รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1060

“แน่นอนว่าเหยียนเซียวเป็นผู้ชาย แล้วเขาก็มีความมั่นใจในตัวเอง ถ้าเขาไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ งั้นซูเล่อ คุณก็ต้องรู้จักปฎิเสธสิ่งที่อันตราย คุณคงไม่อยากทำลายทุกอย่างเกี่ยวกับเขาด้วยมือคุณเองใช่ไหม” แววตาของเฉิงถังแสร้งทำเป็นกังวลใจ

สวี่เล่อหายใจเข้าลึกๆ “ของคุณรัฐมนตรีเฉิงที่พูดเรื่องนี้กับฉัน ฉันจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”

เมื่อเฉิงถังได้ยินดังนั้น ริมฝีปากแดงๆ ก็ยิ้มออกมา “งั้นก็ดี ฉันก็อยากปกป้องเขาจากอันตรายเหมือนกับคุณ นอกจากนี้แล้ว ที่ฉันพูดเรื่องนี้กับคุณห้ามคุณไปบอกเหยียนเซียว ฉันเกรงว่าเขาจะทำให้ฉันลำบากใจเขาไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่งเรื่องของเขา โอเคไหม”

ซูเล่อพยักหน้า “วางใจเถอะ! มีแค่พวกเราที่คุยกัน”

“คุณยังเด็กโตมาก็สวยทั้งยังมีตระกูลฮั่วคอยสนับสนุน คนที่คุณอยากแต่งงานด้วยในอนาคตจะต้องมีฐานะที่สูงส่ง เพราะฉะนั้นคุณยังมีตัวเลือกอีกเยอะ” เฉิงถังแก้ปมให้เธอราวกับพี่สาวคนสนิท

ภายในใจของซูเล่อตอนนี้ปั่นป่วน เธอไม่มีเวลาคิดเยอะแต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอแน่วแน่มากเธอจะไม่ทำร้ายตระกูลฮั่วและฮั่วเหยียนเซียวแน่นอน

แสงสว่างในดวงตาของซูเล่อดูเหมือนจะหายไปในทันทีเผยให้เห็นลมหายใจที่เศร้าโศก เฉิงถังที่นั่งอยู่ตรงข้ามมองเห็นมันในแววตาของเธอ หัวใจของเธอรู้สึกขมขื่น การแสดงออกของซูเล่อ พิสูจน์ให้เห็นอย่างหนึ่งว่าซูเล่อชอบฮั่วเหยียนเซียวจริงๆ

เฉิงถังรู้ว่าถ้าฮั่วเหยียนเซียวไล่ตามผู้หญิงคนหนึ่งผู้หญิงคนนั้นจะต้องตกหลุมอย่างแน่นอน กระต่ายขาวตัวน้อยอย่างซูเล่อจะหลุดพ้นจากตาข่ายแห่งเสน่ห์ของฮั่วเหยียนเซียวได้อย่างไร

เธอใช้เวลาห้าปีในช่วงอายุยังน้อย เพื่อให้เขามองเธอเท่านั้น!

วันนี้เฉิงถังอยู่ในอารมณ์ที่เจ็บปวดมากเช่นกัน เธอหยิบขวดเหล้ามาเทใส่แก้วอีกครั้ง แล้วดื่มด้วยรสชาติที่จืดชืด เวลาก็ผ่านไปโดยไม่รู้ตัว

เมื่อกลับมามีสติก็เห็นว่าเฉิงถังเรียกบริกรมาแล้วพูดกับบริกรด้วยน้ำเสียงที่กำลังเมาว่า “หยิบเหล้าให้ฉันขวดนึง”

เมื่อซูเล่อเห็นอย่างนี้แล้วเธอก็เกลี้ยกล่อม “รัฐมนตรีเฉิง คุณไม่ต้องดื่มแล้ว คุณดื่มไปเยอะแล้ว”

“ฉันกลับไปที่บ้านเพื่อนของฉัน”คืนนี้ซูเล่อตัดสินใจนอนที่บ้านของจั่วเหยียนพรุ่งนี้ค่อยคุยกับฮั่วเหยียนเซียวเรื่องการย้ายออก

“ซูเล่อ คุณโชคดีมาก คุณมีเวลาอยู่กับเขามากขนาดนั้น แต่ฉันล่ะ! ฉันจะได้เจอหน้าเขาต้องพึ่งโชค”ดวงตาของเฉิงถังเป็นสีแดงพูดด้วยความอิจฉา

ซูเล่อเม้มปากแล้วส่ายหน้า “ไม่ รัฐมนตรี เฉิงคุณเข้าใจผิด เท่าที่ฉันจำได้ฉันเจอรองประธานาธิบดีประมาณสิบครั้ง”

เฉิงถังมองเธออย่างสงสัย “ทำไมล่ะ คุณอยากเจอเขาไม่ใช่เรื่องง่ายเลยหรอ”

“จริงๆ รองประธานาธิบดีในความคิดฉัน เป็นคนที่ร่าเคารพศรัทธา แม้ว่าฉันจะเห็นเขา ฉันไม่กล้าพูดอะไรกับเขาสักคำ”ซูเล่อบอกความจริงหลังจากที่จูบเขาในคืนนั้น เธอนับถือเขาเหมือนพี่คนหนึ่งจริงๆ และเธอไม่กล้าแม้แต่จะคิดทำผิดแม้แต่น้อย เธอไม่กล้าแม้แต่จะทำตัวน่าเกรงขามต่อหน้าเขาและกลัวเขาจากก้นบึ้งของหัวใจด้วยซ้ำ