รักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี นิยาย บท 6

เจียงเฉินหาน “เธอเก่งมากเลย”

เซี่ยอวิ๋นซูเห็นแววชื่นชมอย่างลึกซึ้งในดวงตาของเขา

ปฏิกิริยาแบบนี้อยู่ในความคาดหมายของเธอทั้งหมด

เจียงซื่อกรุปร่วมมือกับห้องทดลองของศาสตราจารย์ไต้ หากโปรเจกต์ของศาสตราจารย์ไต้ประสบความสำเร็จ เจียงซื่อกรุปก็ย่อมได้รับผลประโยชน์ตามไปด้วย

เซี่ยอวิ๋นซูกลับประเทศครั้งนี้ เธอตั้งใจจะเป็นบุคคลสำคัญในการพิชิตเทคโนโลยีหลัก เธอมั่นใจว่าตัวเองสามารถทำได้

ทุกวันนี้ไม่ใช่ยุคของสาวหวานใสซื่ออีกต่อไปแล้ว ไม่ใช่ว่าทำอาหารไม่กี่มื้อหรืออ้อนนิดอ้อนหน่อยก็จะสามารถมัดใจผู้ชายได้

ผู้หญิงต้องมีความสามารถ ผู้ชายถึงจะหันมามองเธอบ้าง

และเซี่ยอวิ๋นซูจะเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถ

......

เซ่าเยว่ยุ่งอยู่ทั้งเช้า ระหว่างนั้นก็แวะไปชงกาแฟที่ห้องน้ำชา และหยิบติดมือมาเผื่อเพื่อนร่วมงานด้วยหนึ่งแก้ว

จู่ ๆ ก็ได้รับสายจากเลขาจาง

เธอเป็นเลขาของเจียงเฉินหาน

การติดต่อเพียงอย่างเดียวของเซ่าเยว่กับเธอ ก็คือถามเรื่องกำหนดการเดินทางของเจียงเฉินหาน

เซ่าเยว่ไม่อยากติดต่อใครที่เกี่ยวข้องกับเจียงเฉินหานเลย แต่เลขาจางเป็นสาวน้อยที่ใจดีมาก หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็รับสายของเธอ

“เซ่าเยว่ ตอนนี้เธอสบายดีไหม?” เสียงของเลขาจางเบามาก

“ฉันสบายดีมาก” เซ่าเยว่ไม่รู้ว่าเธอถามแบบนี้ทำไม

เสียงของเลขาจางเต็มไปด้วยความเป็นห่วง “ประธานเจียงเพิ่งพาผู้หญิงคนหนึ่งมาชมบริษัทเรา ฮือฮาสุด ๆ ผู้บริหารระดับสูงทุกคนต่างคิดว่าเธอคือว่าที่ภรรยาท่านประธาน...ฉันไม่รู้ว่าเธอรู้เรื่องนี้หรือเปล่า เลยบอกเธอไว้ก่อน ผู้หญิงคนนั้นชื่อเซี่ย...”

เสียงของเลขาจางหยุดลงกะทันหัน

จากนั้นก็มีเสียงเรียกเบา ๆ อย่างตกใจว่า “ผู้...ผู้ช่วยสวี่ ฉัน...”

เธอหลบอยู่ที่มุมทางเดิน ไม่คิดเลยว่าสวี่หลินจะเดินผ่านมาข้างหลัง!

สวี่หลินคว้าโทรศัพท์ของเลขาจางขึ้นมาดูแวบหนึ่ง แล้วขมวดคิ้วแน่น

“เธอมาถามกำหนดการเดินทางของประธานเจียงจากเธออีกแล้ว?”

เลขาจางเห็นประธานเจียงที่ยืนอยู่ข้างหลังสวี่หลิน พร้อมกับผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อเซี่ยอวิ๋นซู ก็ตกใจจนช็อก พูดอะไรไม่ออก

สวี่หลินไม่รอคำตอบจากเลขาจาง รีบรายงานตามหน้าที่ทันทีว่า “ประธานเจียง เป็นเซ่าเยว่ครับ เธอตามสืบกำหนดการเดินทางของคุณอีกแล้ว”

สวี่หลินไม่ได้วางสาย เขาไม่กลัวว่าเซ่าเยว่จะได้ยิน

เซ่าเยว่ขมวดคิ้ว

เธอไม่สนใจคำกล่าวหาเสีย ๆ หาย ๆ ของสวี่หลิน ตั้งใจจะวางสาย แต่แล้วเสียงเย็นชาของเจียงเฉินหานก็ดังขึ้นมา “ไม่ต้องสนใจเธอ”

นี่คือท่าทีที่เจียงเฉินหานมีต่อเธอมาตลอด

เซ่าเยว่ไม่ได้แปลกใจแต่อย่างใด

แค่เขาไม่ถามความจริงให้กระจ่าง แล้วก็เข้าใจเธอผิดไปเอง

เซ่าเยว่ในอดีตจะต้องอธิบายให้ชัดเจนเสมอ เพราะเธอกลัวเจียงเฉินหานจะเข้าใจผิด และก็กลัวว่าเขาจะโกรธด้วย

แต่ในเมื่อหย่ากันแล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องแคร์ความรู้สึกของเจียงเฉินหานอีกต่อไป และยิ่งไม่ต้องไปสืบข่าวคราวของเขากับเซี่ยอวิ๋นซู

แต่วินาทีต่อมา เป็นเสียงที่เย็นชายิ่งกว่าของเจียงเฉินหาน “พรุ่งนี้คุณไม่ต้องมาทำงานแล้ว!”

เซ่าเยว่ตะลึง เขาจะไล่เลขาจางออกเหรอ?

ใช่แล้ว หลังจากติดต่อกับเลขาจางครั้งแรก เจียงเฉินหานก็จะไล่เธอออก

เซ่าเยว่ได้ขอร้องหลายครั้ง เลขาจางจึงสามารถอยู่ที่เจียงซื่อกรุปต่อได้ แต่เขาเคยเตือนแล้วว่าห้ามมีครั้งหน้าอีก

ก็แน่ล่ะ ไม่มีครั้งหน้าอีกแล้ว

เจียงเฉินหานไม่เคยไว้หน้าตนเลย

“เฉินหาน ไม่จำเป็นต้องโกรธมากขนาดนี้เพราะเลขาคนเดียวหรอก”

นี่...คือเสียงของเซี่ยอวิ๋นซูสินะ

ให้ความรู้สึกอ่อนโยนมาก

เหมือนกับชื่อของเธอ

เซี่ยอวิ๋นซูพูดปลอบ “เอาอย่างนี้นะ อีกเดี๋ยวฉันเลี้ยงข้าวเอง นายหายโกรธดีไหม? ถือซะว่าเห็นแก่หน้าฉัน”

สองวินาทีต่อมา “โอเค”

น้ำเสียงของเจียงเฉินหานไม่หนักไม่เบา

ถ้าเทียบกับความเย็นชาของประโยคก่อนหน้า ตอนนี้อ่อนโยนขึ้นเยอะ

พอหัวหน้าเลขาเดินไปแล้ว เธอก็ก้มลงดู ถึงขั้นยังคาสายอยู่?

ทั้งร่างของเธอสั่นสะท้าน “เซ่า...เซ่าเยว่ เธอไม่เป็นไรใช่ไหม! เรื่องเมื่อกี้ เธอไม่ได้ยินใช่ไหม!”

เลขาจางหวังว่าเซ่าเยว่จะไม่ได้ยิน แต่นี่เป็นไปไม่ได้เลย

“อย่าไปฟังที่พวกเขาพูดมั่ว ๆ นะ เธอไม่ใช่แม่บ้านเลย...ขอโทษนะ ขอโทษจริง ๆ ...”

เจียงเฉินหานไม่เปิดเผยเรื่องแต่งงานต่อสาธารณะ และไม่อนุญาตให้เธอไปที่ออฟฟิศของเขา

ทุกครั้งที่เซ่าเยว่ส่งข้าวกล่องไป ก็มีเลขารับต่อ ทำให้ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นแม่บ้านที่บ้าน เธอก็ไม่ถือสาหาความ

เซ่าเยว่ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้เลย เพียงแต่เธอไม่คาดคิดว่า เจียงเฉินหานที่แทบไม่เคยใส่แหวนแต่งงาน กลับใส่แหวนคู่รักกับเซี่ยอวิ๋นซู

มือของเจียงเฉินหานสวยมาก เรียวยาว ผิวขาวเนียน ข้อนิ้วชัดเจน ดูงดงามแต่เปี่ยมไปด้วยพลัง นิ้วนางที่เรียวยาวเมื่อสวมแหวนเพชรแล้วมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก

เมื่อมีโอกาส เซ่าเยว่ก็จะแอบมองนาน ๆ

แต่จำนวนครั้งที่เจียงเฉินหานสวมแหวนแต่งงานนั้นแทบนับนิ้วได้

เธอคิดมาตลอดว่าเจียงเฉินหานไม่ชอบความรู้สึกถูกผูกมัดจากเครื่องประดับ ที่แท้แล้วคิดมากไปเอง เขาแค่ไม่อยากใส่แหวนแต่งงานก็เท่านั้น

เซ่าเยว่ “ขอโทษนะ ตอนนี้ฉันช่วยให้เธอกลับมาทำงานไม่ได้แล้ว”

ถึงแม้เลขาจางจะเคยติดต่อกับเซ่าเยว่แค่ครั้งเดียว แต่ก็รู้สึกได้ว่าเธอเป็นคนดีมาก ๆ

จู่ ๆ ประธานเจียงก็สนใจผู้หญิงอีกคนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอรู้สึกไม่สบายใจ จึงมาบอกเซ่าเยว่ หวังให้เธอระวังตัวมากขึ้น

ผลลัพธ์กลับพังไม่เป็นท่า

เลขาจางรู้สึกผิดมาก “ไม่เป็นไร ๆ เมื่อก่อนฉันเคยบอกเธอแล้วว่า ฉันเตรียมกลับไปช่วยพ่อแม่ที่บ้านแล้วล่ะ การถูกไล่ออกไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับฉันเลย ตอนนี้ฉันก็เขียนใบลาออกไปครึ่งหนึ่งแล้ว!”

น้ำเสียงที่เธอพูดดูไม่เหมือนคนปลอบใจตัวเอง เซ่าเยว่จึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จากนั้น เลขาจางพูดเสียงเบาลงนิดหน่อยว่า “แต่ว่าทำไมล่ะ เธอต่างหากที่เป็นภรรยาท่านประธาน ทำไมประธานเจียงถึงทำแบบนี้กับเธอ...”

ประธานเจียงไม่อนุญาตให้เซ่าเยว่เข้าไปในห้องทำงานของเขาเลย

แต่เซี่ยอวิ๋นซูกลับสามารถเข้าไปได้ตามสบาย มีสิทธิ์อะไรกัน?

ต่อให้ประธานเจียงจะอยากเก็บเรื่องแต่งงานไว้เป็นความลับ แค่บอกว่าเป็นญาติหรือเพื่อนก็ได้แล้ว ทุกคนก็จะไม่คิดมาก

แถมข้าวกล่องนั่นก็เป็นสิ่งที่เซ่าเยว่ตั้งใจทำอย่างเหน็ดเหนื่อย แล้วเอามาส่งให้ในช่วงพักกลางวัน แต่กลับถูกกันไว้ไม่ให้เข้า สิ่งที่ประธานเจียงทำนั้นช่างทำร้ายจิตใจคนเหลือเกิน!