รักของเรา เริ่มต้นจากคืนนั้น นิยาย บท 8

ฉันอึ้งไปสองวินาทีกว่าจะได้สติกลับมา ทันใดนั้นใบหน้าของฉันก็แดงอีกครั้ง

ผู้ชายคนนี้พูดจาไม่สุภาพเลยสักนิด แค่ถูกเขาพูดจา “เหน็บแนม”แค่ประโยคเดียว ฉันกลับรู้สึกเบาใจ

เขาพูดไม่ผิด ผู้ชายที่หล่อและรวยมากอย่างเขา ผู้หญิงหลายคนคงวิ่งเข้าหา ถ้าไม่ใช่ถูกเขาประเมินว่า “หิวถึงกินไม่เลือก” จะวนมาถึงฉันได้ยังไงละ?

ฉันสูดหายใจลึกๆแล้วลงจากรถ กลับเห็นเฉิงอี้เฉินกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่หน้าประตูโรงแรม เขามองฉันอย่างเงียบๆ สูดลมหายใจแรงๆ แสงวูบวาบๆจากก้นบุหรี่ ควันสีขาวยาวๆถูกพ่นออกมา

ในฐานะที่เป็นหมอ ตั้งแต่ไหนแต่ไรฉันไม่ชอบให้คนอื่นสูบบุหรี่ในที่สาธารณะ แต่ต้องยอมรับว่า เฉิงอี้เฉินหล่อมมาก รวมถึงท่าทางการสูบบุหรี่ก็ยังหล่อ ทำให้ผู้คนไม่รู้สึกรังเกียจสักนิด เมื่อเห็นการกระทำของเขา ในหัวของฉันมีเพียงคำเดียวที่ปรากฏขึ้นมานั่นคือ——ความสง่างาม

เขาโยนก้นบุหรี่ทิ้งไปที่ถังขยะข้างๆ เดินมาทางฉันในทันที

ฉันรู้สึกตื่นเต้น วินาทีถัดมาก็เห็นเขาถอดเสื้อสูทของเขาออก บนไหล่ฉันรู้สึกหนัก จากนั้นก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น

“ไม่ต้อง......” ฉันพูดโดยไม่รู้ตัว แต่เขาไม่รอคำตอบของฉันก็เดินที่เข้าไปในประตูโรงแรม

“เข้ามา” น้ำเสียงอันเย็นยะเยือกและน่าดึงดูดลอยมาอย่างแผ่วเบา เฉิงอี้เฉินยืนมองฉันที่ประตูอย่างเงียบๆ

ฉันคว้าเสื้อที่อยู่บนไหล่รู้สึกสับสนเล็กน้อย เห็นเขาเลิกคิ้ว “เสื้อผ้าคุณไม่เรียบร้อยแบบนี้ เข้าโรงแรมไปกับฉันคุณคิดว่าคนอื่นจะคิดยังไงกัน?”

แก้มของฉันร้อนผ่าว ฉันรีบกระชับเสื้อผ้าและห่อตัวให้แน่น ก้มหัวลงแล้วเดินตามหลังเขาเข้าโรงแรมไป

โรงแรมนี้หรูหราโอ่อ่า ทำให้ฉันว่ารู้สึกตัวเองไม่เข้ากันกับที่นี่ แม้ว่าห้องโถงจะเงียบมาก แต่ฉันกลับรูสึกเหมือนมีสายตายหลายคู่กำลังจ้องมองมาที่ฉัน ฉันก็ยิ่งไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา แค่เพียงแค่จ้องไปที่ขายาวสองข้างและเดินตามเขาไป

เฉิงอี้เฉินหยุดกะทันหัน ฉันไม่สามารถโต้ตอบได้ชั่วขณะ และชนไปที่ตัวเขาโดยไม่ทันระวัง

“โอ๊ย......” ฉันร้องด้วยความเจ็บปวด ลูบจมูกโดยไม่รู้ตัว ขมวดคิ้วมองไปที่เฉิงอี้เฉิน เห็นเขากำลังยืนรอลิฟต์อยู่ที่ประตูลิฟต์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเขิน

“เดินไม่ดูทาง” เขาถอยห่างออกไปสองก้าวจากเพื่อรักษาระยะห่าง ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วก้มลงหน้าลงมามองฉัน ในคำพูดแฝงไปด้วยความเมินเฉยและเหินห่างเล็กน้อย

ฉันก้มหน้าไม่มีคำพูด เบ้าตากลับค่อยๆร้อนผ่าว

คำพูดนี้ ฉินจวิ้นเฟยก็เคยพูดกับฉัน ตอนนั้นมันช่างหวานชื่นเหลือเกิน ตอนนี้เมื่อหวนกลับไปคิดถึงมันช่างไร้สาระมาก