต่าง มือสองข้างล้วงอยู่ในกระเป๋า แล้วยิ้ม

“พี่เมต ยืนอยู่เฉยๆ ไม่มีประโยชน์นะ อยากจีบเธอก็ต้องรุกบ้าง ดูอย่างไอแซกสิ วันนี้ทำให้ผมรู้ว่าอะไรคือคนขี้ประจบจริงๆ”

ส่วนอีกห้อง

ซูการ์อาบน้ำเสร็จอย่างสบาย เตรียมจะขึ้นเตียง

จู่ๆ เธอก็ปวดท้องน้อยกะทันหัน ปวดจนทำให้สีหน้าเธอเปลี่ยนไป

เกิดอะไรขึ้น？

ทำไมปวดท้องขนาดนี้？

กินของเสียงั้นเหรอ？

เริ่มอึดอัดที่หน้าอก เริ่มรู้สึกเกิดกรดไหลย้อน

ซูการ์รีบพุ่งไปห้องน้ำแล้วอ้วกออกมา

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นกะทันหัน

ซูการ์ลุกขึ้นยืนอย่างหอบ รู้สึกแค่ว่าท้องบิดแน่นมาก

เธอมีเหงื่อไหลออกมาที่หน้าผาก เอามือกุมท้องไว้ เดินไปที่เตียงอย่างลำบาก แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

“ฮัลโหล พี่ปริ้นซ์？”

“เฮเลนา เป็นอะไรไป？ทำไมพูดจาดูอ่อนแรงแบบนี้”

“พี่ปริ้นซ์ ฉันปวดท้อง”