รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 873

อันฉียืนอยู่บนที่สูง ส่วนเขายืนอยู่ในที่ต่ำ ทำให้ความสูงเธอสูงกว่าเขาอยู่ครึ่งศรีษะ เมื่อเธอมองชายหนุ่มจากมุมนี้ ก็เห็นเพียงโหนกคิ้วคมชัดและดั้งจมูกเท่านั้น ขนตายาวแพหนาบดบังดวงตาเคร่งครึมในยามปกติของเขาเอาไว้ แต่ถึงอย่างนั้น ไม่คิดเลยว่าตอนนี้จะท่าทางของเขาจะ...อ่อนโยน

ความอ่อนโยนนั้นทำให้อันฉีประหลาดใจ เธอตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

“เมื่อกี้ฉันล่วงเกินคุณไป คุณจะยกโทษให้ฉันได้ไหมคะ” อันฉีขอโทษเขาหน้าแดงๆ นึกเสียใจทีหลังที่ตัวเธอทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้ลงไป

“ต่อไปนี้ อย่าเรื่องแบบนี้อีกนะครับ” เนี่ยเหยียนเฟิงเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาชัดเจนและสงบ ราวกับว่าจูบนั้นไม่มีค่าพอที่จะพูดถึงเขา และก็ส่งผลอะไรต่อใจของเขาไม่ได้เลย

ความผิดหวังปรากฏขึ้นในดวงตาของอันฉี และก็ดึงพลาสเตอร์ที่ถูกเขาพันนิ้วผ้าพันเอาไว้ออก และพูดสัญญาว่า “ได้ค่ะ ต่อไปฉันจะไม่ล่วงเกินอีก”

เนี่ยเหยียนเฟิงมองดูเธออย่างลึกซึ้ง หยิบกระเป๋าเป้ขึ้นมาสะพายแล้วพูดกับเธอว่า “ไม่ปีนแล้ว กลับกันเถอะ!”

อันฉีก็รู้ว่าร่างกายเธอเองไม่สามารถปีนขึ้นไปได้แล้ว ดังนั้นเธอจึงพยักหน้า “ตกลงค่ะ กลับไปกัน”

หลังจากพูดจบ เธออยากจะเดินนำไปก่อน คิดไม่ถึงว่าเท้าเธอกลับไม่เหยียบเอาหินก้อนหนึ่งที่ไม่มั่นคง

ทั้งตัวเธอเซไปเซมาไม่มั่นคง จังหวะนี้ ฝ่ามือใหญ่คว้าจับไหล่เธอไว้ทัน ช่วยพยุงให้เธอยืนได้นิ่ง

อันฉีเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่เอาใจใส่เธอ รู้สึกพ่ายแพ้ขัดข้องใจ สำหรับเขาจูบนั้นก็เหมือนกับอากาศธาตุจริงๆ จนเขาไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิดเหรอ?

เนี่ยเหยียนเฟิงปล่อยไหล่ของเธอ แต่กลับส่งฝ่ามือเธอให้แทน “ผมจูงคุณ”

อันฉีมองฝ่ามือใหญ่หนาที่ยื่นออกมาหา ในใจของเธองงสับสน เห็นๆ อยู่ว่าชายหนุ่มคนนี้ช่วยเหลือเธอเสมอในยามเธอต้องการ และเขาแคร์ว่าเธอบาดเจ็บหรือเปล่า

หรือว่าเขาจะไม่รู้ว่า การกระทำแบบนี้ของเขา มันทำให้ผู้หญิงเข้าใจผิดได้ง่ายๆ เลย

ทำให้เข้าใจผิดไปว่าเขาชอบเธออยู่ไม่น้อย แต่อันที่จริงแล้ว สิ่งที่เขาทำทั้งหมดไม่ได้เกี่ยวข้องกับความรู้สึกส่วนตัวของเขาเลยสักนิด

“ไม่ต้องค่ะ ขอบคุณค่ะ” อันฉียิ้มนิดหน่อย และน้ำเสียงของเธอเกรงใจขึ้นมาทันที