รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 88
คำพูดของนายหญิงจูส ทำให้ซูการ์รู้สึกซาบซึ้งใจ
“คุณย่า หนูกับคอฟฟีเมตมีบุพเพแต่ไร้วาสนา แต่ในใจของหนู คุณย่าจะยังเป็นย่าตลอดไปนะคะ”
นายหญิงจูสดีกับเธอมาก
เธอก็อาลัยอาวรณ์เขาเหมือนกัน
แต่หากเธอกับคอฟฟีเมตหย่ากันแล้ว ก็จะไปมาหาสู่กันไม่ได้อีก
หวังว่าเมื่อเวลาผ่านไป นายหญิงจูสจะเข้าใจความจริงในข้อนี้
“ซูการ์ เราพูดเองนะ ว่าย่าจะเป็นย่าของเราตลอดไป ในอนาคตหากย่าอยากจะเจอเรา เราต้องมาหาย่านะ”
นายหญิงจูสกุมมือซูการ์ ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความรักและเมตตา
“ทำไมหนูจะไม่ไปหาคุณย่าล่ะคะ ? คุณย่าเองก็ต้องดูแลตัวเองดีๆนะคะ”
“เรามาหาย่าบ่อยๆ สุขภาพร่างกายของย่าก็จะดีขึ้นเอง ”
“......”
ฟังบทสนทนาของคนทั้งสอง คอฟฟีเมตรู้สึกแน่นไปทั่วทั้งอก
พวกเขาจะหย่ากันแล้ว เธอยังหัวเราะแบบนี้ได้
เขาสำหรับเธอ ไม่มีเยื่อใยอะไรเลยจริงๆเหรอ ?
“คอฟฟีเมต ไหนว่าย่ามีเหลนแล้วไม่ใช่เหรอ ? ไปอุ้มเหลนย่าเข้ามาสิ ให้ย่าดูหน่อย”
นายหญิงจูสถูกซูการ์พูดปลอบประโลมเสร็จ ก็คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา
คอฟฟีเมตกักเก็บอารมณ์ หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรหาแดนดิน
“อุ้มคุณชายน้อยมาที่นี่”
นี่คือสายเลือดของตระกูลจอห์นสัน ต่อให้นายหญิงจูสจะไม่ชอบเกรซ แต่กับตัวเด็กแล้วก็ยังให้ความสำคัญอยู่
ซูการ์นิ่งเงียบ ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณย่า หนูยังมีธุระที่ต้องทำ ขอตัวก่อนนะคะ”
หลังจากนี้ เธอก็แค่รอทำเรื่องหย่ากับคอฟฟีเมต
ในใจรู้สึกหวิวแปลกๆ
ไม่รู้ว่าเพราะได้หย่าสักที หรือเพราะเหตุผลอื่น
“หนูจะไปแล้วเหรอ ? งั้นให้คอฟฟีเมตไปส่งนะ”
นายหญิงจูสรู้สึกอาลัยเล็กน้อย เอ่ยปากพูดออกไป
“ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณย่า หนูไปเองได้ค่ะ ”
ซูการ์เหลือบมองไปที่คอฟฟีเมตแวบหนึ่ง อยากจะถามว่าจะไปทำเรื่องหย่าเมื่อไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล