รักนี้ขอมีเพียงเธอ นิยาย บท 39

วันนี้เธอต้องตื่นแต่เช้าตรู่​ เพราะว่าเธอต้องไปหาซื้อของขวัญให้ลูกชายตัวแสบของเธอ​ ไหนจะอาหารครื่องดื่มสาระพัตอย่าง​ นี่ก้อเกือบสองเดือนแล้วที่เธอไม่ได้เจอหรือติดต่อทางพ่อของเควิน​ ตั้งแต่เควินไปคุณเอกราชก้อตามไปด้วย​ ไหนจะชนพที่ถามหาน้ำค้างอยู่ทุกวัน.... ทำให้เธอได้แต่สงสารลูกชาย

พี่เเจ็กซัน.... รอนานแล้วหรอ​เธอถามเมื่อเห็นแจ็กซันมายืนรอที่หน้ารถเธอแล้ว

ออ... ไม่นานครับผมพึ่งมา​ แล้วคุณชลจะให้ไปแถวไหนครับ​ชายหนุ่มได้แต่ถามชลนิชา

น่าจะในตัวเมืองละค่ะ.... เธอตอบแล้วเดินขึ้นรถไป

ชายหนุ่มได้มองชลอย่างเหนื่อยใจ​ ตั้งแต่เควินมาเมื่อตอนนั้นก้อทำ

ให้เธอเปลี่ยนไปจากเดิม​มาก​เธอทำงานจนดึกดื่นแทบทุกวัน​ บางทีก้อไปทำงานที่ไร่ด้วยตัวเอง​ คิดแล้วก้อได้แต่สงสารเธอ​ ส่วนนายน้อยของเจาก้อเอาแต่ถามหาคุณหนูน้ำค้างอยู่ทุกวัน​ จนเขาต้องโทรหานายใหญ่ให้พาคุณหนูน้ำค้างมาในวันเกิดของนายน้อย​ แทนที่จะเป็นคุณชลที่เป็นคนชวนท่านเอง..... ทำไมน้อทำไม??... ความรักของนายทั้งสองเขาไม่ลงเอยสักที​"เเจ็กซันได้แต่บ่นในใจ"

ทางด้านวันเดย์ได้แต่ปวดหัว..... ตั้งแต่นายของตนกลับมาถึงคฤหาสน์​ก้อเอาแต่ทำงาน​ พองานเส็จนายก้อเอาแต่เมาตลอด​ ตอนนี้ทุกคนที่อยู่รอบข้างได้แต่หนักใจและสงสารผู้เป็นนาย...

นายครับ.... วันนี้เป็นวันเกิดนายน้อย.... นายจะให้ผมเอาของขวัญไปให้ไมครับ​วันเดย์ได้แต่ถามนาย

เควินเขานั่งทำงานมาตลอดทั้งวันจนไม่ได้พัก.... เขาได้แต่เงยหน้าจากเอกสารแล้วมองวันเดย์อย่างคิดได้...

ใช่... วันนี้วันเด็กชนพลูกชายฉันนิ​เขาพูดด้วยเสียงนิ่งแต่ในใจก้อนึกถึงเมื่อสองอาทิตที่แล้วที่แจ็กซันโทรมาหาเขา... แถมให้ตัวเขาแอดไลน์แจ็กซันเพื่อเป็นเพื่อนในไลน์​ หลังจากนั้นก้อเปิดกล่องคุยกันจนเขาได้เห็นหน้าลูกชายเขาที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นปีๆ​ ตั้งแต่ลูกเกิด​ จนมาวันนี้นี่แหละท่าได้เห็นหน้าลูก

สวัสดีครับผมชนพครับ..... แล้วคุณลุงชื่อไรครับ​ เด็กน้อยพูดด้วยเสียงสดใส

ชื่อเควินครับ.... และเป็นพ่อของชนพด้วย...เขาตอบลูกชายด้วยรอยยิ้ม

จิงหรอครับ....แล้วเมื่อไรคุณพ่อจะกลับจากต่างประเทศละครับ... เด็กน้อยถามตรงๆ​ เพราะแม่ชลจะบอกเขาเสมอว่าพ่อของเขาไปทำงานต่างประเทศ.. ทำงานหนักเพื่อหาเงินมาให้เด็กน้อย.... จนไม่สามารถกลับมาหาชนพได้

คือพ่อ....เขาได้แต่อ่ำอึ่งพูดอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าชลจะบอกกับลูกชายเขาว่ายังไง

งันเดือนหน้า... คุณพ่อมาวันเกิดชนพน่ะครับ​เด็กชายบอกพ่อของเขาด้วยรอยยิ้มสดใส.... พร้อมกับพูดส่งท้ายซึ่งเป็นคำพูดที่เหมือนเข็มทิ่มแทงใจ

ผมอยากให้พ่อมาอยู่กับผม.... ผมรักพ่อน่ะครับ​ แม่ชลบอกผมเสมอว่าพ่อรักผมไม่ต่างกับแม่ชล​ แต่พ่อต้องทำงานหาเงินเพื่อที่จะเลี้ยงผม​ " เด็กชายได้แต่ค่อยๆพูดอย่างมีความหวัง​ เพราสิ่งที่เด็กชายต้องการคือการได้อยู่กับพ่อบ้าง"

แกคงรู้แล้วใช่ไมว่าวันนี้เป็นวันอะไร..... เอกราชถามลูกชาย

ครับ..... แต่ผมคงไปไม่ได้พ่อก้อรู้​เขาตอบพ่อเขาด้วยเสียงที่เศร้า

หึ..... แค่นี้ก้อยอมแพ้แล้วหรอ​"เอกราชพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกลูกชายของเขา"

แต่พ่อครับ.... ชลเขาไม่ใจอ่อนให้ผมสักที.... พ่อจะให้ผมทำยังไง!!!!เขาได้แต่ทำเสียงไม่พอใจพ่อของเขา​สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดในชีวิตคือมีคนมาดูถูกเขา​ ซึ่งพ่อเจาก้อรู้ในข้อนี้ดี"

ฉันมีวิธีละกัน.... รับรองคร้าวนี้แกได้อยู่กับลูกเมียแกเเน่ เอกราชยิ้มให้ลูกชายอย่างมีความสุข

จิงหรอ..!!.. .เขาถามพ่ออย่างมีความหวัง

เดียวฉันจะบอกหลังจากฉันไปถึงที่นั้น..... ส่วนแกก้อตามฉันไป​ แต่ไปหาที่พักอยู่ด้านนอกก่อน​ เดียวท่าเรียบร้อยฉันจะให้แจ็กซันโทรไปหาแก

"เอกราชบอกลูกชายด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์"