รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 142
โรงพยาบาล
“หมอครับ เธอเป็นไงบ้าง？”
“กระเพาะอาหารอักเสบเฉียบพลัน ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว สองวันนี้ควรเน้นทานอาหารเบาๆ”
“ขอบคุณครับ”
ปริ้นซ์ส่งหมอไปแล้ว ก็ถอนหายใจยาว
สายตาเหลือบมองชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนด้านข้าง จากนั้นเขาพูดว่า：“พี่เมต ยังดี ตื่นตูมโดยใช่เหตุ”
คอฟฟีเมตเหลือบมองเขา แล้วหันหลังเดินไปที่ห้องคนไข้
“เมื่อคืนพวกนายไม่ได้กินข้าวเย็นด้วยกันหรอกเหรอ？ ทำไมนายไม่เป็นไร แต่เธอกลับเป็นโรคกระเพาะอักเสบเฉียบพลัน？”
ปริ้นซ์พูดไม่ออก ยิ้มออกไป：“พี่เมต พี่กำลังโทษผมเหรอ？ผมว่าเธอกินปูไปเยอะมากเลยทำให้เป็นแบบนี้ ถ้าพี่จะโทษก็ไปโทษแฟนเก่าเธอซะ！ยังไงแล้ว เขาก็เตรียมอาหารค่ำเองกับมือ”
บรรยากาศรอบๆ ตัวคอฟฟีเมตหม่นลงไป มองไปที่ปริ้นซ์อย่างเยือกเย็น
ปริ้นซ์หัวเราะ ไม่กล้าทำอีก
แต่ในใจกลับไม่พอใจ
และยังบอกว่าไม่ชอบซูการ์？
พอได้ยินว่าเธอปวดท้อง ก็วิ่งไปไวกว่าใคร！
ทั้งสองเข้าไปในห้องคนไข้ ซูการ์ฟื้นแล้ว
“เฮเลนา เป็นไงบ้าง ยังปวดท้องไหม？”
ปริ้นซ์เดินไปข้างเตียง ถามอย่างเป็นห่วง
ซูการ์ขยับตัวและอยากจะลุกขึ้นนั่ง แต่ปริ้นซ์รีบมาช่วยพยุง
ก็แค่พอเขาเหยียดมือออกไปได้ครึ่งทาง ก็รู้สึกเย็นที่คอเล็กน้อย
หันไป ก็สบตาเข้ากับนัยน์ตาสีดำที่เยือกเย็นของคอฟฟีเมต
ปริ้นซ์：“……”
บางคนถึงแม้จะหย่าแล้ว ก็ยังเห็นอดีตภรรยาเป็นของตัวเองอยู่！
ไม่ให้ใครเข้าใกล้！
“พี่ปริ้นซ์ ขอบคุณที่พี่พาฉันมาโรงพยาบาลนะ”
ซูการ์นั่งขึ้นมา พยายามยิ้มให้ปริ้นซ์
ตอนนั้นเธอปวดมากจนเกือบหมดสติ
ดีที่ปริ้นซ์มาทันเวลา
“ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก ฉันแค่เป็นเบ๊ คนที่อุ้มเธอมาโรงพยาบาลตลอดทางคือพี่เมต”
ปริ้นซ์ชี้ไปที่คอฟฟีเมต ยิ้มอย่างมีความหมาย
ซูการ์มองไปที่คอฟฟีเมต ในหัวปรากฏฉากที่เขาอุ้มตัวเอง
แผ่นอกที่อบอุ่นและกว้างขวาง แขนที่แข็งแรง ทำให้คนรู้สึกอุ่นใจ
ซูการ์ระงับความใจสั่นไว้ในใจ ยิ้มขอบคุณให้คอฟฟีเมต
“คุณเมต ขอบคุณค่ะ”
สายตาคอฟฟีเมตจ้องไป ริมฝีปากเรียวบางพูดออกมาว่า“ปูอร่อยมากเลย？สมแล้วที่เข้าโรงพยาบาล！”
ปริ้นซ์：“……”
พี่ชาย พี่พูดแบบนี้ สมแล้วที่จีบหญิงไม่ติด！
“แค่ก เฮเลนา ฉันยังมีธุระต้องทำให้เสร็จ ไปก่อนนะ”
เขาไม่อยากเป็นกว้างขวางคอตรงนี้
“ค่ะ พี่ปริ้นซ์ สร้างความยุ่งยากให้พี่แล้ว”
ซูการ์รีบพูด
“ไม่เป็นไร พี่เมต งั้นผมไปก่อนนะ”
ปริ้นซ์โบกมือ มองคอฟฟีเมตแวบหนึ่ง จากนั้นก้าวเท้ายาวออกไป
ในห้องคนไข้เงียบลง
ซูการ์มองชายหนุ่มที่มีสีหน้าเรียบเฉย รู้สึกอึดอัดไปหมด
“เอ่อ คุณเมต ถ้าคุณมีธุระก็ไปเถอะ ฉันอยู่คนเดียวได้ไม่เป็นไร”
คอฟฟีเมตเหลือบมองเธอ“ให้ผมไป แล้วคุณก็จะได้โทรหาคนรักเก่าอย่างไอแซก บอกเขาว่าคุณกินของเสีย ให้เขามาดูแลคุณเหรอ？”
ซูการ์：“……”
รูสมองของคนบางคนใหญ่ไปหรือเปล่า！
“คุณเมต ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น ฉันแค่กลัวว่าจะทำให้คุณเสียงาน”
“ดึกขนาดนี้แล้ว ผมเป็นคน ไม่ใช่หุ่นยนต์ ไม่ต้องทำงาน”คอฟฟีเมตพูดอย่างเย็นชา
ซูการ์พูดไม่ออก“งั้นคุณก็ต้องพักผ่อน！ฉันกับคุณไม่ได้เป็นอะไรกัน ให้คุณมาดูแลฉันที่นี่ ฉันไม่สบายใจ”
ไม่ได้เป็นอะไรกัน！
คอฟฟีเมตเอนตัวเล็กน้อย วางมือสองข้างไปที่สองข้างเตียง แล้วจ้องไปซูการ์
“ซูการ์ ไม่ว่ายังไง คุณก็คืออดีตภรรยาผม เห็นคุณป่วย ผมจะเมินได้เหรอ？”
นัยน์ตาอันลึกซึ้งของชายหนุ่มเหมือนสระน้ำลึก ที่อยู่ห่างไกลไร้คลื่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล