รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 792

“ท่านผู้เฒ่า ท่านจะกลับไปเมื่อไหร่เหรอ？”

“ทำไมเหรอ ฉันเพิ่งมา ก็จะไล่ฉันกลับแล้วเหรอ？”

ณภัทรรีบอธิบาย ： “ท่านผู้เฒ่า ท่านอย่าเข้าใจผิด ผมอยากลับไปพร้อมกับท่านด้วย มีบางเรื่องที่ผมต้องถามคุณชุติภาต่อหน้าด้วยตัวเอง”

หมออัจฉริยะตอบโอะออกมา “คุณมีอะไรจะถามนางหนูของฉันเหรอ？ถามฉันก็ได้ ปัญหาที่เธอช่วยคุณแก้ไขได้ ผมก็ทำได้เหมือนกัน”

“เรื่องนี้ ผมต้องไปถามคุณชุติภาด้วยตัวผมเองถึงจะได้”

เมื่อหมออัจฉริยะเห็นสีหน้าของเขาเริ่มไม่ค่อยดี หลังจากตรึกตรองดูแล้ว จึงได้พูดขึ้นว่า： “ในเมื่อเป็นเรื่องส่วนตัวของพวกคุณ ฉันก็จะไม่ยุ่งด้วย ฉันมาที่นี่ทั้งที ก็ต้องเที่ยวเล่นที่นี่สักสองสามวัน ในเมืองแอคเซสซ์ของพวกคุณพอจะมีสถานที่ท่องเที่ยวแนะนำไหม？”

“ก่อนเทศกาลหยวนเซียว ผมถึงจะกลับไป เมื่อถึงตอนนั้นผมค่อยมาเรียกคุณชายสี่กลับไปพร้อมผมด้วยก็แล้วกัน”

“ครับ”

ณภัทรขึ้นขี่จักรยานอีกครั้ง แล้วพูดออกมาอย่างเกรงใจว่า： “ท่านผู้เฒ่า เดี๋ยวผมส่งท่านกลับไปที่บ้านใหญ่ก่อน ใกล้ถึงเวลากินมื้อเที่ยงแล้ว”

“ก็ได้”

ในเมื่อเจาะกระดาษใบนั้นทะลุไปแล้ว ณภัทรจะคิดยังไง หมออัจฉริยะไม่สนใจแล้ว

รอให้สองคนเผชิญหน้าคุยกันให้รู้เรื่องก่อน เขาจะมีคำอธิบายให้ณภัทรเอง

นางหนูไปนอนกับคนอื่นแล้ว แถมพาลูกหนีไปอีก ถ้าไม่ให้คำอธิบายกับคนอื่น คนอื่นจะพูดได้ว่าเขาไม่สั่งสอนลูกศิษย์ สอนลูกศิษย์ให้กินฟรีแล้วไม่รับผิดชอบ

พลอยทำให้ชื่อเสียงของเขาเสียไปด้วย

ณภัทรพาหมออัจฉริยะกลับไปถึงบ้านใหญ่ ปล่อยให้หมออัจฉริยะเข้าไปข้างในเอง ส่วนเขาหาข้ออ้างว่าจะเอาจักรยานไปเก็บที่บ้านเขา ขอตัวกลับก่อน

หลังจากกลับมาถึงบ้านแล้ว ไม่เห็นพ่อกับแม่ ถามป้าพี่เลี้ยงที่อยู่ที่นี่ในช่วงตรุษจีน ถึงรู้ว่าพ่อแม่กับน้องชายได้ไปกินข้าวที่บ้านลุงใหญ่แล้ว

“ผมไม่ไปกินที่บ้านลุงใหญ่ ทำอะไรง่ายๆ ให้ผมกินก็พอ”

ณภัทรบอกกับคนใช้ แล้วขึ้นไปชั้นบนทันที

เมื่อเข้าไปในห้อง ณภัทรปิดประตูอย่างแรง จากนั้นเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์ในห้อง เปิดเบียร์ออกมาหนึ่งขวด แล้วนั่งลงตรงเคาร์เตอร์ ดื่มมันขึ้นมาด้วยความโกรธ

“กริ่งๆๆ ……”

พี่ชายโทรศัพท์มาหาเขาอีก

มือข้างหนึ่งของณภัทรถือเบียร์อยู่ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ระหว่างที่รับโทรศัพท์ ตอนฟังพี่ชายพูดอยู่นั้น

เขาได้ดื่มเหล้าติดต่อกันอีกสองคำ

“ณภัทร แกมาแล้วหรือยัง？”

“พี่ใหญ่ ผมไม่ไปกินแล้วนะ หาอะไรง่ายๆ กินที่บ้านก็พอ”

“ทุกปีก่อนวันตรุษจีนถึงวันที่สี่ของตรุษจีน ทุกคนในบ้านจะกินข้าวพร้อมกัน”

ณภัทรกระดกเบียร์ขึ้นดื่มอีกครั้ง แล้วพูดออกมาอย่างอัดอั้นตันใจว่า： “พี่ใหญ่ ผมอารมณ์ไม่ดี ไม่อยากไป รบกวนช่วยบอกคุณปู่กับคุณย่าให้หน่อย”

“มีเรื่องอะไรเหรอ？”

นิ่งเงียบไปสักพัก ณภัทรได้พูดขึ้นมาว่า： “พี่ใหญ่ ชุติภาท้อง และเด็กในท้องเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์เป็นลูกของผม”

ยศพัฒน์นิ่งเงียบไปสักพัก แล้วพูดขึ้นว่า： “ท่านผู้เฒ่าเป็นคนบอกเหรอ？”

“ผมเดาเอง ทุกอย่างตรงกันหมด สิ่งที่พี่สะใภ้วิเคราะห์ก่อนหน้านั้นก็ถูกต้องทุกอย่าง ชุติภาก็คือหญิงสาวกลิ่นหอมสมุนไพรคนนั้น ผมถูกเธอหลอกจนหัวหมุน แค่นี้ยังไม่พอ ท้องแล้ว ก็ไม่ให้ผมรู้อีก มิน่าหล่ะเธอถึงไม่อยู่จนถึงงานแต่งของพี่กับพี่สะใภ้ เพราะกลัวท้องโตขึ้นมา แล้วปกปิดไม่มิดนั่นเอง”

ณภัทรไม่โทษที่ชุติภาเอาความบริสุทธิ์ของเขาไป เพราะตอนนั้นเขาถูกหล่อล่อ ไม่แน่อาจเป็นเขาที่ยั่วยวนเธอก่อน แต่ที่เขาโกรธคือ เธอรู้ทั้งรู้ว่าเขากำลังตามหาเธออยู่ และถามหามานาน แต่เธอก็ไม่ยอมพูด

และหลังจากท้องแล้ว ก็หนีไปอีก

เธอเรียนแพทย์มา ต้องรู้ว่าตัวเองท้องแน่นอน

ดังนั้นเลยฉวยโอกาสที่ท้องยังไม่ค่อยโต รีบหนีไปก่อน