เมื่อได้ยินคำพูดของริตา ซูการ์ตอบกลับไปอย่างเรียบเฉยคำหนึ่ง“ที่ฉันพูดเป็นความจริง”
“จริงเหรอ ? ช่างไม่ยุติธรรมกับเธอเอาเสียเลย ต้องไปจากตระกูลจอห์นสันด้วยวิธีแบบนี้ แต่ว่า เธอก็เป็นแค่บุคคลธรรมดา เป็นสะใภ้ตระกูลจอห์นสันมาหนึ่งปี ก็ถือว่าคุ้มแล้ว”
ริตาหัวเราะอย่างดูถูก จากนั้นก็เดินไปหาเกรซ
ใบหน้าของเกรซมีความประหม่า กอดทาคุมิที่อยู่ข้างๆเอาไว้แน่น
ริตาเชิดหน้าขึ้น“คุณเกรซ คุณก็คือผู้หญิงที่พี่ชายฉันตามหาตัวมาสี่ปีเหรอ!ต่อไปฉันต้องเรียกคุณว่าพี่สะใภ้แล้วใช่ไหม?”
ใบหน้าของเกรซมีความหวาดกลัว แอบมองไปยังคอฟฟีเมตที่อยู่ไม่ไกล
ริตาหัวเราะเยาะ ไม่ได้ต้องการคำตอบอะไรจากเธอ แต่ก้มตัวลงแล้วมองไปที่เด็กน้อย
“นี่หนูน้อย ฉันเป็นอาหญิงของเรา นี่เราชื่ออะไรล่ะ?”
ปากเล็กๆของทาคุมิเม้มกันแน่น จ้องมองริตาตาไม่กะพริบ
เขาจำเธอได้
เป็นคุณน้าคนที่มาที่บ้านเมื่อวันก่อน !
เธอเป็นอาหญิงของเขาอย่างนั้นเหรอ ?
ทำไมต้องแกล้งทำเป็นเหมือนไม่รู้จักหม่ามี๊ด้วย ?
แล้วคุณน้าที่ช่วยเขาคนนั้น ก็คือซูการ์ที่อาหญิงพูดถึงเหรอ?
“แดนดิน พาคุณชายน้อยออกไป”
คอฟฟีเมตยืนอยู่ไม่ไกล ออกคำสั่งเสียงเข้ม
“ครับ”
แดนดินรับคำ แล้วอุ้มทาคุมิขึ้นมา
“คอฟฟีเมต”
เกรซซี่ตกใจ เมื่อเห็นลูกชายถูกอุ้มไป มองไปที่คอฟฟีเมตอย่างกังวลใจ
คอฟฟีเมตเดินมาตรงหน้าเธอ ดวงตาลุ่มลึกดำขลับ
“เช้าขนาดนี้ คุณตั้งใจจะพาทาคุมิไปไหน?”
ชุมชนนี้เป็นชุมชนย่านหรู มาตรการรักษาความปลอดภัยดีเลิศ
“เรื่องส่วนตัวของผมทำไมถึงได้วุ่นวายขนาดนี้ คุณป้าโรซาลีไม่ได้รู้ดีไปกว่าผมหรอกเหรอครับ?”คอฟฟีเมตพูดอย่างเย็นชา
“คอฟฟีเมต นี่แกหมายความว่ายังไง?”
“ผมหมายความว่ายังไง เราต่างก็รู้กันดี”
“นี่แก......”
ทั้งสองคนตาต่อตาฟันต่อฟัน ธรรมทานที่อยู่ข้างๆคิ้วขมวดกันแน่น
กำลังจะพูดอะไร ไฟในห้องฉุกเฉินก็ดับลง
มีหมอเดินออกมาจากด้านใน
คอฟฟีเมตเห็นก่อน เดินเข้าไปหา
“คุณหมอเลย์ตัน คุณย่าของผมท่านเป็นยังไงบ้างครับ ?”
หมอถอดหน้ากากออก“ ไม่ได้เป็นอะไรมาก คุณมาร์ตินอายุมากแล้ว ยังมีโรคหัวใจและหลอดเลือดสมอง ไม่ควรได้รับการกระทบกระเทือนทางจิตใจ ต่อไปต้องระวังให้มาก อย่าไปกระตุ้นอะไรเธออีก”
ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล