รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 796

เปรมาร้องไห้ออกมานานมาก

บัณฑิตาแค่ยื่นทิชชูให้เธอ แต่ไม่ได้เอ่ยปากปลอบใจเธอ

เธอเคยรักเปรมามาก อยากได้เธอมาเป็นลูกสะใภ้ สองแม่ลูกรักเปรมาจนหมดหัวใจ แต่เปรมาตอบแทนลูกชายของเธอยังไง？

บัณฑิตาสับสนกับสถานการณ์เล็กน้อย เธอรู้สึกมาตลอดว่ากนกอรไม่คู่ควรกับลูกชายของเธอ แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าเปรมาเคยทำให้ลูกชายตัวเองเสียใจ เพราะเปรมาด้านหนึ่งก็ไปยุ่งตอแยกับยศพัฒน์ และด้านหนึ่งก็ไม่อยากปล่อยให้นฤเบศวร์เป็นอิสระก็ไม่อยาก

คนโลภมาก จุดจบมักไม่ดี

ดังนั้น พระเจ้าจึงยึดความโชคดีของเปรมาไป ปล่อยให้เธอต้องสูญเสียนฤเบศวร์ไปด้วยอีกคน

เธอ เป็นคนส่งนฤเบศวร์ให้ไปอยู่ในอ้อมกอดของกนกอรเอง

ตอนนี้ กนกอรรักษานฤเบศวร์ให้หายขาดแล้ว สองสามีภรรยารักใคร่ปรองดองกัน และกนกอรก็ตั้งท้องแล้วอีกด้วย ตอนนี้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขดั่งของมีค่าอยู่ในตระกูลเดชอุป

“น้าฑิตา”

เปรมาเงยหน้าขึ้นมองบัณฑิตา ร้องไห้จนตาบวมเหมือนลูกท้อ

“น้าฑิตา น้าสามารถ ช่วยหนูให้ได้เจอหน้ากับนฤเบศวร์ไหม？”

เปรมาพูดขอร้องออกมา “หนูไม่ทำอะไรแน่นอนค่ะ ก็แค่อยากเจอหน้าเขา พูดคุยอะไรกับเขาหน่อยก็พอ”

“น้าฑิตา หนูขอพูดความจริงนะคะ ตอนอยู่ข้างใน คนที่หนูคิดถึงมากที่สุดไม่ใช่ยศพัฒน์ แต่เป็นนฤเบศวร์ เขาอยู่ในชีวิตหนูนานที่สุด”

บัณฑิตาปฏิเสธออกมาโดยไม่คิดเลย

“เปรมา น้าไม่สามารถช่วยให้หนูได้เจอนฤเบศวร์หรอก พวกเธอสองคนเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว เพราะเธอทำให้เขาเสียใจมาก ไม่ง่ายเลยกว่ากนกอรจะดูแลรักษาเขาให้หายได้ ตอนนี้เขามีความสุขมาก และกนกอรก็กำลังตั้งท้องอยู่ น้าไม่สามารถช่วยให้พวกเธอเจอหน้ากันได้อีก เพราะถ้าเกิดมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แล้วทำให้พวกเขาสองคนทะเลาะกัน ถ้าหากเด็กในท้องของกนกอรได้รับผลกระทบกระเทือนอะไร น้าคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้”

ถึงแม้หมอดูจะบอกว่าลูกในท้องของกนกอรเป็นผู้หญิง และเรื่องนี้เธอก็ถูกสามีและลูกชายตำหนิไปหนึ่งฉาก และเมื่อรู้ว่าพ่อสามีมองเห็นความสำคัญของความสามารถมากกว่าคำนึงถึงเพศ ทำให้บัณฑิตาก็ตั้งตารอเด็กในท้องของกนกอรมากเช่นเดียวกัน

เพราะไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นหลานคนแรกของตระกูล

เธอไม่อยากให้การออกมาของเปรมา ทำลายความสุขของลูกชาย และส่งผลกระทบต่อรุ่นหลานไปด้วย

เพราะเดิมทีคุณณัฏฐาก็จะลงมือทำร้ายกนกอรแล้ว อยากให้กนกอรท้องไม่ได้ ซึ่งตอนนั้นกนกอรได้ตั้งท้องอยู่แล้ว โชคดีที่กนกอรไม่เป็นอะไร มิฉะนั้น……

บัณฑิตาเมื่อนึกถึงว่าเปรมาเหมือนแม่มาก เธอจึงไม่กล้าเสี่ยง

เธอสามารถเลี้ยงเปรมากินข้าวได้ หรือให้เงินเธอไปใช้ฉุกเฉินได้ แต่ไม่สามารถจัดให้เปรมาเจอกับลูกชายเธอได้

“น้าฑิตา หนูเคยอยากเห็นกับตาว่าเขาสบายดีไหม หนูไม่ทำอะไรจริงๆ”

ปรากฏมาพูดขอร้องออกมา： “น้าฑิตา หนูรู้ว่าเมื่อก่อนหนูทำผิดไว้มาก และหนูก็ได้รับบทลงโทษแล้ว ได้รับผลกรรมที่ตัวเองกระทำลงไป หนูไม่กล้าทำเรื่องแบบนั้นอีกแล้ว น้าฑิตา ขอร้องน้าหล่ะค่ะ ให้หนูได้เจอกับนฤเบศวร์หน่อยนะคะ”

เธอจับมือของบัณฑิตาไว้ ร้องไห้แล้วพูดออกมาว่า： “หนูขอแค่ได้เจอหน้าเขาหน่อยก็พอ ไม่ทำให้เขากับกนกอรต้องแยกทางกันหรอกค่ะ”

บัณฑิตาดึงมือเธอออก ปฏิเสธอย่างเด็ดขาดออกมา： “เปรมา เธออาจจะสำนึกผิดแล้วจริงๆ แต่ว่าเมื่อก่อนนฤเบศวร์รักเธอดังแก้วตาดวงใจ และเธอก็เคยชินกับการที่เขารักเธอคนเดียว ถ้าให้เธอได้เจอกับนฤเบศวจริงๆ แล้วเธอเห็นเขาดีกับกนกอรขนาดนั้น เธอแน่ใจเหรอว่าเธอจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้？”

“แล้วไม่ทำผิดซ้ำอีก？ไม่ทำร้ายกนกอรเหมือนที่ทำเคยทำร้ายเทวิกา？เทวิกามีครอบครัวฝั่งแม่ที่แข็งแกร่งคอยเป็นที่พึ่ง แต่ลูกสะใภ้ของน้าเธอไม่มีครอบครัวเป็นที่พึ่งคอยสนับสนุน น้าไม่อยากเสี่ยง”

เปรมามองบัณฑิตาอย่างตกตะลึง

เธอเข้าไปในคุกนานมาก หลังจากออกมา เธอรู้สึกว่าน้าฑิตากลายเป็นคนฉลาดไปแล้ว？

ไม่ได้หลอกง่ายเหมือนเมื่อก่อน

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ไม่ว่าเธอพูดอะไร น้าฑิตาก็จะช่วยเหลือเธอหมอ

“อีกอย่าง ถ้าเธอเจอกับนฤเบศวร์ เธอสามารถทำอะไรได้อีก？แล้วจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้？เปรมา ไม่ต้องไปนึกถึงอดีตอีกแล้ว เพราะจะทำให้เธอยิ่งรู้สึกเสียใจ ยิ่งรู้สึกเสียดาย จากนั้นก็จะทำเรื่องผิดๆ อีก”

“เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ น้าให้เงินเธอ แล้วเธอก็ซื้อตั๋วบินกลับบ้านไปดูหน่อย บ้านของเธอล้มละลายแล้ว พ่อแม่เธอเป็นยังไงบ้าง น้าก็ไม่รู้ ตอนนี้เธอก็ออกมาจากคุกแล้ว ยังไงก็ต้องกลับไปดูที่บ้านหน่อย”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ใบหน้าของเปรมาซีดลงทันที