รักของเรา เริ่มต้นจากคืนนั้น นิยาย บท 10

ใจฉันเต้นแรง “แม่ฉันเป็นอะไร?”

“คุณรีบมาเถอะ ฉินจวิ้นเฟยและจิ้นเหวินเชี่ยนไปหาคุณน้าที่ห้องพักผู้ป่วย ไม่รู้ว่าพูดอะไร ทำให้อาการของคุณน้ากำเริบ คืนนี้เสี่ยวจางเข้าเวรเธอติดต่อคุณไม่ได้ก็เลยโทรหาฉัน ตอนนี้ฉันเพิ่งจะมาถึงโรงพยาบาล

ฉันรู้สึกแค่ว่าในหัวของตัวเองมีเสียง “วิ้ง” สายตาพร่ามัว สองขาอ่อนแรงลงทันที น้ำเสียงสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ “ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

“ไปส่งฉันที่โรงพยาบาลหน่อย” ฉันไม่สนใจสิ่งอื่นใด และหันกลับไปบอกกับเฉิงอี้เฉิน

เฉิงอี้เฉินไม่พูดอะไร พาฉันออกจากโรงแรมและรีบไปโรงพยาบาลทันที ระหว่างทางใจฉันร้อนดุจดังไฟไหม้ เมื่อไปถึงโรงพยาบาลแม่ก็ได้ถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดแล้ว

หลินปิงชิงในชุดลำลอง เมื่อเห็นฉันมาถึงก็รีบเข้ามาต้อนรับ

หัวใจฉันเหมือนถูกคนบีบแน่น แม้แต่เสียงก็ยังสั่น คว้าแขนของหลินปิงชิงมาถาม “แม่ฉันอาการเป็นยังไงบ้าง?”

“คุณน้าเพิ่งเข้าไปในห้องผ่าตัด ผู้อำนวยการหลี่นำการผ่า สถานการณ์ค่อนข้างมั่นคง คุณไม่ต้องกังวล” หลินปิงชิง กล่าวทันที

ผู้อำนวยการหลี่เป็นหมอที่มีอำนาจมากที่สุดในเรื่องนี้ เขาสามารถนำการผ่าแม่ของฉันได้ทันที แน่นอนว่าเป็นความช่วยเหลือของหลินปิงชิง แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ฉันก็ยังกังวลอยู่มาก

“ฉินจวิ้นเฟยล่ะ? เขา......” ตอนนี้ฉันต้องการคิดบัญชีกับฉินจวิ้นเฟย แต่ก็กลัวการพบเขา

“เขาไปแล้ว” หลินปิงชิงเอ่ยปากอีกครั้ง และพูดด้วยความโมโห “พอคุณน้าอาการกำเริบก็หนีไปแล้ว”

ฉันตำหนิตัวเองเป็นอย่างมาก แต่กลับพูดไม่ออก แน่นอนว่าหลังจากที่ฉันหนีฉินจวิ้นเฟยก็มาหาฉันที่โรงพยาบาล ท้ายที่สุดไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกับแม่ของฉันถึงทำให้อาการของแม่ฉันกำเริบ

“คุณนั่งกับเธอสักครู่ ฉันไปจ่ายค่ารักษาพยาบาล” เฉิงอี้เฉินพูดขึ้นทันที

ฉันตกตะลึงไปชั่วขณะ นัยน์ตาพร่ามัวด้วยน้ำตาที่คลออยู่ ทำให้มองท่าทีของเขาไม่ออก แต่ฉันเห็นว่าหลังของเขาสูงเป็นพิเศษ

หลินปิงชิงเหมือนจะเพิ่งเห็นเฉิงอี้เฉิน เธอตกใจแล้วพยักหน้า จากนั้นเธอก็ดึงฉันไปนั่งบนเก้าอี้ตรงทางเดิน ลังเลใจอยู่นานแต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามฉัน “อีอี พวกคุณสองคนอยู่ด้วยกันได้ยังไง?”

เห็นท่าทางสับสนของหลินปิงชิง ฉันก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนนี้ออกมา เมื่อหลินปิงชิงได้ยินฉันเล่าว่า ฉินจวิ้นเฟยและจิ้นเหวินเชี่ยนต้องการให้เล่นทรีซั่มด้วยกัน ก็ระเบิดขึ้นในทันที และอดไม่ได้ที่จะด่าพวกเขาสาดเสียเทเสียตรงทางเดินในโรงพยาบาล

“หย่า! หย่ากับเขา!ฉินจวิ้นเฟยทำแบบนี้ยังมีหน้ามาบอกว่าคุณผิด? เขาเพิ่งก่อเรื่องอื้อฉาวมากมาย ถ้าฟ้องร้องดำเนินคดีจริงๆเขาควรที่จะหย่าโดยไม่ได้อะไรเลย” หลินปิงชิงโกรธมาก

เธอไม่เห็นด้วยกับคำพูดเหล่านั้นของแม่ฉันมาโดยตลอด หากพูดตามความคิดของหลินปิงชิง ไม่เกี่ยวว่าฉินจวิ้นเฟยจะโกรธมากแค่ไหน เขานอกใจระหว่างแต่งงานแบบนี้มันไม่ถูกต้อง ยิ่งกว่านั้นยังพาผู้หญิงอื่นกลับบ้านแบบเอิกเกริกอีก