รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 874

อันฉีไม่รู้ว่าทำไม แต่ขณะที่เธอพูด มีร่องรอยความชื้นขึ้นรอบดวงตา เธอก้มหน้าลงและหลบสายตาของเขาด้วยความลำบากใจ

เนี่ยเหยียนเฟิงพูดอะไรไม่ออก จู่ๆ ผู้หญิงคนนี้ถามคำถามเขามากมาย เขากลับไม่รู้ว่าจะตอบเธออย่างไรดี

อันฉีรออยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็ไม่ได้ยินคำตอบของเขา เธอจึงได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่นออกมา “คำถามนี้ตอบยากมากสินะคะ! คุณแค่ต้องตอบว่าจะทำหรือไม่ก็พอ”

“ผมไม่อยากตอบ” จู่ๆ เนี่ยเหยียนเฟิงปล่อยเธอทันที จากนั้นจึงหมุนตัวหันหลังและเดินไปข้างหน้า

ตอนนี้อันฉีเข้าใจแล้วว่า การที่เธออยู่เคียงข้างเขาไม่ได้มีอะไรพิเศษ หากเปลี่ยนเป็นผู้หญิงคนอื่น เขาคงปกป้องเป็นอย่างดีเหมือนเดิม

แล้วทำไมเธอยังต้องหาเรื่องกลุ้มใจมาให้ตัวเองด้วย คิดไปว่าในใจเขาตัวเธอจะมีอะไรแตกต่างออกไปงั้นเหรอ

ยังดีที่ทางกลับนั้นราบรื่นดีมาก หลังจากที่อันฉีลงจากภูเขา ในที่สุดขาของเธอก็อ่อนล้า เธอหาหินเรียบก้อนหนึ่งเพื่อนั่งลง และพูดกับชายตรงหน้าว่า “เฮ้ คุณกลับไปก่อนเลยค่ะ ฉันจะพักหน่อยแล้วจะกลับเอง”

เนี่ยเหยียนเฟิงหันหน้าไปมองเธอ จากนั้นเขาก็เดินจากไปจริงๆ

อย่างไรก็ตามที่นี่อยู่ใกล้กับประตูทางเข้าฐาน ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องใช้เวลาร่วมกับเธอ เมื่อมองไปทางวิวด้านหลังไกลๆ จู่ๆ ดวงตาของอันฉีก็รื้นน้ำตาขึ้นมาอีกครั้ง เธอสูดจมูก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน

เห็นๆ อยู่ว่าตัวเองปล่อยให้เขากลับไปก่อนเลย! ทำไมเธอมีความรู้สึกเสียใจที่ถูกเขาทิ้งล่ะ

อันฉี เธอกำลังเป็นบ้าอะไรกันแน่ อย่าโง่นักเลย เธอเป็นเพียงเป้าหมายในการปกป้องของผู้ชายคนนี้เท่านั้น ไม่ใช่เป้าหมายในเรื่องความสัมพันธ์ของเขาสักหน่อย เธอต้องตั้งสติเรื่องนี้หน่อยนะ

อันฉีทุบหัวตัวเองอย่างอดไม่ได้ รู้สึกว่าตนเองประทับใจอะไรง่ายมาก เมื่อกี้เจอการปฏิบัติต่อเธอดีขึ้นนิดหน่อย เธอรู้สึกประทับใจจนหน้ามืดตามัว จนมองไม่เห็นเนื้อแท้ของเขาเลย

ตอนนี้ เนี่ยเหยียนเฟิงปฏิบัติตัวต่อเธอดีขึ้นเล็กน้อย ทำไมเธอถึงต้องประทับใจด้วยล่ะ

เธอไม่อยากเป็นคนไร้ความรักแบบนั้นจริงๆ นะ

อันฉีปิดตาลง ทั้งร่างได้สติ ตื่นขึ้นมาหลายนาทีแล้ว เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของเธอดูสงบและดูได้สติมีมากขึ้นเล็กน้อย