รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 70

คอฟฟีเมตเปรยตามอง เกรซ แล้วเบนสายตาหนี

“ดึกแล้ว รีบพักผ่อนเถอะ ผมกลับละ”

“คอฟฟีเมต คืนนี้นอนนี่นะคะ!”

เธอกอดเขาจากด้านหลัง น้ำหอมจางๆโชยเข้าจมูกมา

คอฟฟีเมตคิ้วขมวดทันที

เขาดึงเธอออก พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ “ไม่ละ”

ไม่มีอามรณ์แม้แต่น้อย

แต่กลับเป็นความไม่ชอบ

ที่ร่างของเธอ เขาหาความรู้สึกเก่าที่เคยสัมผัสนั้นไม่เจอ

เขาสาวเท้าเดินออกไป สีหน้า เกรซ แข็งทื่อ ก้มลงมองตัวเอง

ร่างของเธอดูดีมากแค่ไหน เธอมั่นใจดี

ภายใต้แสงไฟเธอสวยมากแค่ไหน เธอก็รู้ดีเหมือนกัน

แต่ทำไมคอฟฟีเมตไม่ลงมือล่ะ?

เขาเป็นผู้ชายมั้ย?

.....

เช้าวันถัดมา

ซูการ์หลับไม่ค่อยดี พอเช้าตรู่ก็ไป โรงถ่ายภาพยนตร์

เธอตบที่หน้าของตัวเองให้เบา เพื่อให้ตื่น

“ปริ้นซ์นี่เป็นอาหารเช้าที่ฉันตั้งใจให้คนไปซื้อมาให้ รีบกินนะ”

“ไม่เป็นไร ปกติผมไม่กินข้าวเช้าน่ะ”

“จะได้ไงล่ะ? ไม่กินอาหารเช้าจะทำลายกระเพาะนะ รีบกิน”

“…….”

พอเดินมาถึงหน้าประตูห้องแต่งหน้าก็ได้ยินเสียงกระเหง้ากระงอดของ แชมพู ดังอยู่ข้างใน

แววตาของซูการ์ก็สว่างสไหว เท้าที่ก้าวเข้าไปก็ชักเก็บเข้ามา

เธอเข้าไปทื่อๆแบบนี้ จะไปขัดจังหวะคนที่กำลังเอาอกเอาใจอยู่หรือเปล่า?

“พี่สะใภ้ มาแล้วหรอครับ!”

ปริ้นซ์เห็นซูการ์เลยทักทายเธอ

ซูการ์อยากที่จะถอยหลังกลับก็คงไม่ทันแล้ว

เธอมอง แชมพู ก็ไปเจอกับสายตาที่ไม่มิตรของเธอ

ซูการ์ หมดคำที่จะพูด มองสายตาที่ร้อนระอุ กลืนอาหารที่อยู่ในปาก รู้สึกแค่ว่าซาลาเปานั้นเหมือนจะติดคอ

เธอหยิบแก้วน้ำของตัวเองออกมา กดน้ำดื่ม

“แชมพู ฉันมาแล้ว”

เสียงของผู้หญิงที่อยู่หน้าประตูดังขึ้น

ซูการ์หันหน้าไปมองก็เห็น แนทตี้ ถือกระเป๋าเครื่องสำอางเดินเข้ามา

แนทตี้?

เธอถูก ปริ้นซ์ไล่ไปแล้วไม่ใช่หรอ?

นัยน์ตาของซูการ์มีความแปลกใจ เห็น แนทตี้ มองเธอ เธอก็รีบมาที่ข้างๆ แชมพู

“มาแล้วหรอ? การแต่งหน้าของฉันในวันนี้ต้องรบกวนเธอนะ ตั้งใจแต่งหน้าให้ฉันละ” แชมพู พูด

แนทตี้ พยักหน้า “ขอบคุณแชมพู ที่ให้โอกาสฉัน”

“ไม่ต้องเกรงใจ”

แชมพู ยิ้มมุมปาก สายตากวาดมองไปที่ ปริ้นซ์“ปริ้นซ์ฉันลืมบอกคุณ ช่างแต่งหน้าของฉันในวันนี้มีธุระเลยลา ฉันหาช่างแต่งหน้าดีๆไม่ได้ เลยขอให้ แนทตี้ มาช่วยฉัน คุณไม่ว่าอะไรใช่มั้ยคะ?”

ได้ยินอย่างนั้น ปริ้นซ์เงยหน้ามอง แนทตี้ พูดเสียงเรียบ “ผมเหมือนคนใจแคบคิดเล็กคิดน้อยหรือไง?”

“ไม่ใช่ค่ะ ปริ้นซ์เป็นผู้ชายใจกว้างที่สุดที่ฉันเคยเจอ”