“พวกนายมาทำอะไรที่นี่?”
แต่จูนจือมู่ที่ตรวจทานเอกสารอย่างเงียบสงบอยู่ตลอดก็เงยหน้าขึ้นมองไปทางพวกเขา
ลู่ฉีหนานรู้สึกได้ว่าน้ำเสียงเขาไม่ค่อยดี จึงหันกลับไปหัวเราะแหะๆ ใส่เขา “ฉันกับฮ่าวหยันกำลังทำธุระที่เมืองcพอดี เลยถือโอกาสมาเยี่ยมพี่สะใภ้”
“ตอนนี้ไปได้แล้ว”
จูนจือมู่ขับไล่พวกเขาโดยตรง
“ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลย……” มองทีเดียวไม่เสียเปรียบหรอก
จูนจือมู่เหมือนขี้เกียจสนใจเขา ก้มหน้าลงตวัดเซ็นชื่อต่อ แล้วเสริมเสียงเรียบ “ลู่ฉีหนาน นายดังขนาดนี้ เธอรู้จักนายนานแล้วล่ะ”
สีหน้าลู่ฉีหนานกลัดกลุ้มมาก นี่เหน็บแนมฉันอยู่ชัดๆ
มุมปากเฉียวป่าวเอ๋อร์ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามยกขึ้นเล็กน้อย ยิ้มแบบซะใจ ที่แท้คนข้างนอกก็กลัวจูนจือมู่เหมือนกัน ดูเหมือนตัวเองก็ไม่ได้ขี้ขลาดเป็นพิเศษ
ลู่ฉีหนานคนต่ำทรามเอ่ยปากอย่างกระตือรือร้น “จือมู่ ฝนตกหนักแบบนี้ พวกนายคงไม่ได้รีบไปตระกูลเฉียวตอนนี้หรอกนะ นายดูสิว่านายทำแต่งาน พี่สะใภ้เหงาแล้ว ไม่งั้นฉันพาเธอไปเดินเล่น ลงไปหาอะไรกินที่ล็อบบี้……”
เฉียวป่าวเอ๋อร์รู้สึกว่านายแซ่ลู่คนนี้ถือหางอวดดี เห็นได้ชัดว่ามีเจตนาไม่ได้ แต่เธอก็ไม่อยากรีบกลับตระกูลเฉียวจริงๆ
จึงตอบตกลงอย่างตรงไปตรงมา “ฉันไปเดินเล่นที่ล็อบบี้นะ ค่อยไปตระกูลเฉียวตอนเย็น”
มือจูนจือมู่ที่ถือปากกาหยุดชะงัก ขณะที่เงียบก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยมองลู่ฉีหนานคนต่ำทรามลำพองใจ แล้วมองเฉียวป่าวเอ๋อร์ที่ทำหน้าตาระมัดระวัง
เขาถามเสียงเข้ม “ฉันทำให้เธอเหงาเหรอ?”
ทันใดนั้นเฉียวป่าวเอ๋อร์ก็หน้าแดง “เปล่า”
ลู่ฉีหนานพาเฉียวป่าวเอ๋อร์เดินออกมาจากห้องชุด เมื่อปิดประตูเผยฮ่าวหยันก็พูดด้วยความตกใจ “หน้าตาเหมือนกันเป๊ะเลย”
เฉียวป่าวเอ๋อร์ลงลิฟต์ vip มาที่ล็อบบี้ชั้นสาม ที่นี่เป็นพื้นที่ห้ามสูบบุหรี่ ลู่ฉีหนานให้สิ่งที่เรียกว่าอาหารบำรุงร่างกายแก่เธอ
เธอกำลังจะกล่าวขอบคุณ ลู่ฉีหนานคนต่ำทรามก็เผยโฉมหน้าเดิมออกมา
เขามองสำรวจเธออย่างไม่แยแส “เฉียวป่าวเอ๋อร์ เธอสุดยอดจริงๆ แต่งงานซ้ำแล้วยังได้จูนจือมู่มา” ไม่ได้เรียกสะใภ้อย่างนอบน้อมเหมือนก่อนหน้านี้เลย
“หลักๆ คือฉันท้องง่าย” เฉียวป่าวเอ๋อร์ไม่ได้ถ่อมตัวเลยสักนิด ทำเขาสะอึกทันที
ลู่ฉีหนานได้ยินเธอพูดแบบนี้ ทำหน้าบึ้งตึง ผู้หญิงคนนี้จัดการยากจริงด้วย
ลู่ฉีหนานเลื่อมใสจูนจือมู่อยู่เสมอ เขาคิดมาโดยตลอดว่าผู้หญิงแบบไหนถึงคู่ควรเป็นภรรยาเขา ไม่คิดเลยว่าจะแต่งกับผู้หญิงที่แต่งงานซ้ำ……เขารู้สึกไม่ค่อยพอใจเฉียวป่าวเอ๋อร์
เขาอยากหาวิธีจัดการเธออย่างร้ายกาจ สั่งสอนเฉียวป่าวเอ๋อร์คนนี้สักหน่อย
“เฉียวป่าวเอ๋อร์ ค่ำคืนอีกยาวไกล ทุกคนมาเล่นเกมผ่อนคลายจิตใจกันหน่อย……เธอเล่นไพ่เป็นไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนี้ หัวใจรอคอย