รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 82

“คุณคอฟฟีเมต เปิดประตูเร็ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ！”

ซูการ์เคาะประตูห้องนอน สีหน้าร้อนรนเป็นกังวล

ไม่สนใจความยินยอมของอีกฝ่าย บังคับขืนใจจนมีความสัมพันธ์กัน คำพูดแบบนี้มันอ่อนไหวเกินไป！

หากคอฟฟีเมตอธิบายไม่ได้ ไม่เพียงแต่จะขายหน้าตระกูลจอห์นสัน แต่ยังจะต้องถูกจับคุมขังด้วย！

“เช้าๆแบบนี้ มาเอะอะโวยวายอะไร？”

ด้านหลังมีเสียงที่ทุ้มต่ำของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น

ซูการ์ที่กำลังจะเปิดลูกบิดประตูเข้าไปก็ชะงัก หันกลับไปมองก็เห็นคอฟฟีเมตกำลังเดินมาทางนี้

เขาสวมใส่ชุดกีฬาสีเทา เส้นผมเปียกชื้นเล็กน้อย ใบหน้ายังคงนิ่งอยู่ คงน่าจะไปออกกำลังกายกลับมา

ซูการ์ไม่สนใจสิ่งอื่นใด รีบเดินเข้าไปหาเขา

“คุณคอฟฟีเมต ดูนี่เร็ว คุณมีปัญหาแล้ว”

คอฟฟีเมตเหลือบมองเธอไปแวบหนึ่ง สายตาจับจ้องไปที่โทรศัพท์

แต่เมื่อเห็นข่าวที่อยู่ในนั้น ใบหน้าก็แข็งค้างขึ้นมาทันที

เช้าขนาดนี้ มีคนไปดักรอเกรซได้ยังไงกัน ?

คอฟฟีเมตโยนโทรศัพท์คืนให้กับซูการ์ แล้วสาวเท้าเข้าไปในห้องนอน

จากนั้นก็กดโทรหาแดนดินทันที ให้เขารีบจัดการเรื่องนี้

เห็นคอฟฟีเมตเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างไว ซูการ์ก็รีบหันหลังให้“คุณจะออกไปตอนนี้ใช่ไหม ? ฉันไปกับคุณ”

สำหรับคอฟฟีเมตแล้ว นี่มันเป็นเรื่องอื้อฉาว

ตอนนี้เธอยังเป็นภรรยาของคอฟฟีเมต เธออยากจะหลบเลี่ยงก็คงทำไม่ได้

จำเป็นต้องเผชิญหน้าไปกับเขา

คอฟฟีเมตเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไร แล้วเดินสาวเท้ายาวๆออกไป

ซูการ์ก็ตามหลังไปติดๆ

อีกด้านหนึ่ง

ที่ชุมชนย่านหรู

เกรซอุ้มทาคุมิไว้ในอ้อมแขน และพยายามที่จะหลบกล้อง เพื่อที่จะออกไปจากตรงนี้

แต่นักข่าวรายล้อมเธอเอาไว้อย่างแน่นหนา ทำเธอขยับเคลื่อนไหวไม่ได้

“คุณเกรซ ขอถามหน่อยว่าเด็กคนนี้ใช่ลูกของคอฟฟีเมตหรือเปล่า？”

“คุณเกรซ ไม่ต้องกลัว บอกกับทุกคน เมื่อสี่ปีก่อน ภายใต้ความไม่ยินยอมของคุณ คอฟฟีเมตบังคับขืนใจคุณใช่ไหม？”

“ถ้าอย่างนั้นคุณเกรซ ผมขอถาม เมื่อสี่ปีก่อน คอฟฟีเมตเขาบังคับขืนใจคุณใช่ไหม？”

นักข่าวฉวยโอกาสหลอกล่อ

ดวงตาของเกรซไหววูบ ทำทีตื่นตระหนกแล้วไหล่ห่อคอตก

ออกแรงที่มือเล็กน้อย กอดทาคุมิที่กำลังกอดต้นขาของเธออยู่แน่น

ปากเล็กๆของทาคุมิเม้มกันแน่น คิ้วน้อยๆย่นเข้าหากัน ถูกผู้ใหญ่ห้อมล้อมแบบนี้ รู้สึกหายใจไม่ค่อยออกเล็กน้อย

เขาปัดมือเกรซออก แล้วออกแรงผลักนักข่าวคนหนึ่ง จากนั้นก็ลอดออกมาจากช่องว่าง

“ทาคุมิ！”

เกรซร้องเรียกด้วยความตกใจ เห็นทาคุมิวิ่งออกมาจากฝูงชน

ที่ซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกลมีรถแล่นมาด้วยความเร็ว ทาคุมิวิ่งไปถึงที่กลางถนน จ้องมองรถที่กำลังวิ่งเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ......

“ระวัง”

ที่ริมถนน ซูการ์ลงจากรถที่คอฟฟีเมตเพิ่งจอดสนิทอย่างรวดเร็วเพียงเสี้ยววินาที คว้าตัวทาคุมิเข้ามาไว้ในอ้อมแขน

ร่างที่ผอมบางโซซัดโซเซไปมา เธอล้มกลิ้งลงกับพื้นอย่างควบคุมไม่ได้

แต่มือกลับยังโอบทาคุมิไว้แน่น ให้เขาล้มทับบนตัวเธอ