รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 71

เจสซี่สบโอกาสประจบสอพลอ

ปริ้นซ์ท่าทีเรียบเฉย ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่เล่นเกมบนโทรศัพท์มือถือแทน

มีคนเข้ามาอย่างต่อเนื่อง จุ๋มจิ๋มก็มาเช่นกัน

ซูการ์เอ่ยทักทายเธอ และจัดวางอุปกรณ์แต่งหน้าอย่างเรียบร้อย

เมื่อรู้สึกมีคนมองอยู่ เธอเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว ก็พบกับดวงตาที่ไม่เป็นมิตรของแนทตี้

นี่แนทตี้เกลียดเธอที่แย่งงานเขาเหรอ?

ซูการ์เม้มริมฝีปาก แล้วละสายตาออก

งานยังคงดำเนินต่อไปตามปกติ

รอจนเธอแต่งหน้าให้จุ๋มจิ๋มกับปริ้นซ์เรียบร้อยแล้ว เธอก็จัดเก็บอุปกรณ์แต่งหน้าต่างๆ แล้วแวะไปเข้าห้องน้ำ

คนเมื่ออยู่ว่างๆก็มักจะคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

รายงานผลการทดสอบทางพันธุกรรมวันนี้ก็จะออกแล้ว

ลูกสาวของเธอกับคอฟฟีเมตจะมีอะไรเกี่ยวข้องกันหรือเปล่า ？

ดูเธอสิ ยังมาขบคิดเรื่องนี้ทำไมอีก?

ไม่ว่าลูกสาวจะเกี่ยวข้องอะไรกับคอฟฟีเมตหรือไม่ เธอก็เป็นลูกสาวของตัวเองแค่คนเดียว ！

ซูการ์สลัดความคิดที่ฟุ้งซ่านเหล่านั้นทิ้ง แล้วออกจากห้องน้ำไป

กลับมาที่ห้องแต่งตัว ภายในห้องนอกจากแนทตี้แล้วก็ไม่มีใครอื่นอีก

ซูการ์เมินเฉยสายตาที่ไม่เป็นมิตรของแนทตี้ นั่งรอจุ๋มจิ๋มกับปริ้นซ์กลับมาเติมเครื่องสำอาง

ไม่นาน ปริ้นซ์ก็กลับมาพร้อมร่างกายที่เปียกปอน

ด้านหลังตามมาด้วยเจสซี่ที่คอยถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง

ซูการ์รีบลุกขึ้นรับหน้า

เมื่อครู่ปริ้นซ์เพิ่งจะถ่ายฉากฝนตกไป เพราะร่างกายเปียกปอนไปทั้งหมด

ใบหน้าของเขาก็จึงต้องแต่งใหม่

ซูการ์เปิดกล่องเครื่องสำอาง และเตรียมที่จะทำงานอีกครั้ง

นิ้วมือที่เรียวยาวเลื่อนผ่านเครื่องสำอางตรงหน้า ในตอนที่เธอกำลังจะหยิบเอามอยส์เจอร์ไรเซอร์ขึ้นมา นิ้วมือก็ชะงักไปเล็กน้อย

เวลาทำงานเธอมีนิสัยที่ชอบย้ำคิดย้ำทำ

ทุกอย่างต้องเก็บเข้าที่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

อาทิเช่น ฉลากของเครื่องสำอางต้องหันหน้าออกมาด้านนอกเป็นทางเดียวกัน

เพื่อเมื่อเวลาเธอมองก็จะเห็นได้ในทันที

แต่ในตอนนี้ ฉลากของมอยส์เจอร์ไรเซอร์กลับหันไปอีกทาง

“ปริ้นซ์ เมื่อคืนคุณไม่ได้นอนเหรอ ? ใบหน้าเหมือนจะซีดเซียวเล็กน้อย！เอาแบบนี้แล้วกัน ฉันจะเปลี่ยนมอยส์เจอร์ไรเซอร์รองพื้นตัวใหม่ให้”

มอยส์เจอร์ไรเซอร์ในมือนี้คงใช้ไม่ได้อีกแล้วแน่

มีคนอยากให้ใบหน้าของปริ้นซ์เป็นผดผื่นภูมิแพ้ ก็จึงคิดจะใส่ร้ายเธอ ?

ช่างไร้สาระเสียจริง ！

ใครกันที่สิ้นคิดแบบนี้ ?

แนทตี้เหรอ ?

เธอเป็นแค่ช่างแต่งหน้า มีความกล้าขนาดนี้เลยเชียวเหรอ?

หรือว่า มีคนบงการเธอ?

ความคิดซูการ์หมุนเวียนไปมาซ้ำๆ หยิบเอามอยส์เจอร์ไรเซอร์ที่ตัวเองใช้ออกมาจากกระเป๋า แล้วเริ่มแต่งหน้าให้ปริ้นซ์อย่างชำนิชำนาญ

“เมื่อคืนเล่นเกมดึกไปหน่อย สีหน้าดูแย่มากเลยเหรอ ？”

ปริ้นซ์หลับตาลง ซึมซับกับสัมผัสบนปลายนิ้วของซูการ์ที่เคลื่อนไหวไปมาบนใบหน้าของเขา

“ก็นิดหน่อย ”

ซูการ์เงียบ ใช้เสียงที่ได้ยินกันเพียงแค่สองคน กระซิบที่ข้างหูของเขา

“ปริ้นซ์ มีคนต้องการทำร้ายฉัน คุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม？”