รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1286

สีหมิ่นยังคงไม่เชื่อเขา เพราะลูกชายของเธอใช้ข้ออ้างมากมายเกินไปในการปฏิเสธการนัดบอด ตอนนี้ เขาพูดอะไรเธอก็ไม่เชื่อ และต่อให้ เขาพูดกระทั่งชื่อมา เธอก็ยังไม่เชื่อ

“อย่าโกหกแม่แก่ๆคนนี้เลยจ๊ะ ลูกคิดว่าหลอกแม่ได้ง่ายขนาดนั้นเชียวหรือ!” สีหมิ่นพูดไม่ไว้หน้าเขา

หลิวมั่นมั่นที่อยู่ข้างๆอดถอนหายใจอย่างโล่งอกไม่ได้ ที่แท้จ้านฉิงเหย่เป็นคนมีอารมณ์ขันเช่นนี้! เธอไม่รีบร้อนอะไร เธอจะทำให้เขาค่อยๆชอบเธอ

น่าจะเป็นเพราะเขาต่อต้านการนัดบอดแหล่ะ!

เมื่อครู่เธอเพิ่งได้ยินป้าๆคุยเรื่องประวัติเกี่ยวกับการนัดบอดของจ้านฉิงเหย่! เขาปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า นี่แสดงว่าเขาไม่ใช่คนหลายใจ และไม่ใช่ผู้ชายแย่ๆ

“คุณป้าคะ หนูกับฉิงเหย่เป็นเพื่อนกันก่อนเถอะค่ะ! คุณป้าไม่ต้องทำให้เขากดดันเกินไป” หลิวมั่นมั่นพูดยิ้มๆ

“ยังไงมั่นมั่นก็รู้ความที่สุด! ได้จ๊ะ พวกเธอเป็นเพื่อนกันก่อนเถอะ!” สีหมิ่นพยักหน้า

จ้านฉิงเหย่แอบทำอะไรไม่ถูก สำหรับเขาจะว่าไปแล้ว รูปร่างหน้าตาของหลิวมั่นมั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ เพราะเขามีคนอยู่ในใจแล้ว และ เขาเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรู้สึกเป็นอย่างแรก หลังจากรู้จักกับผู้หญิงตั้งมากมาย มีเพียงซือชิงหนิงที่ทำให้เขาใจเต้นเร็ว

ในเวลานี้เอง มือถือของจ้านฉิงเหย่มีเสียงข้อความเข้า

“ทำอะไรอยู่เหรอ!” ซือชิงหนิงถามเขา

จ้านฉิงเหย่ชำเลืองเหตุการณ์ปัจจุบัน เขาย่อมไม่สามารถบอกเธอได้แน่นอน ว่าเขากำลังนัดบอดที่แม่เขาจัดการให้อยู่!

เขาตอบกลับไปประโยคหนึ่งไม่ได้ว่า “อยู่บริษัท! คุณล่ะ”

“ฉันกับพ่อมากินข้าวกับลูกค้าค่ะ”

“ดูแล้วคุณซือของพวกเราจะเป็นประธานซือจริงๆแล้ว” จ้านฉิงเหย่ลุกขึ้น หันไปพูดกับทุกคนว่า “ขออภัย ไปโทรศัพท์”

ป้าของหลิวมั่นมั่นอดขยิบตาให้เธอไม่ได้ ส่งสัญญาณให้เธอรีบหาโอกาสคุยกับจ้านฉิงเหย่เป็นการส่วนตัว

หลิวมั่นมั่นเข้าใจ และลุกขึ้นตามออกไป

นี่ทำให้ซือชิงหนิงอดคิดถึงคำพูดของซือเฉียนเชียนคำนั้นไม่ได้ เธอคิดว่าจ้านฉิงเหย่แตกต่างออกไป หรือเธอเข้าใจผิด?

ซือชิงหนิงซ่อนตัวอยู่หลังเสา และแอบดูชายหญิงคุยกันบนราวบันไดชั้นสอง เธอได้ยินไม่ชัดในสิ่งที่พวกเขากำลังคุยกัน แต่เธอสามารถเห็นสายตาที่ชื่นชมของหญิงสาวที่มองไปยังจ้านฉิงเหย่ได้

ใจของเธอแหลกสลายอีกครั้งแล้ว

ซือชิงหนิงซ่อนตัวอยู่ครู่หนึ่ง และเมื่อเธอมองย้อนกลับไปที่ราวบันไดชั้นสอง จ้านฉิงเหย่กับผู้หญิงคนนั้นก็หายไปแล้ว ดูท่าพวกเขาคงกลับไปกินข้าวที่ห้องส่วนตัวกระมัง!

ซือชิงหนิงกุมหน้าอก ความเจ็บปวดนี้เจ็บปวดมากจนเธอหายใจไม่ออก เธอเดินไปที่ห้องน้ำด้วยความสิ้นหวังเล็กน้อย เบ้าตาแดงก่ำ

เธอต้องการบุกไปถามเขาตรงๆ ทำไมถึงได้กิ๊กกับผู้หญิงอื่นในขณะที่ยังคบอยู่กับเธอ หรือว่าเธอซือชิงหนิงเป็นแค่อะไหล่ของเขา?

ตอนที่ซือชิงหนิงกลับไปที่ห้องส่วนตัวของบิดา ในใจก็ไม่มีอารมณ์ที่จะฟังคำสนทนาของบิดาและลูกค้าอีกต่อไป เธอก้มหน้า ในสมองเต็มไปด้วยท่าทางของจ้านฉิงเหย่กับผู้หญิงเมื่อครู่ที่กำลังคุยและหยอกล้อกัน