รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 42

ซูการ์รู้สึกถึงวัตถุประสงค์ของคอฟฟีเมต เธอก็ลุกขึ้นจากร่างของเขาด้วยความหน้าแดง

“เอ่อ คุณคอฟฟีเมต ฉันเหนื่อยแล้ว ขึ้นชั้นบนก่อนนะคะ”

ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงขี้เหร่ที่ขี้เหร่แบบสุดๆ คอฟฟีเมตยังกล้าลิ้มรสลองเธอหรอ?

กระหายมากเกินไปมั้ย!

“คุณชาย ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะรบกวนนะคะ ฉันแค่ออกมาดื่มน้ำ”

ป้านีย์ทั้งดีใจและรู้สึกผิด

ในที่สุดคนทั้งสองก็มีความคืบหน้ากันแล้ว

เธอต้องเล่าเรื่องนี้ให้นายหญิงจูสฟัง

......

วันต่อมาซูการ์ เอาผมของคอฟฟีเมต ส่งให้กับคณิต ให้เธอไปโรงพยาบาลเมื่อว่าง เพื่อช่วยไปเทียบ DNAให้เธอ

คณิตตอบรับด้วยความยินดี

จัดแจงธุระที่ร้านเสร็จเรียบร้อย ซูการ์ก็แต่งหน้าขี้เหร่เพื่อกลับไปคฤหาสน์หลังเก่า

นายหญิงจูสดีใจที่สุดเมื่อได้เห็นเธอ

นอกจากจะดูแลเอาใจใส่เธอแล้ว ก็ยังพูดเป็นนัยๆด้วย

ซูการ์รู้ว่าป้านีย์ต้องเอาเรื่องเมื่อวานเล่าให้นายหญิงจูสฟังแล้ว เธอจึงทำได้แค่นายหญิงเย้าหยอกตัวเธอเอง

ให้รู้สึกว่าเรื่องการหย่านั้นดูไกลออกไปไม่มีกำหนด!

“แม่คะ หนูกับซูการ์ต้องไปจัดแจงที่โรงแรมก่อน”

โรซาลีเดินเข้าแล้วเอ่ยปากพูด

นายหญิงจูสมองเธอแล้วพยักหน้ารับ

“โรซาลีลูก ซูการ์ถูกเลือกเข้ามาในนี้โดยลูก แม่รู้สึกว่าสายตาของลูกดีมากจริงๆ เดี๋ยวในงานลูกอยู่ดูแลเธอนะ แล้วก็สอนให้เธอได้รู้จักกับการเป็นนายหญิงของตระกูลจอห์นสันว่าทำกันยังไง”

สอนให้นังขี้เหร่เป็นนายหญิงของตระกูลจอห์นสันงั้นหรอ?

นายหญิงจูสไม่ได้รังเกียจความขี้ริ้วขี้เหร่

โรซาลีเยาะเย้ยในใจ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงออกมา

“ค่ะ ซูการ์มากับฉัน”

ซูการ์ตอบรับแล้วเดินตามไป

ตลอดทางไม่ได้พูดอะไร จนถึงโรงแรมโรซาลีก็ชี้ให้ซูการ์ทำนู่นทำนี่

ซูการ์ไม่พูดว่าอะไร เธอแค่ทำงานที่คนงานทำอย่างว่าง่าย

ในใจเธอรู้ว่าโรซาลีไม่มีวันให้เธอเป็นนายหญิง ในอนาคต

ไม่รู้ว่าริตามาถึงที่นี่ตอนไหน แต่ก็มายืนกอดอกใบหน้าเยาะเย้ยอยู่ข้างๆ โรซาลี

“อย่าพูดอย่างนี้สิ ย่าของลูกยังให้แม่ดูแลเค้า ให้เค้าได้เป็นนายหญิง ที่ผ่านคุณสมบัติ

โรซาลีพูดอย่างกระแหนะกระแหน

“เค้าเนี่ยนะจะเป็นนายหญิง ก็แหงสิ นังขี้เหร่กับลูกนอกคอก สมกันจริงๆ!”

จัวมินหัวเราะอย่างเว่อร์วัง

คนรับใช้และพนักงานโรงแรมของตระกูลจอห์นสัน รวมตัวกันอยู่ด้านข้างจำนวนไม่น้อย

ได้ยินคำพูดของริตาต่างพากันหัวเราะขึ้นมา

สีหน้าของซูการ์ซีดลง

“ริตา ระวังคำพูดด้วยค่ะ! อย่าเป็นตัวทำร้ายชื่อเสียงอันดีงามของตระกูลจอห์นสัน”

“นังซูการ์ นังขี้เหร่!”

ริตาถูกโจมตี โมโหจนใช้เท้าเตะเก้าอี้ที่ซูการ์ยืนอยู่

เก้าอี้สั่นไปมาและให้ล้มลงไปอีกทางด้านนึง

ด้านข้างมีขนมที่วางเรียงยาวอยู่ ซูการ์ตกใจ ร่างเอนไปทางด้านนั้นอย่างทรงตัวไม่อยู่

“ระวัง”